Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει, οι ισορροπίες ανατρέπονται και η πολιτική σκακιέρα αναδιαμορφώνεται με τρόπους που ελάχιστοι φαντάζονταν μετά τις τελευταίες εκλογές.
Οι τεκτονικές αλλαγές που αποτυπώνονται πλέον στις δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι διαισθάνονται: το τοπίο όπως το ξέραμε δεν υπάρχει πια.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις της περασμένης Παρασκευής και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις -κρυφές και μη- επιβεβαιώνουν ότι οι πολιτικές ισορροπίες διαλύονται, οι παραδοσιακές συμμαχίες αμφισβητούνται και η κοινωνία δεν συγχωρεί εύκολα.
Τα δεδομένα: Κατακρημνίσεις, άνοδοι και στρατηγικά αδιέξοδα
Η Νέα Δημοκρατία βλέπει το ποσοστό της να συρρικνώνεται επικίνδυνα, ενώ το κυβερνητικό στρατόπεδο εμφανίζεται διχασμένο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει με τον χρόνο, καθώς το φθινόπωρο φαντάζει ως ορόσημο για τις τελικές του αποφάσεις. Θα επιχειρήσει μια ύστατη αντεπίθεση στη ΔΕΘ ή θα προετοιμάσει το έδαφος για εσωκομματικές εξελίξεις που θα κρίνουν και το μέλλον του;
Το ΠΑΣΟΚ, που πριν λίγους μήνες φαινόταν ότι μπορεί να ανακάμψει δυναμικά, έχει πλέον εγκλωβιστεί στη στασιμότητα και δείχνει να χάνει προς κάθε κατεύθυνση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ισορροπήσει μεταξύ των δύο βαρών, καθώς χάνει από δεξιά και από αριστερά. Οι πιέσεις για αναπροσαρμογή στρατηγικής γίνονται όλο και πιο έντονες.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει την Πλεύση Ελευθερίας να διπλασιάζει τα ποσοστά της και να αποκτά δυναμική, κερδίζοντας ακροατήριο που αναζητά επιθετική αντιπολίτευση.
Η Αφροδίτη Λατινοπούλου, από την άλλη, βλέπει την άνοδό της να ανακόπτεται, καθώς η σύνδεσή της με τον Μητσοτάκη στο ζήτημα των Τεμπών φαίνεται να της κοστίζει.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος παραμένει σταθερός, εδραιώνοντας μια συμπαγή κοινωνική βάση, ενώ το ΚΚΕ ανεβαίνει σταδιακά, διεκδικώντας την τρίτη θέση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά παραμένουν εγκλωβισμένοι στα χαμηλά τους ποσοστά, πληρώνοντας τις διασπάσεις και την εσωστρέφεια. Η συζήτηση για γενναία ανασύνθεση του χώρου δεν μπορεί να περιμένει… ούτε μέρα παραπάνω.
Ο «κανένας» παραμένει ο πιο δημοφιλής υποψήφιος για την πρωθυπουργία, γεγονός που αποδεικνύει το βαθύ πολιτικό κενό.
