Ο Λέων Χ. Περαχιά, Ελληνοεβραίος από τη Θεσσαλονίκη, υπήρξε ένας από τους ελάχιστους που επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μπεργκενάου και του Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφηγούμενος την εφιαλτική του περιπέτεια στη ναζιστική Γερμανία μέσω του χρονικού του «Μαζάλ», αναδεικνύει τη δύναμη της αφήγησης ως εργαλείο διάσωσης μνημών και συναισθημάτων. Το βιβλίο, που επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάπα με επιμέλεια του Τρύφωνα Καλαμίτση, περιλαμβάνει σημαντικές μαρτυρίες για το Ολοκαύτωμα και τη στρατοπεδική λογοτεχνία.
Ο Περαχιά γεννήθηκε σε μια οικογένεια που αδυνατούσε να υποστηρίξει τις σπουδές του στην Εμπορική Σχολή και έτσι έγινε τορναδόρος. Η τέχνη του αυτή τον βοήθησε να αποκτήσει προνόμια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού οι αξιωματικοί σύντομα τον χρειάστηκαν στα μηχανουργεία τους, διασώζοντας τον από την πείνα και τον τρόμο.
Η αφήγησή του στο «Μαζάλ» αποτυπώνει με ανατριχιαστικό ρεαλισμό τις φρικαλεότητες του ναζισμού, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει την ανθρώπινη επιβίωση και την επιθυμία για ζωή.
Ο Περαχιά, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, συμμετείχε στον Εμφύλιο, όπου πολλοί πρώην συγκρατούμενοί του υπηρέτησαν και αυτοί στη μάχη, βιώνοντας και πάλι τον πόνο και την απώλεια.
Χρειαζόμαστε μέχρι και σήμερα αφηγήσεις σαν το «Μαζάλ»: για να συνειδητοποιήσουμε το βάρος της Ιστορίας και να δούμε τη σημασία της μαρτυρίας ως μέσο διάσωσης σημαντικών κομματιών της.
