Σε κλίμα οδύνης κηδεύτηκε στα Άνω Λιόσια, η Κυριακή Γρίβα που δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της, στους Αγίους Αναργύρους. Η Κυριακή ήταν ντυμένη νύφη, με λευκό στεφάνι στα μαλλιά ενώ οι παρευρισκόμενοι κρατούσαν μπομπονιέρες.
Ακόμη και στις μέρες μας, όταν αποβιώσει μια νεαρή γυναίκα η οποία είναι ανύπανδρη, την ντύνουν με λευκό νυφικό φόρεμα.
Αξίζει να αναρωτηθούμε αν αυτό το έθιμο, αν αυτός ο άγραφος νόμος ανήκει σε αυτές τις παραδόσεις που έχουν εσωτερικεύσει την πατριαρχία τόσο βαθιά που δυσκολευόμαστε να την αναγνωρίσουμε πολλές φορές.
Όπως σε κάθε καλό πατρονάρισμα, το κυρίως μήνυμα που κρύβεται και συντηρεί το συγκεκριμένο έθιμο είναι αυτό του να είναι ο γάμος για τη γυναίκα αυτοσκοπός, και απόλυτη ολοκλήρωση της ύπαρξής της. Άραγε οι ευχές του στυλ «νυφούλα να σε δω και ας πεθάνω» δε μαρτυρούν μία από τις αιτίες του εγκλωβισμού της γυναίκας σε μια σχέση κακοποιητική στην οποία πρέπει όλα να τα υπομείνει για να ανταποκριθεί στη νοοτροπία ότι «ο γάμος είναι ευλογία από το Θεό και με καρτερικότητα και αγάπη όλα θεραπεύονται;»
Αξίζει να αναρωτηθούμε αν αυτά τα έθιμα ενσταλάζουν την ιδέα ότι το λευκό νυφικό αποτελεί τον μανδύα της πραγματικής καταξίωσης.
Παραδόσεις όπως αυτές μας υπενθυμίζουν ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη με την πατριαρχία.
Δείτε επίσης: Δικαιώθηκε από το ΣτΕ ο Ν. Ανδρουλάκης – Η ΑΔΑΕ οφείλει να τον ενημερώσει για τις υποκλοπές
