Υπάρχουν κάποια τρολ που τα γράφουν. Και υπάρχουν και κάποιοι που τα γράφουν στα editorial τους. Με το όνομα και τη φωτογραφία τους. Δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεφύγει από το δυστύχημα στα Τέμπη.
Γράφουν για το κακό timing της συνέντευξης και τον απροστάτευτο πρωθυπουργό που εκτέθηκε στη συνέντευξη. Δύο γραμμές δεν υπάρχουν για τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη. Δύο.
Απαντώ. Το μόνο άδικο timing ήταν αυτό του δυστυχήματος. Ο Πρωθυπουργός στη συνέντευξη παραδέχτηκε ότι αναπαρήγαγε τις παπάντζες που του τάιζε μια ιδιωτική εταιρία.
Γράφουν ότι τα Τέμπη δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Ξέρετε, δεν έπεσε κανένα κεραυνός. Δεν ήταν φυσική καταστροφή. Ήταν κρατικό έγκλημα. Ποιος δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων; Ποιος κορόιδευε τον κόσμο, λέγοντας «λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας» όταν δεν λειτουργούσε τίποτα;
Γράφουν πως «Η Μαρία Καρυστιανού κάνει πολιτική καριέρα». Που είναι ντε; Δεν την είδαμε κι ακούμε γι’αυτήν δυο χρόνια τώρα. Η κ. Καρυστιανού δίνει μαθήματα ταπεινότητας στην κυβέρνηση, αντιπολίτευσης σε αυτούς που πληρώνουμε να κάνουν αντιπολίτευση και πολιτικής αγωγής σε όλους.
Γράφουν «Οι διαδηλώσεις είναι στημένες από ακτιβιστικές μειοψηφίες». Μάλλον δεν είδατε τις εικόνες με τη λαοθάλασσα. Ή μάλλον τις είδατε και έχετε τρομάξει. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στον δρόμο. Όχι γιατί τους κάλεσε κάποιο κόμμα. Γιατί πέθαναν 57 άνθρωποι και δεν υπάρχει ούτε μία παραίτηση, ούτε μία καταδίκη.
