Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ο Βορειομακεδόνας οδηγός που μετέφερε τη δημοσιογραφική αποστολή από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης των Σκοπίων ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να με βοηθήσει να βρω το διαμέρισμα στο οποίο θα διέμενα.
Αφού “εγκατάλειψε” τους άλλους συναδέλφους στην τύχη τους με οδήγησε έως την “Πύλη της Μακεδονίας”- ένα από τα πολλά ψευδοϊστορικά μνημεία στην πρωτεύουσα της νεοφώτιστης Βόρειας Μακεδονίας- και περίμενε μαζί μου την εκπρόσωπο του καταλύματος.
Η αργοπορία της οδήγησε τον οδηγό στο συμπέρασμα “αυτή είναι η μακεδονική νοοτροπία”.
Μέσα σε μία μόνο φράση αυτός ο λαϊκός άνθρωπος συμπύκνωσε αυτό που πιστεύει ένας ολόκληρος λαός για την ταυτότητά του- μακεδονική-, αλλά και το ότι στα Βαλκάνια είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν.
Μια μικρή βόλτα στο κέντρο των Σκοπίων- δεν είναι δα και τόσο μεγάλο- αρκεί για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε την πολιτισμική σύγχυση μιας χώρας που παλεύει ακόμα να βρει την ταυτότητά της κι ας έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από την ανεξαρτησία της.
Τα υπερμεγέθη αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φίλιππου του ΙΙ και οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες στρατηγοί πάνω στη Γέφυρα των Τεχνών που οδηγεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο συνδυάζονται όχι και τόσο αρμονικά με τους ήρωες και τους σπουδαίους καλλιτέχνες της σλαβικής παράδοσης κι αυτοί με τη σειρά τους με τα τζαμιά, τους μιναρέδες, τους μουεζίνηδες και το μεγάλο παζάρι της αλβανικής πλευράς του ποταμού Βαρδάρη, που χωρίζει συμβολικώς την πόλη στα δύο.
Δίψα για την ΕΕ
Πάνω από όλα, όμως, διακρίνεις τη δίψα των ανθρώπων- χριστιανών, μουσουλμάνων, Σλάβων κι Αλβανών- να γίνουν μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας με τα οφέλη, πρωτίστως οικονομικά, που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Η ΕΕ για μας τους Έλληνες δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα- μας θυμίζει τα χρόνια της ευημερίας αλλά και της δυστυχίας- για τους Βορειομακεδόνες, ωστόσο, δεν είναι παρά η Γη της Επαγγελίας και η ένταξη σε αυτή η διαφυγή από τη βαλκανική τους φτώχεια.
