Του Γιάννη Συμεωνίδη
Τα ανοιχτά ζητήματα για την οικονομία, μολονότι βρισκόμαστε στη μεταμνημονιακή περίοδο, είναι πολλά κι ανοιχτά για τον Αλέξη Τσίπρα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως παραμένει άγνωστο πότε θα επιστρέψει η χώρα στις αγορές, μολονότι διαθέτει ένα μαξιλαράκι ασφαλείας δύο χρόνων, ενώ τα “κόκκινα” δάνεια και οι πλειστηριασμοί κατοικιών παραμένουν χαίνουσες πληγές.
Ωστόσο στην κομματική αντιπαράθεση τους πρώτους τουλάχιστον μήνες του 2019 θα κυριαρχήσει η Συμφωνία των Πρεσπών, η έλευση της οποίας στην ελληνική Βουλή- εφόσον βεβαίως ολοκληρωθεί η Συνταγματική Αναθεώρηση στην ΠΓΔΜ στα μέσα Ιανουαρίου- θα οδηγήσει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτήν τη στιγμή δεν έχει αποφασιστεί ούτε καν ο χρόνος που θα έρθει στη Βουλή, με πιθανότερη ημερομηνία πάντως τις αρχές Μαρτίου, αφού αυτό είναι και το χρονοδιάγραμμα στο οποίο είχαν συμφωνήσει Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος προ μηνών.
Όσον αφορά την αριθμητική της ψηφοφορίας, η σύμπραξη του ανεξάρτητου βουλευτή Χάρη Θεοχάρη με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια για την εύρεση έξι επιπλέον του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτών για την υπερψήφιση της Συμφωνίας.
Ακόμα και η υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Κατερίνα Παπακώστα, η οποία θεωρείτο σίγουρη μέχρι προσφάτως, έχει δεύτερες σκέψεις, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους Θανάση Παπαχριστόπουλο κι Έλενα Κουντουρά των ΑΝΕΛ, οι οποίοι δεν πρόκειται να ενταχθούν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν συμφωνίας του πρωθυπουργού με τον υπουργό Άμυνας.
Όπως κι αν έχει, το κρισιμότερο είναι τι θα πράξουν ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Γιώργος Μαυρωτάς κι ο Σπύρος Λυκούδης με δεδομένο ότι οι έτεροι βουλευτές του Ποταμιού έχουν ήδη αποφασίσει είτε θετικώς- Σπύρος Δανέλλης- είτε αρνητικώς- Γιώργος Αμυράς και Γρηγόρης Ψαριανός.
Ακόμα ένα επιχείρημα για Οκτώβριο
Στο Μαξίμου, ωστόσο, δεν χάνουν την αισιοδοξία τους και υποστηρίζουν πως με την κύρωση των Πρεσπών τα όποια αρνητικά συναισθήματα του ελληνικού λαού θα μετατραπούν σε θετικά τους μήνες που θα ακολουθήσουν, όταν και θα διαπιστώσουν ότι η επίλυση ενός χρονίζοντος εθνικού θέματος όχι μόνο δεν θα έχει αναζωπυρώσει τις όποιες επεκτατικές τάσεις των βόρειων γειτόνων, αλλά, αντιθέτως, θα τις έχει θάψει βαθιά μέσα στη γη.
Θεωρούν, δηλαδή, πως ο χρόνος θα είναι σύμμαχός τους κι αυτό εκτιμάται ως ένα ακόμα επιχείρημα- πέρα από την αφομοίωση των μέτρων οικονομικής ανακούφισης- υπέρ της διεξαγωγής των εκλογών με την ολοκλήρωση της συνταγματικής προθεσμίας, δηλαδή τον Οκτώβριο.
