Ρεπορτάζ: Γ. Συμεωνίδης
«Πιστεύω στη δημιουργία οικονομικού και κοινωνικού πλούτου μέσα από συνεργασίες και συνέργειες και ταυτόχρονα στη δίκαιη ανακατανομή του. Δεν κατέρχομαι στην πολιτική, λοιπόν, για να υπερασπιστώ τα επιχειρηματικά μου συμφέροντα», δηλώνει, σε συνέντευξη που παραχωρεί στην Politik, ο Πέτρος Κόκκαλης.
Τονίζει ακόμη πως συμμετέχει στις ευρωεκλογές γιατί βρισκόμαστε σε μια εποχή που απαιτεί ευρύτερες συγκλίσεις δυνάμεων για την προάσπιση της δημοκρατίας, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και τις οικονομικές επιλογές που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή.
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δίνει προτεραιότητα στο να εισαχθεί στον πολιτικό διάλογο το ζήτημα της αειφορίας και το παγκόσμιο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας, σημειώνοντας πως είναι έτοιμος να συμβάλλει από οποιοδήποτε πόστο και με οποιοδήποτε ρόλο για την ανοικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου όταν τον ρωτάμε αν η ενασχόλησή του με την πολιτική τελειώνει με την Ευρωβουλή. Ο κ. Κόκκαλης, εξάλλου, δεν παραλείπει, με αφορμή όσα βίωσε κι ο ίδιος στο λιμάνι του Πειραιά, να επισημάνει πως η Ελλάδα αδυνατεί να διαχειριστεί το προσφυγικό μόνη της.
«Σημαντικές αποφάσεις μέσα στην επόμενη δεκαετία»
-Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η Ευρωβουλή για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής;
«Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε πως βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά κομβικό σημείο της ιστορίας. Aν δεν σεβαστούμε τα όρια του πλανήτη και δεν υιοθετήσουμε άμεσα μια νέου τύπου οικονομία, ικανή να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή και η δημογραφική έκρηξη, τότε φοβάμαι πως μας περιμένει ένα δυστοπικό μέλλον. Η επόμενη δεκαετία είναι μια εποχή σημαντικών αποφάσεων για τον άνθρωπο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διαμορφώσει ένα σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των παγκόσμιων στόχων μέχρι το 2030, αλλά και να προωθήσει με όλες τις δυνάμεις της τη στρατηγική «Clean Planet For All» για μια οικονομία μηδενικού άνθρακα μέχρι το 2050. Από τη μεριά της η Ελλάδα οφείλει να περάσει το ταχύτερο στην υλοποίηση του εθνικού σχεδίου δράσης για την κλιματική αλλαγή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αύξηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) από 18% σε 32.1%. Εκτιμάται ότι για την επίτευξη αυτών των στόχων απαιτούνται 32 δισ. ευρώ επενδύσεις, οι οποίες πέρα από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πρόκειται να συμβάλουν σημαντικά και στην προστιθέμενη αξία της ελληνικής οικονομίας καθώς και στη δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας».
– Η Ελλάδα έχει αναλάβει ένα δυσανάλογο βάρος στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού- προσφυγικού. Δεν εντοπίζoνται, ωστόσο, ευθύνες για την τραγική κατάσταση στους προσφυγικούς καταυλισμούς κι από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας;
«Η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης είναι ένα από τα μείζονα θέματα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ενόψει μάλιστα των ευρωεκλογών. Η Ευρώπη, δυστυχώς, διχάστηκε την πιο κρίσιμη στιγμή, στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης. Τις συνέπειες τις είδαμε στην Ελλάδα με θύματα ασφαλώς τους ίδιους τους πρόσφυγες. Σήμερα, το προσφυγικό αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ανόδου της ακροδεξιάς και ένα από τα θέματα που θα καθορίσουν την πορεία της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια. Προσωπικά όσα βίωσα στο λιμάνι του Πειραιά, όπου συνέβαλα και εγώ, δίπλα σε πολλούς άλλους ανθρώπους, στην κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών -όπως νερό και φαγητό- των προσφύγων, μου αποκάλυψαν δια ζώσης την πλήρη διάσταση του προβλήματος. Η Ελλάδα αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση μόνη της- δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα ελληνικά σύνορα είναι ταυτόχρονα και ευρωπαϊκά. Υπό αυτή την έννοια θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική συμμετοχή της Ευρώπης στο προσφυγικό. Εδώ, όμως, παρατηρείται το εξής οξύμωρο, η προσφυγική κρίση να είναι κυρίαρχο θέμα, με αρνητικό πρόσημο, σε χώρες που δεν φιλοξενούν καν πρόσφυγες. Από την άλλη, αν θέλουμε να δούμε την ευρύτερη εικόνα θα πρέπει η Ευρώπη να κινητοποιηθεί συνολικά και να αναπτύξει στρατηγικές για την αντιμετώπιση της δημογραφικής έκρηξης στην Αφρική, τις οικονομικές συνθήκες εξαθλίωσης και την κλιματική αλλαγή, παράγοντες που αναγκάζουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος στις αναπτυγμένες χώρες».
«Δεν κατεβαίνω για τα επιχειρηματικά μου συμφέροντα»
– Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει συχνά για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύετε στη δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, ακόμα κι αν μπορεί να αποβαίνει σε βάρος των επιχειρηματικών σας συμφερόντων;
«Καταρχάς, πιστεύω στη δημιουργία οικονομικού και κοινωνικού πλούτου μέσα από συνεργασίες και συνέργειες και ταυτόχρονα στη δίκαιη ανακατανομή του. Δεν κατέρχομαι στην πολιτική, λοιπόν, για να υπερασπιστώ τα επιχειρηματικά μου συμφέροντα, η έκθεση αυτού του τύπου δεν ευνοεί, πιστέψτε με. Ο λόγος που κατεβαίνω στις Ευρωεκλογές είναι γιατί είμαι πεπεισμένος πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που απαιτεί ευρύτερες συγκλίσεις δυνάμεων για την προάσπιση της δημοκρατίας, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και τις οικονομικές επιλογές που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή».
– Ο Πέτρος Κόκκαλης έχει έρθει για να μείνει στην πολιτική; Ακόμα κι αν δεν εκλεγεί ευρωβουλευτής;
«Ο «κόσμος» είναι μία κίνηση πολιτών με πολυετή κοινωνική δράση σε περιβαλλοντικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις, στον χώρο της νεοφυούς επιχειρηματικότητας και σε επιστημονικούς τομείς που αφορούν την περιβαλλοντική διαχείριση και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Δεν δρω, συνεπώς, μονάχα ως Πέτρος Κόκκαλης αλλά ως εκπρόσωπος αυτών των ανθρώπων. Η εκλογή μου ή μη είναι απόφαση των συμπολιτών μου. Δική μας ανάγκη είναι να εισαχθεί στον πολιτικό διάλογο το ζήτημα της αειφορίας και το παγκόσμιο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας και παράλληλα μία μέθοδος πολιτικής με μετρήσιμα αποτελέσματα. Αν οι συμπολίτες μου με εκλέξουν υπόσχομαι ότι θα συνδράμω, προς αυτή την κατεύθυνση, με όλες μου τις δυνάμεις. Από οποιοδήποτε πόστο και με οποιοδήποτε ρόλο για την ανοικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 19 Απριλίου 2019
