«Πήρε πάνω του τον Πετσίτη και μπορεί να το πληρώσει»
INTIME

«Πήρε πάνω του τον Πετσίτη και μπορεί να το πληρώσει»

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Η υπεράσπιση του Νίκου Παππά για την υπόθεση Πετσίτη- ΔΕΠΑ από τον Αλέξη Τσίπρα, κατά την παρουσία του την Τρίτη στη Βουλή, ανησυχεί αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία υποστηρίζουν πως ο πρωθυπουργός έχει αναλάβει, ως μη όφειλε, προκαταβολικά την ευθύνη για μια υπόθεση για την οποία δεν είχε δείξει προσωπικό ενδιαφέρον και η οποία μπορεί να του στοιχίσει πολιτικώς.

Οι ίδιες πηγές, εξάλλου, εξεπλάγησαν κι από το παράθυρο που άφησε ο πρωθυπουργός μη κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, αν ο Ζόραν Ζάεφ συνεχίσει να παραβιάζει το πνεύμα της.

Κι αυτό γιατί ο κ. Τσίπρας έχει επενδύσει πολύ από το πολιτικό του κεφάλαιο σε αυτήν την ιστορία και τυχόν δεύτερες σκέψεις από τον ίδιο θα του χρεωθούν αναπόφευκτα.

Όπως κι αν έχει, στο Μαξίμου εκτιμούν πως ο κ. Τσίπρας κατατρόπωσε για μια ακόμα φορά τον κ. Μητσοτάκη στη Βουλή, γι’ αυτό και δεν έχουν καμία αντίρρηση- αν δεν την προτείνουν κι επισήμως- και για μια τηλεοπτική αντιπαράθεση του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Συμβαδίζει, άλλωστε, με το προεκλογικό τους δίλημμα, το οποίο θα εστιαστεί στο “Τσίπρας ή Μητσοτάκης”.

Από εκεί και πέρα, στην κυβέρνηση δεν θα αφήσουν να πέσει κάτω η κατηγορία του κ. Μητσοτάκη πως το Μαξίμου αντάλλαξε τη μη περικοπή των συντάξεων με τη Συμφωνία των Πρεσπών, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο όχι μόνο να ζητηθεί η δημόσια παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο ανήκει η ΝΔ.

Ορθάνοιχτο παράθυρο για αφορολόγητο

Την ίδια ώρα, κυβερνητικές πηγές αφήνουν ορθάνοιχτο το παράθυρο κατάργησης και της μείωσης του αφορολόγητου το 2020, με την (εκβιαστική) προϋπόθεση πως θα είναι οι ίδιοι στην εξουσία για να την ψηφίσουν μετά κι όχι πριν τις εκλογές.

Βασίζουν την αισιοδοξία τους στο ότι η χώρα θα επιτυγχάνει μετά βεβαιότητας- χάρη στην αύξηση των εσόδων από την πάταξη της φοροδιαφυγής- το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% και για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον και μάλιστα παραπάνω από αυτόν ώστε να δημιουργείται ο δημοσιονομικός χώρος κατάργησης αρνητικών μνημονιακών μέτρων.

Loading

Play