Του Γιάννη Συμεωνίδη
Αρκετές δόσεις αυτοκριτικής εμπεριέχει το σχέδιο πολιτικής απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στη διάθεσή του το Politik.
Σύμφωνα με το κείμενο, η αξιωματική αντιπολίτευση ως κυβέρνηση δεν κατάφερε να υλοποιήσει σε πολλούς τομείς και πεδία του κράτους και της οικονομίας όσα θα ήθελε με δεδομένη την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και των πολιτικών και κοινωνικών μετώπων, η οποία προέκυπτε από την αντικειμενική συνθήκη της κρίσης, αλλά κι από αδυναμίες του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και κρίνεται αναγκαία η επεξεργασία των λόγων για τους οποίους δεν κατάφερε να προχωρήσει σε ριζικούς μετασχηματισμούς και να φέρει θεαματικά αποτελέσματα, μεταξύ άλλων στην αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης και των κρατικών δομών, στη ριζική καταπολέμηση των παραθεσμικών δικτύων οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και στο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Επιπλέον, η Κεντρική Επιτροπή κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας πως το κόμμα θα πρέπει να επεξεργαστεί με συνέπεια και χωρίς ωραιοποιήσεις τη νέα πολιτική κατάσταση, να δώσει τη μάχη των ιδεών και να ανασυγκροτηθεί, όπως άλλωστε διαμήνυσε κι ο Αλέξης Τσίπρας, ώστε να αντιστοιχηθεί η κοινωνική και πολιτική του εμβέλεια με τον κεντρικό πολιτικό συσχετισμό.
Στη νέα εποχή που διαμορφώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα διπλό πολιτικό καθήκον, σύμφωνα με την Κεντρική Επιτροπή.
Από τη μία πλευρά οφείλει να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της προηγούμενης τετραετίας στην αγορά εργασίας, στο κοινωνικό κράτος, στα δικαιώματα και στην εξωτερική πολιτική, χωρίς όμως να μείνει στάσιμος προγραμματικώς.
Αποφυγή δύο κινδύνων
Ως προς την ανασυγκρότηση ζητείται η αποφυγή δύο κινδύνων.
Ο πρώτος αφορά την απεμπόληση των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ κι ο δεύτερος την απομόνωση σε μια ιστορική πολιτική ταυτότητα που θα λειτουργεί ως καταφύγιο απέναντι στις προκλήσεις που συνεπάγεται η ανάδειξή του σε κόμμα εξουσίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες το εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας είναι ακριβώς το πρώτο βήμα για τη συγκρότηση ενός μεγάλου, δημοκρατικού, αριστερού και ριζοσπαστικού κόμματος- παράταξης που για να έχει μέλλον οφείλει να αποκτήσει οργανικές σχέσεις με την αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τους επιστημονικούς συλλόγους, αλλά και τα διαρκώς μετασχηματιζόμενα κινήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας, καθώς και τα κινήματα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
