Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στην αμηχανία της αντιπολίτευσης αποδίδουν στο Μαξίμου τις αντιδράσεις της για την αύξηση του κατώτατου μισθού, την οποία αποσυνδέουν τόσο από τη Συμφωνία των Πρεσπών όσο κι από την προεκλογική παροχολογία, ενώ εμμέσως πλην σαφώς αφήνουν να εννοηθεί πως δεν θα εφαρμοστεί η μείωση του αφορολόγητου από την 1η Ιανουαρίου 2020.
Κυβερνητικές πηγές, μάλιστα, σχολιάζουν σκωπτικά πως την Τρίτη η ΝΔ αντί να σχολιάσει την επιτυχημένη έξοδο της χώρας στις αγορές έβγαλε ανακοίνωση για τη Βενεζουέλα.
Όπως κι αν έχει, υπογραμμίζουν πως η αύξηση του κατώτατου μισθού είχε εξαγγελθεί από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ήδη από το βήμα της ΔΕΘ το Σεπτέμβριο και είχε οριστεί το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου ως χρόνος πραγματοποίησής της ήδη από την αλλαγή του νόμου το περασμένο φθινόπωρο:
“Η χρονική σύμπτωση οφείλεται στην επίσπευση των διαδικασιών κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών και δεν ισχύει καμία άλλη θεωρία συνωμοσίας”.
Ουσιαστικότερο στην κυβέρνηση θεωρούν να λάβει σάρκα κι οστά η αποστροφή του λόγου του Αλέξη Τσίπρα τη Δευτέρα κατά τον απολογισμό του έργου του αντιπρόεδρου του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη περί “ΣΥΡΙΖΑ και συμμάχων”.
Ο πρωθυπουργός σε ένα πρώτο επίπεδο αναφερόταν στη μάχη των ευρωεκλογών του Μαΐου.
Ωστόσο, εκτιμά πως αυτές διαμορφώνουν πρόσφορο έδαφος- με τη μάχη κατά της ανόδου της ακροδεξιάς- ώστε ο επιδιωκόμενος σχηματισμός του προοδευτικού πόλου, με τη συμμετοχή Αριστερών, Σοσιαλιστών και Οικολόγων, να βρει αποτύπωση και στις βουλευτικές εκλογές.
Ακόμα κι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, όμως, κατανοεί ότι η διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στους Σπύρο Δανέλλη, Γιάννη Ραγκούση, Στέφανο Τζουμάκα και Νίκο Μπίστη που παρακολούθησαν εκ του σύνεγγυς την ομιλία του τη Δευτέρα, αλλά έχει ανάγκη κι από αρκετά νέα κι άφθαρτα πρόσωπα.
Την ίδια ώρα, πάντως, από το Μαξίμου επισημαίνουν πως κάθε άλλο παρά επιθυμούν να βγει από το προσκήνιο η Συμφωνία των Πρεσπών, η επιτυχημένη εφαρμογή της οποία πιστεύουν θα φέρει κι εκλογικά οφέλη για το ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η υπόγεια κυβερνητική συμμετοχή στο παρασκήνιο γύρω από την κοινή υποψηφιότητα Τσίπρα- Ζάεφ για το Νόμπελ Ειρήνης.
