«Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί συντονισμένα και στοχευμένα» δηλώνει στο Politik.gr ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ) Χάρης Κυπριανίδης.
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΕΚΘ, σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του, αξιολογεί την Κυβέρνηση, μιλά για την εργασιακή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Θεσσαλονίκη, για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, για το έργο του μετρό και τον Νίκο Ταχιάο, για τη λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές, για τις ανοιχτές «πληγές» στο συνδικαλισμό και για το αν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές του ΕΚΘ.
Συνέντευξη στη Μαρία Βλάχου
-Ποια είναι η εργασιακή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Θεσσαλονίκη;
Η εργασιακή εικόνα της Θεσσαλονίκης αποτυπώνεται με πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας που σε πραγματικούς αριθμούς ξεπερνούν το 30%, σε αντίθεση με τα νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ. Επιπλέον, οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης κυριαρχούν, δημιουργώντας στρατιές ημιανέργων καθώς πως αλλιώς να μεταφράσει κανείς τους μισθούς των 200 και 300 ευρώ. Αφήνοντας πίσω μας μία μεγάλη περίοδο αποβιομηχάνισης της πόλης, τα λουκέτα στα εργοστάσια συνεχίζουν. Ο ΟΑΣΘ αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και έχει απαξιωθεί τελείως, γεγονός που δημιουργεί μια κακή εικόνα για την πόλη και φυσικά λειτουργεί επιβαρυντικά στα προβλήματα των εργαζομένων. Ζητήματα μη καταβολής δώρων, απολύσεις στο τέλος της χρονιάς, προκειμένου οι εργαζόμενοι να μην δικαιούνται αποζημίωση, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, συλλογικά και πανελλαδικά αλλά δυστυχώς είμαστε σε μία περίοδο που συνδικαλιστικά θα έλεγα πως “υπολειτουργούμε”, δεν υπάρχει αιρετή διοίκηση της ΓΣΕΕ, τα γνωστά προβλήματα με τα συνέδρια που δεν πραγματοποιήθηκαν, και ευελπιστούμε ότι σύντομα θα γίνει το συνέδριο ώστε να υπάρχει και κεφαλή του συνδικαλιστικού αγώνα πανελλαδικά.
-Ποια θεωρείτε ότι ήταν η χειρότερη περίοδος στα εργασιακά, διαχρονικά;
Όλες οι περίοδοι είναι το ίδιο κακές από τη στιγμή που σχεδόν κάθε χρόνο ψηφίζονται νόμοι που καταστρατηγούν κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων. Η περίοδος της κρίσης ήταν μια πολύ άσχημη περίοδος και δυστυχώς δεν έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία. Ακούμε σχέδια για αυξήσεις στο βασικό μισθό – γιατί η τελευταία αύξηση που δόθηκε, δεν λαμβάνεται υπόψη, αναλογιζόμενοι τη μείωση του αφορολόγητου. Ακούγονται κάποια σχέδια για αυξήσεις στους μισθούς μέσα σε μία τριετία, να φτάσουμε στα 700 ευρώ μετά από 12 χρόνια κρίσης, δηλαδή, να είμαστε ακόμα σε χαμηλότερα επίπεδα απ’ ότι πριν την κρίση. Κοιτάξτε, το βασικότερο πρόβλημα για εμάς δεν είναι απλά ο βασικός μισθός, είναι γενικότερα τα εργασιακά δικαιώματα τα οποία χάθηκαν, οι κλαδικές συμβάσεις, η μη ύπαρξη ουσιαστικά του ΟΜΕΔ, η απαξίωση της απεργίας είτε με τον τρόπο λήψης της απόφασης, είτε με την υλοποίηση της. Βλέπουμε φαινόμενα που τα αντιμετωπίσαμε πρώτοι στην πόλη μας, με συλλήψεις εργαζόμενων που απεργούν όπως τελευταία του ΟΤΕ, της τράπεζας Πειραιώς, η οποία προχωρά σε απολύσεις ενώ έχουν ευεργετηθεί με δισεκατομμύρια στην αρχή της κρίσης, αλλά και μεγάλες αλυσίδες που πλέον θέλουν το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές. Η κατάσταση που σας περιέγραψα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
-Οι καταστηματάρχες φαίνεται να συναινούν στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Πως το βλέπετε; Από τη στιγμή όμως που η Θεσσαλονίκη έχει τουρισμό είναι δυνατόν να είναι κλειστά τα καταστήματα που θα τονώσουν την τουριστική κίνηση;
Η καταστρατήγηση της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι σύννομη αφού παραβαίνει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Δεν έχουμε την εικόνα ότι όλοι οι επιχειρηματίες συμφωνούν. Υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις που αρνούνται να ανοίγουν τα καταστήματά τους ακόμα και στις 8 Κυριακές που έχουν οριστεί με νόμο από το υπουργείο Ανάπτυξης. Υπάρχουν εργοδότες που θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν ακόμα και την Κυριακή, αλλά αυτό δεν θα αποδώσει κέρδη. Δεν θα κινηθεί η αγορά με μία Κυριακή την εβδομάδα. Η μεγάλη αγοραστική κίνηση για την πόλη δεν είναι οι τουρίστες, αλλά οι πολίτες. Χρειαζόμαστε νέες θέσεις εργασίας, σοβαρά και συνεπεί ημερομίσθια για να μπορεί να κινηθεί το χρήμα στην αγορά.
-Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί στην κοινωνία καθώς έχει ταυτιστεί με τα κόμματα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να ξαναπιστέψουν στα συνδικάτα;
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί συντονισμένα και στοχευμένα. Είναι αλήθεια ότι οι παρατάξεις έχουν κάποιο πολιτικό φορέα. Δεν πρέπει όμως να ταυτίζονται με τις πολιτικές που ασκούνται. Η παράταξη μας, η ΠΑΣΚΕ, είχε πολλές και σοβαρές διαφωνίες με το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση. Για το ασφαλιστικό π.χ., η αντίδραση μας ήταν έντονη. Δεν μπορούσαμε να αποδεχτούμε ότι αυτή η ιδεολογία που μας συνδέει έφερνε αυτά τα μέτρα. Υπάρχουν παρατάξεις που ακόμα εναρμονίζονται πλήρως με το τι θα πει το κόμμα και δρουν εναντίον του συνδικαλιστικού κινήματος. Η παράταξη του ΠΑΜΕ με το να δρα προς όφελος μόνο του ΚΚΕ, διαλύει συνέδρια των εργαζομένων αφήνοντας ακέφαλη την συνδικαλιστική οργάνωση, πράττοντας κάτι που εμείς χαρακτηρίζουμε ως “έγκλημα” εναντίον των εργαζομένων.
-Για ποιο λόγο, πιστεύετε, ότι υπάρχουν τόσο μεγάλες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του έργου του μετρό Θεσσαλονίκης;
Γιατί δε θέλαμε να κάνουμε το έργο. Αν θέλαμε, το έργο θα είχε ολοκληρωθεί. Δεν είναι δυνατό, να ξεκίνησε ένα έργο πριν 14 χρόνια με ένα χρονοδιάγραμμα, αστείο βέβαια, των έξι χρόνων και ουσιαστικά να έχει τριπλασιαστεί ο χρόνος. Τα τελευταία χρόνια ακούστηκαν διάφορες ημερομηνίες ολοκλήρωσης του έργου, όπως το 2019, το 2020. Εμείς και τότε δηλώναμε ότι δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί. Χλευαστήκαμε πολλές φορές, αλλά λέγαμε την αλήθεια.
-Κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου με κατά χώρα ανάδειξη των αρχαιοτήτων ή με απόσπαση και επανατοποθέτησή τους;
Ποτέ δεν υπήρχαν δύο λύσεις. Πάντα ήταν μία η λύση, να θέλουμε να κάνουμε το έργο. Το έργο είχε προβλήματα με τον εργολάβο, ο σχεδιασμός του ήταν άθλιος. Τα προβλήματα αυτά καλύφθηκαν επικοινωνιακά με τις αρχαιότητες. Το πρώτο βήμα σε ένα έργο πάντα είναι οι μελέτες και μετά οι απαλλοτριώσεις. Εμείς απαλλοτριώσεις τελειώσαμε στο τέλος του 2015. Πως θα είχαμε έργο τότε;
-Πως βλέπετε τον Νίκο Ταχιάο ως πρόεδρο της Αττικό Μετρό;
Ο Νίκος Ταχιάος έχει αναλάβει ένα πολύ δύσκολο έργο, του βγαίνουν στην επιφάνεια πράγματα που είχαν κρυφτεί όλα αυτά τα χρόνια μέσα από μουσαμάδες και φιέστες. Αυτό που περιμένω από τον Νίκο Ταχιάο είναι να πει τη αλήθεια. Και σε συνάντηση μας του είπα να μη διαστάσει να πει την αλήθεια, γιατί θα κάνει κακό στην πόλη, το έργο και τον εαυτό του. Ο πολίτης θέλει να ξέρει τι γίνεται, να μη «φάει» και άλλο παραμύθι μουσαμάδων και ότι τελειώνουμε το 2019.
-Βλέπουμε σε διάφορες συγκεντρώσεις από την μια το ΠΑΜΕ και από την άλλην μεριά το Εργατικό Κέντρο. Γιατί υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός;
Αυτή η κατάσταση υφίσταται πάνω από δυο δεκαετίες, από τη στιγμή που εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ, ενεργώντας ως κομματικός βραχίονας του ΚΚΕ. Αυτό ήταν η πρώτη πληγή στον συνδικαλισμό, ο διαχωρισμός των εργαζομένων. Είναι γνωστό ότι ένας εργοδότης θέλει να ελέγξει ουσιαστικά τους εργαζόμενους εφαρμόζοντας το ¨διαίρει και βασίλευε¨. Εμείς χωριστήκαμε από μόνοι μας σε δύο κομμάτια και αναλωθήκαμε περισσότερο στην εσωτερική μας διαμάχη, στο ποιος είναι καλός, ποιος είναι κακός. Είναι αστεία η λογική ότι όλοι πλην του ΠΑΜΕ είναι κακοί. Πλέον η γραμμή έχει γίνει τοίχος. Έχουμε μείνει να λειτουργούμε οι υπόλοιπες δυνάμεις που λειτουργούμε πιο δημοκρατικά. Και ξέρουμε και τι εστί συνδικαλισμός γιατί συνδικαλισμός είναι μία από τις αρχές της Δημοκρατίας κάτι το οποίο δεν δέχονται οι «συνάδελφοι» του ΠΑΜΕ.
-Πως αξιολογείτε μέχρι στιγμής την κυβέρνηση στα εργασιακά;
Με χαμηλό βαθμό. Τα πρώτα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση ήταν εναντίον των εργαζομένων. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι κάποια από αυτά μπορεί να είναι προς όφελος του εργαζομένου, όπως για παράδειγμα η ψηφιακή κάρτα ώστε να καταγράφεται το ωράριο και να μην υπάρχει εισφοροδιαφυγή, αδήλωτη και υποδηλούμενη εργασία. Για να έχει αποτέλεσμα η κάρτα θα πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός που να ελέγχει με εργαλείο την ψηφιακή κάρτα και τους εργοδότες. Από τη στιγμή που είναι υποστελεχωμένη η Επιθεώρηση Εργασίας δεν μπορεί να γίνει έλεγχος.
-Αδήλωτη εργασία: Μπορεί να περιοριστεί το φαινόμενο και με ποιον τρόπο;
Να εξαλειφθεί όχι, να περιοριστεί ναι. Η Επιθεώρηση Εργασίας με πολύ λίγους εργαζόμενους προσπαθεί να κάνει ελέγχους σε ολόκληρο το νομό Θεσσαλονίκης, πράγμα αδύνατο. Υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις που δε θα ελεγχθούν ποτέ. Το μείζον είναι ο εργαζόμενος να αφήσει στην άκρη το φόβο του και να καταγγείλει την κάθε παρανομία. Μόνο με τις καταγγελίες θα μπορέσει να αποδώσει το έργο της Επιθεώρησης Εργασίας και φυσικά με την ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού του.
-Σε δύο χρόνια είναι οι εκλογές του ΕΚΘ. Θα είστε υποψήφιος;
Είναι απόφαση της παράταξης. Αν κρίνει η παράταξη ότι θα είμαι, θα είμαι. Αν όχι, δεν θα είμαι υποψήφιος.
