Δράμα και θάμα του Απριλίου, γιορτή και του Κυρίου, Λαμπρή, μυστικό ρόδο που οι σκληροί γεννούν του μαρτυρίου Σταυροί.
Η Λαμπρή, χαρά των άδολων καρδιών και των ολόασπρων κρίνων, καλεί να βρούμε ξανά τη δόξα του Γένους των Ελλήνων. Γίνε Ελεούσα Παναγιά ή με το δόρυ η Κόρη, Λαμπρή, μεσουρανίς κάμε να πάνε ως πρώτα οι δαφνοφόροι καιροί. Στο στόμα ως έχουν το φιλί του Πάσχα όλοι, μεγάλοι, μικροί, δείξε φιλί αναστάσιμο και την Ελλάδα πάλι, Λαμπρή.
Πρόσταξε του όκνου οι δαίμονες να πέσουν και του μίσους νεκροί. Στήσε μας της θυσίας βωμούς και της αγάπης Κροίσους, Λαμπρή.
Από λατρείες παλιές και νέες άναψε Υμέναιον ένα, Λαμπρή, για μιαν απίστευτη στο θάμα των Ελλήνων γέννα, μπορεί.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Μετά την αγωνία, τον πόνο και τη θλίψη των Παθών, η Ανάσταση φέρνει αγαλλίαση και ελπίδα. Η Λαμπρή λέγεται και Πάσχα, ελληνική απόδοση της εβραϊκής λέξης pâsah (διάβαση). Αρχικά, ήταν η μεγαλύτερη εβραϊκή γιορτή, που καθιερώθηκε σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία.
Στους Χριστιανούς το Πάσχα σχετίστηκε με την ανάσταση του Χριστού και ως τέτοιο γιορτάζεται. Μετά την Ανάσταση του Κυρίου, το νόημα της εορτής μετασχηματίστηκε και πήρε νέα σωτηριολογική διάσταση.
Η Σταυρική θυσία του Ιησού δείχνει ότι ο Θεός πονάει για τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα βάσανα. Γι’ αυτό, από αγάπη προσφέρει ό,τι πιο πολύτιμο έχει για να σώσει τον ίδιο του τον Υιό.
Ας φωτιστούμε και να μεταμορφωθούμε από το άκτιστο και ανέσπερο φως της Ανάστασής Του.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
