Με αφορμή τη συμπλήρωση 53 χρόνων από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (1967 – 1974), Σπύρος Χαλβατζής μίλησε στον Flash 99,4 και την εκπομπή Flash Δρομο-λόγιο.
Ο κ. Χαλβατζής έχοντας ζήσει ο ίδιος προσωπικά τις εξορίες και τις διώξεις της χούντας, τονίζει τη σημασία του αντιδικτατορικού αγώνα, των συνθημάτων του και των κεκτημένων του, τα οποία εξακολουθούν να είναι αναγκαία μέχρι τις μέρες μας.
Συγκεκριμένα, αναφορικά με το πως έζησε την περίοδο της δικτατορίας ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι «ήμουν εξορία μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές. Εάν μιλήσει κανείς με οικονομικά στοιχεία για την επταετία, θα διαπιστώσει, ότι το εξωτερικό χρέος πολλαπλασιάστηκε με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα για τον λαό, για τους εργαζόμενους και για όλους. Και ξέρετε το πραξικόπημα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, δεν επρόκειτο δηλαδή για κάποιους άφρονες αξιωματικούς όπως κάποιοι ισχυρίζονται.
Προετοιμάστηκε από μηχανισμούς και υπηρεσίες. Υπηρεσίες που είχαν άμεση σχέση με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τη CIA και εξέφραζαν συγκεκριμένους στόχους και συμφέροντα. Έχουμε μιλήσει γι’ αυτά και έχουν υπάρξει πολλά δημοσιεύματα όχι μόνο από κομμουνιστές και αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά και στον αστικό Τύπο.
Πρώτος στόχος της δικτατορίας, ήταν να αναχαιτίσει την ανάπτυξη της πάλης του εργατικού κινήματος. Ένας δεύτερος στόχος, ήταν να εξασφαλίσει την απόλυτη ελευθερία κινήσεων των αμερικάνων με την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων και βάσεων που θα τους βοηθούσαν στις πολεμικές δραστηριότητες που είχαν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ένας τρίτος στόχος της δικτατορίας ήταν να εξασφαλίσει την παραπέρα προώθηση της ψυχροπολεμικής των ΗΠΑ και του λεγόμενου δυτικού κόσμου, ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες. Τέλος, ένας τέταρτος στόχος και από τους πιο βασικούς ήταν να προχωρήσει απρόσκοπτα ο λεγόμενος «εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας». Να προχωρήσει δηλαδή χωρίς καμία αντίδραση από τα συνδικάτα, με απώτερο σκοπό τη διείσδυση μονοπωλίων.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι από την πρώτη ημέρα η δικτατορία συνέλαβε χιλιάδες αγωνιστές, πρωτίστως κομμουνιστές, αριστερούς και προοδευτικούς. Στη Γυάρο ήμασταν πάνω από 7.000 εξόριστοι από τα τέλη του Απρίλη, ενώ ο πρώτος νεκρός, δολοφονήθηκε στον ιππόδρομο του Φαλήρου και ήταν ο παλιός Μακρονησιώτης, ο Παναγιώτης Ελής.
Επιπλέον η δικτατορία τι έκανε; Απαγόρεψε την λειτουργία των πολιτικών κομμάτων και των οργανώσεων νεολαίας. Διέλυσε τα συνδικάτα που είχαν μια αγωνιστική έκφραση. Απαγόρεψε την ελεύθερη έκφραση του Τύπου. Απαγόρεψε την διακίνηση ιδεών και τα προοδευτικά έργα τέχνης και πολιτισμού. Και βέβαια, απαγόρεψε τα φιλοσοφικά βιβλία της μαρξιστικής σκέψης. Συνέλαβε, φυλάκισε, βασάνισε αυτούς που αγωνίζονταν ενάντιά της.
Και βεβαίως η δικτατορία ήταν αυτή η οποία κατέπνιξε την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 73’ με τα τανκς και τις δολοφονίες. Η δικτατορία του Ιωαννίδη ήταν αυτή που έκανε το πραξικόπημα στην Κύπρο και έδωσε την αφορμή στους τούρκους να εισβάλουν με τον Αττίλα 1 και 2. Αυτή είναι η πραγματικότητα».
Συμπληρωματικά μιλώντας για την εξορία στην οποία στάλθηκε σε Γυάρο, Λέρο και Ωρωπό, ο πρόεδρος του ΣΦΕΑ, υπογράμμισε πως…«ήταν χρόνια δύσκολα και σκληρά. Στη Γυάρο π.χ. είχαμε φοβερή έλλειψη νερού. Το νερό ερχόταν με μία υδροφόρα. Μπορείτε να φανταστείτε να δικαιούνται 7.000 άνθρωποι ένα με δύο ποτήρια νερό την ημέρα; Πολλές φορές δε, πλέναμε τα πιάτα μας στη θάλασσα. Εκτός από 1.100 που ζούσαν σε κτίρια, εμείς ζούσαμε σε σκηνές οι οποίες τα βράδια που είτε φυσούσε είτε έβρεχε έπεφταν και έπρεπε να σηκωθείς το βράδυ μέσα σε δύσκολες συνθήκες να την ξαναστήσεις.
Είχαμε έλλειψη επικοινωνίας με τους δικούς μας. Είχαμε το δικαίωμα να στείλουμε μόλις ένα γράμμα και δύο ανοικτά δελτάρια για να τα διαβάζει ο λογοκριτής. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Οι συνθήκες ήταν βάρβαρες παντού. Στις ασφάλειες, στο ΕΑΤ – ΕΣΑ και αλλού βασανίστηκαν πάρα πολλοί σύντροφοι και αγωνιστές. Ακόμη και όσοι στρατεύονταν. Και αυτούς τους βασάνιζαν σκληρά.
Είχαν όμως πίστη σε ένα ιδανικό. Την πίστη ότι αγωνίζεσαι για το καλό του λαού, που σε κρατάει όρθιο».
Αναφορικά με το πότε τελείωσε για τον ίδιο το «μαρτύριο» που βίωσε την περίοδο της δικτατορίας, ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε πως «τελείωσε στις 24 Ιούλη του 1974, όταν γύρισαν και οι τελευταίοι που είχαμε μείνει στην Γυάρο. Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά τα βίωσα, μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές, διότι δεν ήταν ζήτημα προσώπων. Όλοι μας κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό που θεωρούσαμε σωστό. Αυτό που επέβαλλαν οι συνθήκες. Ο αγώνας».
Σε ερώτηση για το αν το αντι-δικτατορικό μήνυμα που ο ίδιος θέλησε να περάσει εκείνα τα χρόνια, έχει μείνει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα, ο πρόεδρος της ΣΦΕΑ σημείωσε ότι «πλέον έχουμε άλλες συνθήκες. Δεν μπορούμε να μην πούμε ότι μετά την κατάρρευση της χούντας και τους αγώνες του λαού, πολλά πράγματα βελτιώθηκαν. Από τούτο βέβαια μέχρι αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι ότι ζούμε στην καλύτερη δημοκρατία που είχε ποτέ η χώρα υπάρχει απόσταση.
Η οικονομική κρίση και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας δεκαετίας, έχουν δείξει πόσο αβάσιμοι ήταν αυτοί οι ισχυρισμοί. Ο αντιδικτατορικός αγώνας, δεν ήταν γενικός και αφηρημένος. Είχε και κοινωνικό περιεχόμενο που εκφράστηκε με το σύνθημα: Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό που εκφράστηκε με το: Έξω οι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ.
Και αυτά δεν ήταν συνθήματα μόνο του ΚΚΕ που επί 27 χρόνια ήταν παράνομο στη χώρα, αλλά και των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων που πάλεψαν απέναντι στη χούντα. Μπορεί ο κόσμος με την πάλη του στη Μεταπολίτευση να είχε κατακτήσεις σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο, ωστόσο μέχρι σήμερα η αντίθεση της εργασίας με το κεφάλαιο παραμένει κυρίαρχη».
Τέλος αναφορικά με το τι μπορούμε να περιμένουμε μέσα από αυτή την κρίση που έρχεται στην οικονομία, ο Σπ. Χαλβατζής κατέληξε λέγοντας πως «στο όνομα της καταπολέμησης τρομοκρατίας προωθήθηκαν νόμοι που έχουν συρρικνώσει δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες. Τούτο σημαίνει ότι ενισχύονται διαρκώς οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ότι έχει ενταθεί ο αυταρχισμός και η αστυνομοκρατία. Στην περίοδο της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, καταργήθηκε το 8ωρο, το πενθήμερο, το 40ωρο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ αναπτύχθηκε η υπό-απασχόληση, η εργασιακή περιπλάνηση των νέων εξίσου.
Σήμερα δυστυχώς, τα νέα παιδιά ζουν με 300 και 400 ευρώ το μήνα. Όταν μιλάμε λοιπόν για δημοκρατικά δικαιώματα, μιλάμε για το δικαίωμα του εργαζόμενου για πλήρη και σταθερή δουλειά. Σήμερα αντίθετα, οργανώνεται ένας εργασιακός μεσαίωνας.
Μιλάμε για το δικαίωμα της πρόνοιας και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ τα επιδόματα των κοινωνικών ευπαθών ομάδων μειώνονται. Μιλάμε για το δικαίωμα του εργαζόμενου να έχει αξιοπρεπή γηρατειά και βλέπουμε ότι ο εργάσιμος βίος επιμηκύνεται. Ότι οι συντάξεις συνεχώς συρρικνώνονται.
Μιλάμε για δικαιώματα στην Παιδεία και εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για όλα τα παιδιά και βλέπουμε ότι ορθώνονται διαρκώς νέοι φραγμοί.
Σήμερα λ.χ. έχουμε μία πανδημία η οποία μαστίζει την ανθρωπότητα και επιβάλλει περιοριστικά μέτρα στις ατομικές ελευθερίες. Βεβαίως και πρέπει να μείνουμε σπίτι. Αλλά κατά την άποψη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών, απαιτείται εγρήγορση των εργαζομένων και της νεολαίας. Για την επόμενη ημέρα που θα έρθει. Που δεν προοιωνίζεται σε καμιά περίπτωση ρόδινη.
Οι εφημερίδες γράφουν ήδη ότι 95.000 εργαζόμενοι έχουν απολυθεί στο διάστημα της κρίσης. Πως θα ζήσει αυτός ο κόσμος; Είναι συνθήκες τις οποίες εμείς αντιπαλεύουμε και ζητάμε από τους αγωνιστές και τους εργαζόμενους να μείνουν όρθιοι. Ακόμη και εμείς που περάσαμε τα 70 μένουμε όρθιοι να συνεχίσουμε τον αγώνα. Σήμερα, 53 χρόνια μετά το πραξικόπημα θεωρούμε ως ΣΦΕΑ ότι ο αγώνας για δημοκρατικές ελευθερίες, ο αγώνας για τη χειραφέτηση των εργαζομένων, ο αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και του λαού της νεολαίας, συνεχίζεται.
Και εμείς θα συνεχίσουμε. Ενάντια στους νοσταλγούς της δικτατορίας, του φασισμού και της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Ενάντια στη βία του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού. Ως το τέλος!
Ως ΣΦΕΑ δεν θα σταματήσουμε ποτέ να καταδικάζουμε τις επιθέσεις των εθνικιστικών, φασιστικών και ρατσιστικών ομάδων ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Επιθέσεις που το τελευταίο διάστημα εντείνονται».
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Σπ. Χαλβατζή στον Flash 99,4:
