Συνέντευξη στην Δήμητρα Αθανασοπούλου
Γελά δυνατά, περπατά πολύ, επιμένει στο όνειρο. Το Ποτάμι δεν θα είχε την ίδια ορμή χωρίς τη Λίνα Παπαδάκη, τη διευθύντρια του γραφείου Τύπου του κόμματος και πρώην αρχισυντάκτρια των «Πρωταγωνιστών».
Πριν από λίγες ημέρες το Ποτάμι παρουσίασε τους υποψήφιους ευρωβουλευτές του κατά τη διάρκεια μίας εορταστικής εκδήλωσης. Η Λίνα Παπαδάκη μίλησε στο Politik για τα νέα πρόσωπα του κόμματος, κάνει update το όραμα και τη στόχευση του ενώ μας ταξιδεύει στο χρόνο. Πέντε χρόνια πριν, τότε που το ταξίδι ξεκίνησε με «όρτσα τα πανιά». Έκτοτε πολλοί ανέβηκαν σε αυτή την βάρκα και πολλοί την εγκατέλειψαν. Εκείνη είναι πάντα εκεί, πιστή στις ιδέες της και στους ανθρώπους της, μαχόμενη πάντα για την επανάσταση του κέντρου και τα ανθρώπινα δικαιώματα… με ορμητήριο τους στίχους των ποιητών.
«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να διεμβολίσει την κεντροαριστερά γιατί έχει πολιτισμική διαφορά από το χώρο και τις αξίες του. Επίσης δεν είναι δουλειά μου να κάνω τον απολογισμό για τις αποχωρήσεις- οι ίδιοι οι αποχωρήσαντες πρέπει να τον κάνουν. Εκείνοι γνωρίζουν αν τα κίνητρά τους ήσαν αμιγώς πολιτικά ή ιδιοτελή, αν η έγνοια τους ήταν το κοινό καλό ή το προσωπικό τους συμφέρον» μας λέει.
-Να ξεκινήσουμε με ένα ταξίδι στο χρόνο, στις μέρες «γέννησης» του Ποταμιού για να φτάσουμε σήμερα στις μέρες αναγέννησής του. Τι χάθηκε, τι κερδήθηκε, τι μένει από αυτήν τη διαδρομή;
«Σαν να πέρασε μια ζωή από τη στιγμή της ίδρυσης του Ποταμιού. Ήταν τόσο πυκνός ο χρόνος και τόσες πολλές οι παραστάσεις που εκπλήσσομαι όταν συνειδητοποιώ πως πρόκειται μόνο για πέντε χρόνια. Ήταν μια πενταετία που άλλαξε τις ζωές όλων μας, αλλά κυρίως τις πλούτισε. Πλούτος ανθρώπων, ιδεών, παραστάσεων και βέβαια πολιτικών και ανθρώπινων συγκινήσεων. Φυσικά είχαμε και πικρές στιγμές. Οι πιο πικρές ήταν εκείνες των αποχωρήσεων κάποιων ανθρώπων. ΄Ο,τι, πάντως, και αν μας επιφυλάσσει το μέλλον, η εμπειρία αυτής της περιόδου, της γέννησης, των επιτυχιών και των δύσκολων στιγμών ενός κόμματος, θα είναι πάντα ένα πολύτιμο κομμάτι ζωής. Στους φίλους μου που με ρωτούν τους απαντώ με μία εικόνα λίγο σουρεάλ. Σκεφθείτε ότι χώνεται με πίεση γνώση στο κεφάλι μου που όμως μου ανοίγει τη σκέψη και μου φωτίζει το όραμα».
-Το Ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Που πάει τώρα λοιπόν; Να κάνουμε update τη στόχευση, το όραμα και τον προσανατολισμό;
«Το Ποτάμι προχωρά στον δρόμο που έχουν χαράξει οι συλλογικές αποφάσεις των οργάνων του. Της αυτόνομης πορείας με οδηγό τις ιδρυτικές του αρχές. Το Ποτάμι φιλοδοξεί να είναι πάντα η αιρετική, ορθολογική και ανεξάρτητη φωνή που δεν θα χαϊδεύει τα αυτιά της κοινωνίας. Όπως έκανε μέχρι τώρα θα μάχεται γι’ αυτό που θεωρεί συμφέρον του τόπου χωρίς να υπολογίζει πρόσκαιρο πολιτικό κόστος ή όφελος. Και θα είναι πάντα η έπαλξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των μειονοτήτων και του πολιτικού φιλελευθερισμού χωρίς τις εκπτώσεις στις οποίες υποχρεώνουν άλλα κόμματα οι συντηρητικές αγκυλώσεις».
«Το ευρωψηφοδέλτιό μας δίνει φωνή σε αυτούς που έδιωξε η κρίση»
–Βάλατε τη γενιά του Brain drain στο ευρωψηδέλτιο. Με ποια κριτήρια και τι στόχευση;
«Το ευρωψηφοδέλτιό μας δίνει φωνή σε αυτούς που η κρίση έδιωξε, σε αυτούς που η κυβέρνηση αρνείται την ψήφο, δηλαδή την πολιτική τους έκφραση. Δεκατέσσερα άτομα με λαμπρή καριέρα από 14 πόλεις της Ευρώπης και αγωνία για την πατρίδα τους αποδέχθηκαν την πρότασή μας. Τιμή μας και περηφάνια μας. Το Ποτάμι, απ´ την πρώτη στιγμή, στήριξε την ψήφο των Ελλήνων στο εξωτερικό και οι ευρωεκλογές είναι μια λαμπρή ευκαιρία έμπρακτα να το αποδείξει. Θα ήθελα να δείτε ένα – ένα τα βιογραφικά και να γνωρίσετε τους υποψηφίους μας για να δείτε πόσο σπουδαίοι είναι».
-Πως συστήνεται η Λίνα Παπαδάκη σήμερα:
Από τη στιγμή που πρωτοσυστήθηκα ως δημοσιογράφος η ιδιότητα γράφτηκε μαζί με την ταυτότητα και στο DNA μου. Δεν αποβάλλεται ποτέ γιατί γίνεται ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, δηλαδή της αμφισβήτησης, της έρευνας της ανάλυσης και της αλήθειας. Και την πολιτική έτσι την προσεγγίζω- βοηθά ώστε να μην έχεις βεβαιότητες και επανάπαυση. Η αμφιβολία στην πολιτική είναι δημιουργία».
«Οι δυνάμεις του μεσαίου χώρου πιέζονται»
-Τι σας κάνει να πιστεύετε πως είναι η στιγμή της επανάστασης του κέντρου και μέσα από ποιες διαδικασίες μπορεί να επιτευχθεί τώρα που μοιάζει πιο δύσκολο από ποτέ;
«Είναι αλήθεια ότι και στη χώρα μας, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι δυνάμεις του μεσαίου χώρου πιέζονται. Έχει ξανασυμβεί. Ζούμε ένα στιγμιότυπο της ιστορίας. Είμαι αισιόδοξη ότι ο κύκλος θα κλείσει και η νέα ειρηνική επανάσταση του Κέντρου θα δώσει στον τόπο την ώθηση που χρειάζεται για να γυρίσει τη σελίδα της στασιμότητας και της συντήρησης, όπως έχει γίνει τόσες φορές στο παρελθόν. Στο χώρο αυτό χρωστά η πατρίδα μας όλα τα κύματα εκσυγχρονισμού και προόδου που την έφεραν στον 21ο αιώνα».
-Που το πάει ο Τσίπρας με τη κεντροαριστερά και τον διεμβολισμό της;
«Ο ρόλος του κεντροαριστερού είναι αυτός που παίζει ο Τσίπρας στη φετινή του παράσταση. Έχει ανεβάσει πολλά έργα όλα αυτά τα χρόνια, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία που κατεβαίνουν όταν κάνουν λίγα εισιτήρια. Θυμηθείτε τις παραστάσεις “Ο Τσίπρας στην Καισαριανή”, “Ο Τσίπρας στη ηρωική διαπραγμάτευση”, “Ο Τσίπρας και η κωλοτούμπα”, “Ο Τσίπρας και ο Κάστρο”, “ο Τσίπρας και ο Τραμπ”, “ο Τσίπρας και το καταραμένο φίδι”. Ρόλοι ρηχοί, πρόσκαιροι χωρίς βάθος και προοπτική. Δεν πρόκειται να διεμβολίσει την κεντροαριστερά γιατί έχει πολιτισμική διαφορά από το χώρο και τις αξίες του».
-Πως αποτιμάτε σήμερα το διαζύγιο του Ποταμιού με το ΚΙΝΑΛ;
«Κοιτάμε μπροστά. Επρόκειτο για μια έντιμη πολιτική προσπάθεια που δεν απέδωσε και διεκόπη επίσης έντιμα και με πολιτικό πολιτισμό».
-Δεν είστε απλά Επικεφαλής του γραφείου Τύπου αλλά η ψυχή του Ποταμιού, ένα από τα πιο επικοινωνιακά στελέχη που σίγουρα λειτούργησε ενωτικά. Στον απολογισμό σας, τι λέτε πως έφταιξε για τις τόσες αποχωρήσεις;
«Δεν είμαι εγώ εκείνη που θα αποτιμήσει το ρόλο μου στο Ποτάμι. Επίσης δεν είναι δουλειά μου να κάνω τον απολογισμό για τις αποχωρήσεις- οι ίδιοι οι αποχωρήσαντες πρέπει να τον κάνουν. Εκείνοι γνωρίζουν αν τα κίνητρά τους ήσαν αμιγώς πολιτικά ή ιδιοτελή, αν η έγνοια τους ήταν το κοινό καλό ή το προσωπικό τους συμφέρον. Σε ένα ανθρώπινο οργανισμό, όπως είναι τα κόμματα, είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν και διαφορετικές απόψεις, λάθη, συγκρούσεις και ρήξεις. Σέβομαι εκείνους που διεχώρισαν τη θέση τους στη βάση αγεφύρωτων πολιτικών διαφωνιών αλλά υποψιάζομαι ότι υπάρχουν και κάποιοι που αναζήτησαν πιο ασφαλή πολιτική στέγη».
–Να μπούμε πάλι στη χρονομηχανή. Στην τελευταία εκπομπή των Πρωταγωνιστών και στη «σύνδεση» της με την συνέχεια…
«Η τελευταία εκπομπή των Πρωταγωνιστών είχε μεγάλο βαθμό συμβολισμού. Ήταν για το Φαρμακονήσι και τους λιμενικούς, που τότε πολλοί από την αριστερά αποκαλούσαν δολοφόνους παιδιών. Γνωρίσαμε μεγάλη κατακραυγή, ως δημοσιογράφοι, που τους στηρίξαμε. Μπήκαμε στην πολιτική και ακούσαμε τους ίδιους ανθρώπους, στην κυβέρνηση πια, να τους αποθεώνουν ως ήρωες του Αιγαίου και να τους βραβεύουν. Αυτοκριτική δεν άκουσαν ούτε οι λιμενικοί ούτε εμείς».
-Αν γυρίζατε τώρα πίσω το χρόνο τι θα αλλάζατε;
Μου αρέσουν οι στίχοι του Καρυωτάκη: «όλα έπρεπε να ΄ρθούνε καθώς ήρθαν».
