Συνέντευξη στην Δήμητρα Αθανασοπούλου
Η εικόνα του Άη Στράτη που έχει εγγραφεί στην ελληνική κοινή συνείδηση μοιάζει με απόσπασμα από τα θυμήματα εξορίας του Κώστα Βάρναλη.
Το απομονωμένο νησί στην άγονη γραμμή του Βορείου Αιγαίου που έκανε το γύρο του κόσμου μέσα από τους στίχους του Γ. Ρίτσου επανέρχεται στο προσκήνιο για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο. Η Δήμαρχος Μαρία Κάκαλη επανεξελέγη με ποσοστό 100% και έκανε το βλέμμα μας να σταθεί ξανά -μετά από καιρό- στο νησί με το τριγωνικό σχήμα, το μαγευτικό βελανιδοδάσος και τον ιστορικό-πολιτιστικό πλούτο.
Η νεαρή γυναίκα -γέννημα θρέμμα του Αγίου Ευστρατίου- μιλά στην Politik για το πόσο έχει αλλάξει στον τόπο που θεωρείται ευλογημένη εξορία, για τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι, για το όραμα που έχει ο νησιώτικος Δήμος.
Τα παιδιά -μας λέει- ήδη μαθαίνουν ξιφασκία, η ίδια βρίσκεται σε συνεργασία με την Εφορεία αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο με στόχο τη χαρτογράφηση των αρχαιοτήτων που βρίσκονται στο νησί, ενώ ολοένα και περισσότεροι ταξιδιώτες ψάχνουν μια όαση –με όνομα βαρύ σαν ιστορία- στον Άη Στράτη…
-Η ζωή στον Άη Στράτη είναι -λένε- μία ευλογημένη εξορία.. Πως θα την περιγράφατε σήμερα και πόσο έχει αλλάξει μέσα στο χρόνο;
«Οι επιλογές του καθενός είναι καθαρά προσωπικές και έχουν σχέση με τα πιστεύω, την προσωπικότητα, τα βιώματα, τις αξίες του. Εξορία… ίσως για κάποιους, για εμένα επιλογή! Εκ του ασφαλούς φυσικά γιατί όντας παιδί του Αγίου Ευστρατίου γνώριζα τι σημαίνει να ζεις στο νησί αυτό, οπότε και δεν είχα καμία δυσκολία στην προσαρμογή. Ίσα-ίσα όνειρό μου ήταν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στα μέρη που μεγάλωσα και να ζήσουν όσο πιο ανθρώπινα και ασφαλή γίνεται.
Οι δυσκολίες είναι πολλές κυρίως γιατί εξαρτόμαστε από τις καιρικές συνθήκες. Ο χειμώνας είναι δύσκολος, το εννιάμηνο της μοναξιάς μεγάλο, αλλά για αυτό το λόγο θελήσαμε να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τα κοινά, για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων και να φροντίσουμε τα παιδιά μας να έχουν δραστηριότητες εκτός σχολείου που δεν τις είχαμε εμείς όντας παιδιά. (Μην απορήσετε με τη χρήση του πληθυντικού αριθμού, επαναλαμβάνω όσα έχει επιτύχει ο Δήμος Αγίου Ευστρατίου τα οφείλει γιατί τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου αναλαμβάνουν ευθύνες και δουλεύουν πολύ). Για παράδειγμα να αναφέρω τη συνεργασία που έχει ο Δήμος μας με την Αναγέννηση και πρόοδο (μη κερδοσκοπική εταιρεία) που με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος φιλοξενούμε στο νησί μας καθηγητή φυσικής αγωγής ο οποίος κάνει αθλητικές δραστηριότητες όχι μόνο στα παιδιά των σχολείων μας αλλά και στους ενήλικες. Αξίζει να τονίσουμε ότι τα παιδιά μας για πρώτη φορά, πέρα από το σχολείο και το ελεύθερο παιχνίδι κάνουν κάτι που πραγματικά τα γεμίζει και τα ευχαριστεί, για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με το άθλημα της ξιφασκίας!».
-Σε τι αποδίδετε το γεγονός πως είχατε την απόλυτη αποδοχή των κατοίκων και πως σκοπεύετε να συνεχίσετε;
«Το 100% πραγματικά είναι «το ταβάνι», το απόλυτο, το ιδανικό θα έλεγα, πιστεύω πως οι ψηφίσαντες με αυτό τον τρόπο έδειξαν πως μας εμπιστεύονται, πως νιώθουν μία ασφάλεια, πως γνωρίζουν οτι θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Το 100% φυσικά δεν οφείλεται μόνο στο πρόσωπό μου, οι συνεργάτες και συνοδοιπόροι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο παραπάνω ποσοστό.
Η πενταετία 2014 -2019 υπήρξε πολύ δύσκολη, δεδομένων των δυσχερειών που αντιμετώπισε γενικά η χώρα μας, αλλά και ειδικά το νησί μας. Το γεγονός πως ο Δήμος Αγίου Ευστρατίου είναι ένας νησιωτικός Δήμος με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν γενικά τα νησιά μας έχοντας όμως και τις ιδιαιτερότητες του, δυσκόλεψαν πολύ τις διαδικασίες κυρίως γραφειοκρατικές, οι οποίες ούτως ή άλλως λειτουργούν ως τροχοπέδη. Η έλλειψη προσωπικού και η ανάληψη καθηκόντων και αρμοδιοτήτων πολύ μεγαλύτερων σε σχέση με τη μικρή έκταση του νησιού μας είναι και αυτοί σημαντικοί παράγοντες κυρίως στις τυχόν καθυστερήσεις έργων.
Δε σταθήκαμε όμως σε αυτές τις δυσκολίες αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπους να τις ξεπεράσουμε.
Το 100% λοιπόν οφείλεται αρχικά στο γεγονός πως καταλάβαμε όλοι οτι ο στόχος είναι ένας και είναι κοινός, ανάπτυξη σε συγκεκριμένους τομείς προκειμένου να επιλέγουν οι νέοι να μένουν στον τόπο αυτό, οπότε συμπολίτευση και αντιπολίτευση έχοντας αυτό ως δεδομένο πετύχαμε την αποδοχή των κατοίκων. Προκειμένου να πετύχουμε το στόχο αυτό θέσαμε μικρότερους οι οποίοι επιτυγχάνονται. Τα βήματά μας είναι μικρά αλλά σταθερά προκειμένου και οι βάσεις που θέτουμε να είναι σταθερές».
-Κρατάτε το τιμόνι ενός ιστορικού τόπου. Πως έχει αξιοποιηθεί ως τώρα η ιστορία του και πως το διαχειρίζεστε εσείς αυτό;
«Το νησί μας έχει βαριά ιστορία, υπήρξε τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Δυστυχώς, δεν έχει αξιοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε για αυτό και καταβάλλουμε τεράστια προσπάθεια ούτως ώστε να αναδείξουμε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο αυτό το κομμάτι. Δεν στεκόμαστε όμως μόνο εκεί, το νησί μας έχει τεράστιο πολιτιστικό και ιστορικό πλούτο τον οποίο δυστυχώς πολλοί δεν γνωρίζουν. Για αυτό και προσπαθούμε σε συνεργασία με την Εφορεία αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο να χαρτογραφήσουμε τις αρχαιότητες που βρίσκονται στο νησί, καθώς και να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Αυτά βέβαια δεν μπορούν να γίνουν από τη μία μέρα στην άλλη έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε».
«Στόχος η ήπιας μορφής τουριστική ανάπτυξη»
-Ποιο είναι το προφίλ των τουριστών που επισκέπτονται το νησί και ποια είναι η στόχευση σε αυτό τον τομέα;
«Το νησί μας τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται περισσότερο γνωστό στο ευρύ κοινό και όλο και περισσότεροι επισκέπτες πραγματοποιούν τις διακοπές τους εδώ. Στόχος είναι η ήπιας μορφής τουριστική ανάπτυξη, η οποία θα στηρίζεται σε δράσεις που έχουνε σχέση με την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς, της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως ανέφερα.
Οι επισκέπτες μας είναι κυρίως άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν από την έντονη ζωή της πόλης, να ηρεμήσουν, να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους και με τη φύση. Επίσης πολλές οικογένειες επισκέπτονται τον τόπο μας γιατί τα παιδιά πραγματικά περνάνε τέλεια. Οι γονείς νιώθουν ασφαλείς και τα παιδιά χαίρονται την ελευθερία τους!»
-Τι ξεχωρίζετε από όσα έχουν γραφτεί για τον τόπο σας από τους σπουδαίους ανθρώπους που έζησαν εξόριστοι εκεί; Και τίνος η ιστορία είναι εκείνη που σας έχει καθορίσει;
«Κατά τη διάρκεια που λειτουργούσε το νησί ως τόπος εξορίας οι κάτοικοι είχαν την τύχη να συναναστραφούν με ανθρώπους που τους μεταλαμπάδευσαν πολλές γνώσεις, όχι μόνο καλλιτεχνικές και πνευματικές αλλά και πρακτικές. Το πρώτο δίκτυο ύδρευσης κατασκευάστηκε από τους πολιτικούς κρατούμενους. Θεωρώ όμως πως το μεγαλύτερο απόκτημα ήταν και είναι η δίψα για γνώση. Οι γονείς επιθυμούν και κάνουν ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους να πάνε για σπουδές. Για αυτό και το ποσοστό εισαγωγής στα ανώτατα επιστημονικά ιδρύματα είναι τόσο μεγάλο».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 07 Ιουνίου 2019
