Η ιστορία της Χρυσάνθης και η φορολόγηση των φιλοδωρημάτων φέρνουν στο φως κοινωνικά ζητήματα και προκλητικές αντιδράσεις. Η φορολόγηση των πουρμπουάρ στους σερβιτόρους που δρομολογείται από την Κυβέρνηση, μας έφερε στο μυαλό ένα σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε στην Αθήνα το 1870. Τον συνειρμό θα τον κάνετε οι ίδιοι καθώς θα διαβάζετε την ιστορία που έχει να κάνει με ένα κορίτσι που ήθελε να γίνει σερβιτόρος… για να μπορέσει να ζήσει.
Σήμερα, το να δεις μια γυναίκα να σερβίρει δεν σου προξενεί καμία εντύπωση. Αυτό όμως δεν ίσχυε στα παλιά χρόνια. Η δουλειά αυτή απασχολούσε αποκλειστικά άνδρες. Ούτε θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος το 1870 ότι θα του σέρβιρε τον καφέ του, γυναίκα. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι τότε στα καφενεία δεν σύχναζαν καν γυναίκες.
Ένα απόγευμα λοιπόν, την συγκεκριμένη χρονιά στην Αθήνα, μια ηλικιωμένη πήγε στο αστυνομικό τμήμα, ζητώντας να κάνει μια καταγγελία. Η καταγγελία της αφορούσε έναν υπάλληλο ζαχαροπλαστείου, ο οποίος όπως ανακάλυψε η κυρία αρχικά και στη συνέχεια η αστυνομία δεν ήταν αγόρι αλλά κορίτσι. Ονομαζόταν Χρύσανθος (το αληθινό της όνομα ήταν Χρυσάνθη) και η περίπτωση της αποτελούσε πρώτης τάξεως σκάνδαλο για την εποχή.
Η Χρυσάνθη είχε κρύψει το ότι ήταν κορίτσι κάτω από ένα παντελόνι και ένα σακάκι, είχε κόψει τα μαλλιά της για να πιάσει δουλειά ως γκαρσόνι στο ζαχαροπλαστείο. Ως Χρύσανθος εξυπηρετούσε τον κόσμο χωρίς να την καταλάβει κανείς και όταν πήρε το πρώτο βδομαδιάτικο, νόμιζε πως ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής της, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.
Ο διευθυντής της αστυνομίας δυσκολευόταν να πιστέψει το γεγονός, αλλά έστειλε ένα όργανο να φέρει τον… σερβιτόρο στο τμήμα για να το ελέγξει. Λίγη ώρα μετά την καταγγελία, μπροστά από το γραφείο του διευθυντή, στεκόταν ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι, που έτρεμε από το φόβο και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη από τους λυγμούς. Όταν διηγήθηκε την ιστορία της στον αστυνομικό, δεν διαπιστώθηκε κάποια παράβαση και έτσι αφέθηκε ελεύθερη.
Η υπόθεση καταγράφηκε ως σκάνδαλο και η ιστορία της Χρυσάνθης λέγεται μέχρι σήμερα. Το εντυπωσιακό είναι ότι η γυναίκα που την κατήγγειλε δεν έδειξε καμία ευαισθησία και έσπευσε να καταδώσει την κοπέλα σαν να ήταν κλέφτρα και όχι εργαζόμενη που προσπαθούσε να ζήσει.
Στο σήμερα και στην φορολόγηση του πουρμπουάρ, το φιλοδώρημα, όπως λένε οι σερβιτόροι, το δίνουν απλοί άνθρωποι, για να ενισχύσουν εμάς και όχι το κράτος ή τους εργοδότες.
