Σχετικά με τη φτώχεια στην Ελλάδα, πάνω από το 30% των πολιτών σε πέντε περιφέρειες διατρέχει κίνδυνο. Δύο ελληνικές περιφέρειες συμπεριλαμβάνονταν στις περιφέρειες των κρατών μελών της ΕΕ όπου οι κάτοικοί τους αντιμετώπιζαν κίνδυνο για φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό το 2023, με ποσοστό άνω του 35% των πολιτών τους, ενώ σε πέντε περιφέρειες περίπου 1 στους 3 πολίτες βρίσκεται σε τέτοιον κίνδυνο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, Eurostat.
Όταν για τη χρονιά αυτή, κατά μέσο όρο, το 21,4% του πληθυσμού της ΕΕ – ή περίπου 94,6 εκατομμύρια άνθρωποι – διέτρεχε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, στην Ελλάδα, η Πελοπόννησος με 35,7% (στη 17η θέση όλης της ΕΕ) και η Δυτική Ελλάδα με 35,2% συγκαταλέγονταν στην έκτη και χειρότερη κλίμακα της ΕΕ με τις περιφέρειες όπου οι πολίτες τους αντιμετωπίζουν τέτοιους κινδύνους σε ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο από το 35%.
Σε ανησυχητική θέση κατατάσσεται η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. Συνολικά σε πέντε ελληνικές περιφέρειες, δηλαδή, πάνω από το 30% των πολιτών τους αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους υλικής στέρησης, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Σε περιφερειακό επίπεδο, τα υψηλότερα περιφερειακά ποσοστά ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, μεταξύ των περιφερειών που ταξινομούνται στο επίπεδο 2 της ονοματολογίας των εδαφικών μονάδων για στατιστικές (NUTS 2), καταγράφηκαν στις απόκεντρες περιφέρειες της Γαλλίας, στη νότια Ιταλία και στις αγροτικές περιοχές της Ρουμανίας. Το 2023, οι άνθρωποι που ζούσαν στις πρωτεύουσες ορισμένων χωρών της ΕΕ ήταν γενικά λιγότερο πιθανό να διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού από τους ομολόγους τους που ζούσαν στην υπόλοιπη χώρα.
Αντίθετα, η αντίθετη τάση παρατηρήθηκε στο Βέλγιο και την Αυστρία, όπου το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό στις πρωτεύουσες περιφέρειες ήταν σημαντικά υψηλότερο από τους εθνικούς μέσους όρους.
Το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης (SMSD) είναι ένας δείκτης EU-SILC που δείχνει την επιβεβλημένη έλλειψη απαραίτητων και επιθυμητών αντικειμένων για μια επαρκή ζωή. Σε ατομικό επίπεδο, λαμβάνονται υπόψη η δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, η δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και παπουτσιών, καθώς και δραστηριότητες αναψυχής.
