Το άρθρο αναδεικνύει το σοκ της κοινωνίας για τη διαδικτυακή στοχοποίηση εφήβων και τον ηθικό πανικό που ακολουθεί. Σοκαρισμένη εμφανίζεται η κοινή γνώμη της χώρας από τη διαδικτυακή στοχοποίηση της 14χρονης, φερόμενης ως δράστριας, της επίθεσης εναντίον συνομήλικης της στη Γλυφάδα. Πέφτουν από τα σύννεφα που έφηβοι, αυτόκλητοι εκδικητές, κάνουν καλέσματα μέσω TikTok για το λιντσάρισμα του κοριτσιού που τυγχάνει να έχει καταγωγή από την Αλβανία. Αναρτώντας όχι μόνο βίντεο και ηχητικά μηνύματα της, αλλά τη διεύθυνση του σπιτιού της και τον αριθμό τηλεφώνου της, καθώς και το όνομα χρήστριας που χρησιμοποιεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κερασάκι στην τούρτα του εκφοβισμού, της φερόμενης ως εκφοβίστριας και δράστριας, είναι ο όρος Αλβανίδα που χρησιμοποιείται ως επιβαρυντικό στοιχείο και ενδεικτικό της εγκληματικής της φύσης.
Στον ηθικό πανικό συμβάλουν υπουργοί που βλέπουν τη λύση στην περαιτέρω αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, εγχώριες ρέπλικες του Τραμπ που αποδίδουν την ανήλικη βία στην τραπ, υπουργοί Δικαιοσύνης που αποδίδουν τη βία στο διαδικτυακό περιεχόμενο που καταναλώνουν τα παιδιά, γαλάζιες βουλεύτριες που στα τηλεπαράθυρα ομνύουν στην επιστροφή στη βάση, καθώς έχει απομακρυνθεί ο κόσμος από τη θρησκεία. Μάλλον δεν έχει διαβάσει Παλαιά Διαθήκη η κυρία. Κι από δίπλα, τηλεαστυνομικοί και τηλεδικαστές να σηκώνουν το φρύδι δείχνοντας με το δάχτυλο τα παιδιά…
Το γιατρικό, όπως προέκυψε και στο υπουργικό συμβούλιο αυτής της εβδομάδας που συγκλήθηκε για το θέμα, είναι ο ηθικός πανικός, οι συλλήψεις, τα αυτόφωρα και οι αυστηρότερες τιμωρίες. Α, κι ένα πιλοτικό Panic Button… Είναι τρομακτικό το πόσο κοντή είναι η μνήμη μας. Ως πολιτεία, ως κοινωνία, ως δημοσιογραφία.
Έχουν περάσει μόλις δυόμιση χρόνια απ’ όταν ο αγανακτισμένος όχλος συγκεντρωνόταν έξω από το σπίτι της οικογένειας της Ρούλας Πισπιρίγκου, λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση του εντάλματος σύλληψης για την ανθρωποκτονία της 9χρονης κόρης της Τζωρτζίνας. Είχαν προηγηθεί απειλητικά συνθήματα γραμμένα με σπρέι στους τοίχους του σπιτιού. Ο συγκεντρωμένος όχλος με κινητά στο χέρι, απαθανάτιζε το κλειστό παντζούρι του σπιτιού κι ένα σύνθημα που είχε γραφτεί με μαρκαδόρο. Η αυθόρμητη συγκέντρωση, μαζί και το σύνθημα στο παντζούρι, αναμεταδιδόταν ζωντανά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Θάνατος στους παιδοκτόνους.
Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος απ’ όταν αυτόκλητοι σερίφηδες του Έβρου συλλάμβαναν και φυλάκιζαν 13 μετανάστες από τη Συρία και το Πακιστάν. Κλεισμένους σε ένα τρέιλερ κλουβί, σε δασική περιοχή της Αλεξανδρούπολης τους βάφτισαν εμπρηστές και τους υπέδειξαν σαν υπαίτιους της καταστροφικής πυρκαγιάς που κατέκαψε 900.000 στρέμματα δασικής έκτασης στη Δαδιά. Οι σερίφηδες –τους οποίους, όσοι δεν μπορούσαν λόγω απόστασης να συμμετέχουν σε αυτόν τον μισαλλόδοξο ακτιβισμό, επευφημούσαν για τη δράση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης– τελικά καταδικάστηκαν.
Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα λοιπόν. Τα παιδιά, που μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση και έζησαν την υγειονομική απομόνωση της πανδημίας, ό,τι βλέπουν κάνουν. Εμείς τους δείξαμε το δρόμο. Κι αυτά τον περπατάνε. Ας βάλουμε στην άκρη λοιπόν τα φοβικά αντανακλαστικά. Κι ας ψάξουμε λύσεις άλλες από την καταστολή. Εκτός κι αν το μέλημα δεν είναι η βελτίωση και η αλλαγή παραδείγματος αλλά το να έχουν θέμα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων.
