Εξερεύνηση της ιστορικής προέλευσης και του κοινωνικού αντίκτυπου της κρίσης μέσης ηλικίας. Η έννοια της κρίσης μέσης ηλικίας αναδύθηκε στο Λονδίνο το 1957, όπως καταγράφει η συγγραφέας Pamela Druckerman στο The Atlantic. Εκείνη την περίοδο, ένας 40χρονος Καναδός, ο Elliott Jaques, παρουσίασε μια εργασία μπροστά σε μια συγκέντρωση της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Ο Jaques υποστήριξε ότι οι άνθρωποι στη μέση ηλικία συχνά βιώνουν μια καταθλιπτική περίοδο που διαρκεί αρκετά χρόνια, η οποία συχνά εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως θρησκευτικές αφυπνίσεις, ψυχαναγκαστικές ανησυχίες και απώλεια της χαράς για τη ζωή. Η περίοδος αυτή πυροδοτείται από τη συνειδητοποίηση ότι η ζωή τους έχει τελειώσει κατά το ήμισυ.
Ο Jaques δεν παρουσίασε την έννοια της κρίσης μέσης ηλικίας ως μια νέα ανακάλυψη, αλλά σημείωσε την αναφορά του Δάντη στη Θεία Κωμωδία, όπου ο ποιητής αναγνωρίζει την περιπλάνησή του στη μέση της ζωής του. Παρ’ όλα αυτά, ο Jaques έδωσε στον όρο μια κλινική διάσταση και τον όρισε ως κρίση μέσης ηλικίας. Το 1965, δημοσίευσε την εργασία του στο The International Journal of Psychoanalysis, και η ιδέα αυτή σύντομα έγινε αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης και αναγνωρίστηκε ως πολιτιστικό φαινόμενο. Η κρίση μέσης ηλικίας μετατράπηκε σε ένα αναπόφευκτο βιολογικό γεγονός που ενδέχεται να κυριεύσει ή να καταστρέψει τους ανθρώπους.
Αρχικά, η κρίση αυτή θεωρήθηκε ως πρόβλημα κυρίως της μεσαίας και ανώτερης τάξης, με τους άνδρες να είναι οι κύριοι επηρεαζόμενοι. Ωστόσο, οι γυναίκες, μέσω του φεμινιστικού κινήματος, άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι η κρίση αυτή συνδεόταν με μια ευρύτερη ιστορία απελευθέρωσης. Στη συνέχεια, η δημοσιογράφος Gail Sheehy ερεύνησε τις προσωπικές εμπειρίες ατόμων και δημοσίευσε το βιβλίο Passages, αναδεικνύοντας τις κρίσεις μέσης ηλικίας ως κοινές μεταξύ όλων. Αν και πολλοί επιστήμονες, όπως ο ανθρωπολόγος Stanley Brandes, αμφισβήτησαν την ύπαρξή της, τα ποσοστά των Αμερικανών που βιώνουν κρίση μέσης ηλικίας κυμαίνονται μόλις από 10 έως 20%.
Η παραπάνω παραδοχή οδήγησε στη σταδιακή απόρριψη της ιδέας της κρίσης μέσης ηλικίας ως βιολογικό φαινόμενο και στη σταδιακή αποδόμηση του μύθου αυτού από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία το ανέδειξαν σε βασικό κομμάτι της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
