Η υποχρηματοδότηση των 332 δήμων δεν είναι κάποιο τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι δημοτικές αρχές, η ΚΕΔΕ ή οι Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων (ΠΕΔ) για να ζητήσουν περισσότερα χρήματα. Είναι ένα πραγματικό πρόβλημα που επηρεάζει πρώτα και κύρια τους ίδιους τους πολίτες ενός δήμου. Όταν ένας δήμος λαμβάνει λιγότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να καλύψει τα λειτουργικά του έξοδα, δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους δημότες.
Τα έξοδα των δήμων έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια για διάφορους λόγους, όπως οι αυξήσεις στους μισθούς και το υψηλό ενεργειακό κόστος. Αν ο δήμος δεν λάβει την απαραίτητη χρηματοδότηση, κινδυνεύει να γίνει ελλειμματικός. Οι δαπάνες αυτές δεν αφορούν πολυτέλειες αλλά ουσιαστικές ανάγκες που σχετίζονται με την καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών, όπως η στήριξη ευπαθών ομάδων και η συντήρηση δημοτικών υποδομών.
Η υποχρηματοδότηση των δήμων πλήττει άμεσα τις κοινωνικές υπηρεσίες, οι οποίες είναι κρίσιμες για την καθημερινότητα των πολιτών. Εάν οι δήμοι δεν λάβουν την απαραίτητη οικονομική ενίσχυση, οι δημοτικές αρχές θα αναγκαστούν να αυξήσουν τα δημοτικά τέλη, γεγονός που θα προκαλέσει αντιδράσεις και γκρίνια από τους δημότες. Τέλος, η κεντρική πολιτική ηγεσία πρέπει να παρέμβει πριν οι δήμοι οδηγηθούν σε αδιέξοδο, με σοβαρές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες. Δήμοι χωρίς κοινωνικές υπηρεσίες σημαίνουν φουρτούνες για τους πολίτες και τη σταθερότητα της κοινωνίας.
