Κάποτε στις ΗΠΑ, ένα πρωτοσέλιδο ή μια φήμη στα ΜΜΕ για πιθανή ερωτική παράνομη σχέση ενός πολιτικού μπορούσε να καταστρέψει την καριέρα του στο Κογκρέσο ή στον Λευκό Οίκο. Πλέον, όμως, ειδικοί παρατηρούν ότι η χώρα του Τόμας Τζέφερσον έχει χάσει την τσίπα της και στα σεξουαλικά σκάνδαλα. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα γνωστών πολιτικών που τα ΜΜΕ αποκαλύπτουν αμαρτωλές σχέσεις με πορνοστάρ και δημοσιογράφους. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή της Στόρμι Ντάνιελς, οι ζωντανές περιγραφές της οποίας για τις σεξουαλικές επαφές με τον υποψήφιο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ δεν φαίνεται να έχουν επηρεάσει τους Αμερικανούς ψηφοφόρους.
Άλλη χαρακτηριστική υπόθεση είναι εκείνη του υποψήφιου Ρόμπερτ Κέννεντι, ο οποίος συνδέθηκε ερωτικά με τη δημοσιογράφο Ολίβια Νούτσι κατά τη διάρκεια της προεδρικής του εκστρατείας. Επιπλέον, ο βουλευτής Matt Gaetz ερευνάται για εμπορία ανθρώπων και πληρωμένο σεξ με ανηλίκους. Ενδεικτικά, το 1987, η φερόμενη ερωτική σχέση του Δημοκρατικού υποψήφιου Γκάρι Χαρτ με την ακτιβίστρια Ντόνα Ράις είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της καριέρας του. Σε έρευνα της Washington Post για 38 σεξουαλικά σκάνδαλα από το 1974 έως το 2024, διαπιστώθηκε ότι «μόνο το 39% των αξιωματούχων κέρδισαν επανεκλογή μετά από έλεγχο για σεξουαλική παρενόχληση ή πορνεία».
Εξώφυλλο του People με τον πολιτικό Χαρτ και την Ράις.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, όπως καταδεικνύει ρεπορτάζ της Guardian. «Έχουμε χάσει τη ντροπή μας στις ΗΠΑ», λέει η δρ. Άλισον Ντάγκνες, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Shippensburg. Υποστηρίζει ότι ελλείψει ντροπής οι πολιτικοί παραμένουν στη θέση τους και οι λεπτομέρειες των σκανδάλων περνούν σε δεύτερη μοίρα. Για κάποιους, η μη ζήτηση συγγνώμης καθιστά δύσκολη την εκμετάλλευση των καταστάσεων σε βάρος τους. Αν η εμπλοκή χρημάτων φορολογουμένων είναι παρούσα, τότε το σκάνδαλο προκαλεί την αντίδραση των ψηφοφόρων.
Η Guardian σημειώνει ότι η πτώση της εμπιστοσύνης στα ΜΜΕ έχει επηρεάσει την αντίληψη των Αμερικανών για τα σκάνδαλα. Οι υποστηρικτές του Τραμπ συχνά δεν πιστεύουν τους κατήγορους και δικαιολογούν τη συμπεριφορά των πολιτικών ακόμα κι αν υπάρχουν αποδείξεις. Μια μελέτη του 2020 διαπίστωσε ότι η περιφρόνηση για το αντίπαλο κόμμα είναι μεγαλύτερη από την αγάπη για το δικό τους. Αυτή η αλλαγή μπορεί να αντικατοπτρίζει τη γενικότερη αποδοχή της θεατρικής πολιτικής συμπεριφοράς, με υπαινιγμούς για παραδρόμους λόγους, όπως η κλιματική αλλαγή και η γενοκτονία, να μην θεωρούνται πλέον σκάνδαλα.
