Το κλάμα μπροστά σε άλλους μπορεί να είναι ωφέλιμο και να ενισχύσει τη συναισθηματική μας σύνδεση. Η αλήθεια είναι ότι συχνά όταν κλαίμε, επιθυμούμε να μείνουμε μόνοι μας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι νιώθουμε ντροπή για την έκφραση των δυσάρεστων συναισθημάτων μας μπροστά σε άλλους. Ωστόσο, νέες έρευνες καταδεικνύουν ότι το κλάμα ενώπιον άλλων μπορεί να είναι επωφελές. Οι συνθήκες που μας οδηγούν σε δάκρυα ποικίλουν, από απώλειες αγαπημένων προσώπων και επαγγελματικές αποτυχίες, μέχρι την ανάγκη να απελευθερώσουμε την πίεση της καθημερινότητας ή την συγκίνηση από μια ταινία που μας αγγίζει.
Το κλάμα εκφράζει την καταπιεσμένη μας δυσφορία και, σε πολλές περιπτώσεις, προσφέρει ανακούφιση. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κλάμα δεν επιφέρει την αναμενόμενη ανακούφιση, ίσα-ίσα μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε ακόμη πιο ευάλωτοι και μόνοι. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Research in Personality, το 70% των περιστατικών κλάματος δεν οδήγησαν σε βελτίωση της διάθεσης.
Μια διεθνής έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Experimental Social Psychology, που διεξήχθη σε 41 χώρες, αποδεικνύει ότι το κλάμα ενεργοποιεί την ενσυναίσθηση στους παρατηρητές. Οι συμμετέχοντες που είδαν φωτογραφίες ανθρώπων με δάκρυα ήταν πιο πρόθυμοι να προσφέρουν συναισθηματική υποστήριξη, αποδεικνύοντας την σημαντικότητα της εκδήλωσης των συναισθημάτων.
Εντούτοις, υπάρχει μια κοινωνική προκατάληψη που θεωρεί τους ανθρώπους που κλαίνε μπροστά σε άλλους αδύναμους. Αυτή η προκατάληψη μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στους νέους και να ενισχύει το στερεότυπο της ευαλωτότητας, ειδικά στους άντρες. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που εκφράζουν τα συναισθήματά τους θεωρούνται συχνά πιο αξιόπιστοι και θερμοί.
Όταν αντιμετωπίζουμε κάποιον που κλαίει, πρέπει να σεβαστούμε την ανάγκη του και να δείξουμε κατανόηση, προσφέροντας ένα ασφαλές περιβάλλον ώστε να εξερευνήσει τα συναισθήματά του χωρίς κριτική.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
