Το Κάνβεϊ Άιλαντ, ένα νησί στις εκβολές του Τάμεση, αποτελεί για πολλούς πρότυπο οργανωμένης τοπικής κοινωνίας. Πάνω από το 70% των κατοίκων τάσσονται υπέρ του Brexit. Η εξαίρεση ή ο κανόνας;
«Είναι ωραία. Όλοι είναι φιλικοί εδώ». Όπως ο Ρόμπερτ, έτσι ακριβώς αισθάνονται και οι περισσότεροι κάτοικοι του Κάνβεϊ Άιλαντ, ενός μικρού νησιού που ενώνεται με μια λεπτή λωρίδα γης με το Έσεξ. Απέχει μόλις 18 χιλιόμετρα από τις ανατολικές της Μ. Βρετανίας και μόνο μία ώρα από το Λονδίνο.
«Εδώ το αίσθημα ότι ανήκεις σε μια κοινότητα είναι πολύ ισχυρό. Αισθανόμαστε δεμένοι με τη γη μας. Ίσως επειδή είναι πολύ μικρό το νησί είμαστε όλοι πολύ κοντά μεταξύ μας», αναφέρει ο Τζέολ Φρίντμαν, επικεφαλής της Εβραϊκής Κοινότητας του νησιού, που μετακόμισε στο νησί πριν από τρία χρόνια.
Το Κάνβεϊ δεν είχε την τύχη των περισσότερων παραθαλάσσιων περιοχών της Μ. Βρετανίας, που έχουν ήδη πληγεί από τη μείωση της τουριστικής κίνησης λόγω Brexit. Eδώ, όπως φαίνεται, οι κάτοικοι στηρίζουν την περιοχή τους και δεν χρειάζονται τουρίστες. Η ανεργία είναι χαμηλή, όπως και ο αριθμός των μεταναστών. Το κέντρο του νησιού είναι πεντακάθαρο, ενώ οι τοίχοι που έχουν ανεγερθεί ως αντιπλημμυρικά έργα φέρουν πάνω τους τοιχογραφίες με αναπαραστάσεις από την τοπική ιστορία.
Eκεί όπου ζουν μόνο Brexiteers…
Πίσω όμως από αυτή την ειδυλλιακή και φιλήσυχη εικόνα του μικρού νησιού κρύβεται η περίπλοκη πραγματικότητα του Brexit. «Σε άλλες περιοχές δεν διανοείσαι να πεις ότι είσαι υπέρ της εξόδου από την ΕΕ. Εδώ δεν διανοείσαι να πεις ότι είσαι υπέρ της παραμονής» λέει χαρακτηριστικά ο Άλεξ, που διατηρεί το πολιτιστικό κέντρο νεολαίας Yellow Door. Ένα χρόνο πριν το Brexit στο Κάνβεϊ, εγγράφηκαν στους δημοτικούς καταλόγους μόλις 81 μετανάστες σε σύνολο 40.000 κατοίκων.
Ο βρετανικός τύπος χρησιμοποίησε έτσι το παράδειγμα του Κάνβεϊ για να δείξει ότι όχι η ίδια η μετανάστευση αλλά ο φόβος της, οδήγησε τους κατοίκους να ψηφίσουν υπέρ του Brexit. Aλλά οι ντόπιοι το βλέπουν αλλιώς. «Δεν πρόκειται για τους μετανάστες. Δεν έχουμε καν μετανάστες.
Έχει να κάνει με το ότι δεν θέλουμε να μας υποδεικνύει η Ευρώπη τι να κάνουμε, θέλουμε να παίρνουμε αποφάσεις μόνοι μας» λέει από την πλευρά του ο Ντέιβ Μπλάκγουελ, τοπικός πολιτικός. Αυτό είχε υποστηρίξει και ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο ηγέτης του ευρωσκεπτικιστικού Ukip, όταν το 2015 είχε μιλήσει στο Κάνβεϊ.
Οι κάτοικοι του νησιού ζητούν να πάρουν πίσω τον έλεγχο που τους αναλογεί εν τέλει για τις δικές τους υποθέσεις. Ο Ντέιβ Μπλάκγουελ είναι μάλιστα επικεφαλής του Ανεξάρτητου Κόμματος για το Κάνβεϊ (CIIP), ενός κόμματος που ζητά να διασπασθεί το νησί διοικητικά από την περιφέρεια στην οποία ανήκει και να αναλάβει τον απόλυτο έλεγχο της διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων.
Το CIIP είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους κατοίκους, έχοντας ένθερμους υποστηρικτές. «Το CIIP φροντίζει για το νησί» αναφέρει ο Πίτερ, που ζει εδώ σχεδόν 50 χρόνια. Ενδιαφέρον έχει ότι μετά τις πρόσφατες μειώσεις στο αστυνομικό προσωπικό από την κεντρική κυβέρνηση, πολλοί κάτοικοι έχουν αναλάβει να κάνουν μόνοι τους περιπολίες.
Ένα νησί μέσα στο χάος του Brexit
Αυτή η αυτοπεποίθηση των κατοίκων του Κάνβεϊ Άιλαντ να λύσουν μόνοι τα τοπικά προβλήματα σχετίζεται άμεσα με την όλη προβληματική του Brexit. «Νιώθω ότι η Μ. Βρετανία θα είναι καλύτερη εκτός ΕΕ. Η οικονομία θα είναι καλύτερη», λέει ο Μαρκ, παίχτης στην τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, ζωγράφος και διακοσμητής.
Από την πλευρά του ο Μάθιου Γκούντγουιν, πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας του βιβλίου: «Εθνολαϊκισμός: Η επανάσταση ενάντια στην φιλελεύθερη δημοκρατία» εκτιμά ότι αν δει κανείς από κοντά τους κατοίκους του Κάνβεϊ, θα καταλάβει ότι τελικά δεν είναι πολιτικά αδαείς, απλώς ζητούν να μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις που τους αφορούν.
Αλλά ακόμη κι αν το Κάνβεϊ φαίνεται αποκομμένο από τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Βουλή των Κοινοτήτων, η πραγματικότητα είναι κατά βάθος διαφορετική. Κι όπως λέει ο Μπλάκγουελ: «Αν τώρα διεξαγόταν δημοψήφισμα οι πολίτες εδώ δεν θα ήξεραν τι να ψηφίσουν. Βρισκόμαστε εν μέσω χάους. Η κατάσταση στη χώρα είναι ένα χάος, η βρετανική κυβέρνηση είναι ένα χάος».
