Απαξιωτικά βλέμματα, δηκτικά και προσβλητικά σχόλια. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται συχνά άνθρωποι με μεταναστευτική προέλευση στη Γερμανία έχει αλλάξει. Τι οδήγησε σε αυτό;
Ένα παιδικό ποδήλατο βρίσκεται στο διάδρομο ενός λεωφορείου. Μια ηλικιωμένη κυρία κοιτά νευριασμένη τη νεαρή μητέρα με τα δυο μικρά παιδιά της. Η γυναίκα με έντονη ανατολικοευρωπαϊκή προφορά ζητά επανειλημμένα συγνώμη. «Κλασική περίπτωση», λέει η ηλικιωμένη στη διπλανή της και συμπληρώνει: «αυτοί κλέβουν». Οι σκηνές εκτυλίσσονται στη συνοικία Τσέλεντορφ του Βερολίνου όπου διαμένουν κυρίως άνθρωποι της μεσσαίας τάξης. Πρόκειται πάντως για ένα μόνο από τα πολλά περιστατικά καθημερινού ρατσισμού.
Τον τελευταίο καιρό έχει κανείς την αίσθηση ότι τέτοιες σκηνές γίνονται όλο και πιο συχνές, οι πρωταγωνιστές μιλούν με περισσότερη αυτοπεποίθηση και οι τραμπουκισμοί γίνονται πιο έντονοι. «Ακραίες θέσεις, οι οποίες γίνονται σχεδόν ρατσιστικές, υπήρχαν πάντα αλλά για πολύ καιρό θεωρείτο ταμπού να τις εκφράσεις.
Τώρα με την βοήθεια του ξενοφοβικού κινήματος Pegida, με το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα AfD και τις παλινωδίες της κυβέρνησης, γίνονται ανεκτές από την κοινωνία τέτοιες απόψεις», εξηγεί ο Κλάους Λέγκεβι από το Πανεπιστήμιο του Γκίσεν. Επιπλέον, ο καθηγητής επισημαίνει ότι πολλοί φιλελεύθεροι δεν προβάλλουν αντίσταση και ανέχονται τις ακροδεξιές αντιλήψεις.
#MeTwo
Ο ακτιβιστής Άλι Τσαν ξεκίνησε μια εκστρατεία στο twitter με το hastag #MeTwo. Με αυτό το hashtag πολλοί άνθρωποι μοιράστηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες για τον ρατσισμό που βίωσαν. Αφορμή υπήρξε η συζήτηση περί ξενοφοβίας που ξεκίνησε με την αποχώρηση του ποδοσφαιριστή Μεσούτ Οζίλ από την Εθνική Ομάδα της Γερμανίας.
Πρόκειται για καθημερινές καταστάσεις που βιώνουν ή παρατηρούν πολλοί τον τελευταίο καιρό στη Γερμανία: ο οδηγός του λεωφορείου που δεν κοιτά καλά – καλά τα εισιτήρια των επιβατών αλλά ελέγχει εξονυχιστικά εκείνο του ανθρώπου με σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Ο ταχυδρόμος που διαμαρτύρεται για το χαμηλό μισθό του και αναφέρει παράλληλα ότι «τα παίρνουν όλα οι πρόσφυγες». Η υπάλληλος στη δημόσια υπηρεσία που διαμαρτύρεται για την κινέζα φοιτήτρια που δεν μπορεί να προφέρει σωστά τη διεύθυνσή της και φωνάζει: «αφού δεν θέλουν να μάθουν».
Η Γερμανία είναι χώρα υποδοχής μεταναστών
Σύμφωνα με την Άστριντ Μέσερσμιντ από το Πανεπιστήμιο του Βούπρεταλ, το 30% του πληθυσμού μιλά με τρόπο επιτιμητικό για ανθρώπους με μεταναστευτικό υπόβαθρο: «έχουν μεγαλώσει τα περιθώρια του τι μπορεί να ειπωθεί πλέον. Έχει ενισχυθεί το αίσθημα ότι σήμερα μπορεί κανείς να πει κάτι που δεν μπορούσε πριν από 20 χρόνια».
Ωστόσο, επισημαίνει η επιστήμονας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλες φωνές. Υπάρχουν πολλοί που δέχονται την κοινωνία έτσι όπως είναι, μαζί με τους μετανάστες. «Αυτές οι φωνές όμως δεν είναι τόσο δυνατές γιατί δεν υιοθετούν απλοϊκά συνθήματα και ούτε μπορούν να το κάνουν» συμπληρώνει.
Οι Γερμανοί άργησαν να καταλάβουν ότι ζουν σε μια χώρα υποδοχής μεταναστών. «Η άρνηση αυτής της πραγματικότητας δημιούργησε πολλά προβλήματα μέχρι σήμερα. Θεωρώ ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους του καθημερινού ρατσισμού που αντιμετωπίζουμε» καταλήγει.
Πηγή: Deutsche Welle
