Στην Ιταλία οι ΜΚΟ προσπαθούν να διευκολύνουν την ένταξη των προσφύγων στη νέα τους πατρίδα. Την ίδια στιγμή ανησυχούν για τη ρητορική μίσους που αναμένεται να επιδείξει η νέα κυβέρνηση κατά των νεοαφιχθέντων.
«Μερικές φορές, μετά το μάθημα, πηγαίνουμε μαζί με τους πρόσφυγες να τσιμπήσουμε κάτι εδώ στη γειτονιά. Οι περισσότεροι από τους θαμώνες είναι γενικά εναντίον των ξένων, αλλά όχι εναντίον εκείνων που συνοδεύουμε εμείς…» Με αυτά τα λόγια η Κιάρα Μπεργκαμίνι, που κάνει μαθήματα ιταλικών σε πρόσφυγες, περιγράφει την ιδιάζουσα κατάσταση που επικρατεί και το κλίμα απέναντι στους νεοαφιχθέντες.
«Όταν ο κόσμος γνωρίσει από κοντά έναν πρόσφυγα και μιλήσει μαζί του, πολλές φορές αναθεωρεί την επιφυλακτική στάση του», υποστηρίζει. Η ίδια δραστηριοποιείται στην οργάνωση In Migrazione και διδάσκει τέσσερις φορές την εβδομάδα σε προάστιο της Ρώμης. Πολλοί από τους μαθητές διαμένουν σε γειτονικό προσφυγικό καταυλισμό και περιμένουν την απάντηση των ιταλικών αρχών στην αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει.
Πολλοί από τους πρόσφυγες είναι αναλφάβητοι, άλλοι φαίνεται ότι έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες. «Κάποιοι υποφέρουν από κατάθλιψη, δεν σηκώνονται από το κρεβάτι ή καθηλώνουν το βλέμμα στο κινητό τους, ελπίζοντας να επικοινωνήσουν με την οικογένειά τους» λέει η Κιάρα Μπεργκαμίνι.
Κάποιοι από αυτούς που έρχονται στην Ιταλία για οικονομικούς λόγους αγανακτούν με τη σκέψη ότι δεν επιτρέπεται να εργαστούν και να βγάλουν χρήματα. Δεν λείπουν και εκείνοι που καταφεύγουν στη βία και αναπτύσσουν εγκληματική δράση. Όμως οι περισσότεροι φαίνονται ολιγαρκείς και ευγνώμονες.
«Δεν γνωρίζω τον κ. Σαλβίνι»
Ο Χαμαντούν Φοφανά από το Μαλί λέει ότι «δεν γνωρίζει τον κ. Σαλβίνι», επομένως δεν έχει ακούσει ότι ο άνθρωπος που προαλείφεται για υπουργός Εσωτερικών θέλει να διώξει από την Ιταλία περισσότερους από 500.000 «παράνομους μετανάστες». Ο ίδιος λέει ότι μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπίσει εχθρική συμπεριφορά. Από την πλευρά του ο Σιμόνε Αντρεότι, επικεφαλής της Il Migrazione, λέει ότι ανησυχεί όταν ακούει τον Σαλβίνι να δηλώνει ότι λίγο πολύ όλοι οι μετανάστες είναι εγκληματίες.
«Το κλίμα αρχίζει να χαλάει. Οι επιθέσεις σε ανθρώπους που απλώς φαίνονται ξένοι θα μπορούσαν να ενταθούν. Τον Φεβρουάριο ένας Ιταλός άρχισε να πυροβολεί εναντίον μαύρων στην πόλη Ματσεράτα. Ήδη η ποιότητα των καταλυμάτων για τους πρόσφυγες δεν είναι καλύτερη και μάλλον θα επιδεινωθεί περισσότερο» λέει ο Αντρεότι.
Κατά την άποψή του είναι λάθος να συνωστίζονται οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε μεγάλους καταυλισμούς εκτός πόλεων, όπου δεν έρχονται σε επαφή με Ιταλούς και δεν μαθαίνουν τα ήθη και τα έθιμα της χώρας. Αλλά αυτό είχαν αποφασίσει οι σοσιαλδημοκράτες «και ο Σαλβίνι σίγουρα δεν πρόκειται να το βελτιώσει», λέει ο Αντρεότι. Η Κιάρα Μπεργκανίνι συμπληρώνει:
«Προσπαθούμε να εξηγήσουμε στους πρόσφυγες ότι η Ιταλία είναι κάτι πολύ περισσότερο από τον μικρόκοσμο του καταυλισμού τους. Τους ενθαρρύνουμε να σηκωθούν νωρίς το πρωί για να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό. Αλλά πολλές φορές δουλεύουν παράνομα ή παρασύρονται από συμμορίες».
«Ποιός να δεχθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους;»
Το σίγουρο είναι ότι είναι αδύνατον να απελαθούν 500.000 άνθρωποι. «Ο Σαλβίνι δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, ακόμη κι αν το ήθελε. Πρώτον, θα έπρεπε να βρει όλους αυτούς τους ανθρώπους και δεύτερον θα έπρεπε να βρει μία χώρα που να τους δεχθεί» λέει ο Σιμόνε Αντρεότι. Άλλωστε πολλοί από τους νεοαφιχθέντες, μετά την αρχική καταγραφή τους στη βόρεια Ιταλία, περνούν μόλις λίγους μήνες στα κέντρα υποδοχής και στη συνέχεια κατευθύνονται σε μικρότερους καταυλισμούς, κυρίως στον Βορρά, ενώ άλλοι χάνονται κάπου στον δρόμο.
Και αυτό γιατί «εξαφανίζονται, δουλεύουν μαύρα στα χωράφια ή προσπαθούν να περάσουν στη γειτονική Γαλλία». Στην πραγματικότητα δεν τηρείται ο σημερινός κανόνας της ΕΕ που λέει ότι η χώρα πρώτης υποδοχής είναι εκείνη που πρέπει να εξετάσει την αίτηση ασύλου.
Ως υπουργός Εσωτερικών ο Σαλβίνι σίγουρα θα επέμενε στο αίτημα να παραλάβουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάποιους από τους πρόσφυγες που σήμερα διαμένουν στην Ιταλία. Το πρόβλημα είναι ότι οι χώρες που αρνούνται να βοηθήσουν είναι εκείνες που επίσης (συγ)κυβερνώνται από εθνικιστικές ή λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις: Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Αυστρία.
«Αυτό που πραγματικά προκαλεί ανησυχία με τον Σαλβίνι είναι ότι δεν ασχολείται με τα γεγονότα, αλλά απλώς χρησιμοποιεί τους ξένους για να υποθάλψει τον φόβο των Ιταλών» λέει ο Σιμόνε Αντρεότι. Όσο για τον Χαμαντούν Φοφανά, προς το παρόν, παρά τα μαθήματα ιταλικών, προτιμά να μιλάει γαλλικά όπως έκανε και στην πατρίδα του. «Όχι, δεν ανησυχώ για την πολιτική, για την οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχω ιδέα», λέει. «Νομίζω ότι όλα θα παραμείνουν όπως είναι σήμερα. Κι άλλωστε, αν πρέπει να φύγω, πού να πάω δηλαδή;»
Πηγή: Deutsche Welle
