Επιπλέοντα πλαστικά απορρίμματα έχουν “πλημμυρίσει” ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού, που κάποτε θεωρούνταν ένα περιβαλλοντικό διαμάντι και οι επιστήμονες εκτιμούν
ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να γίνουν ώστε να σωθεί όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το φυσικό περιβάλλον ως “χωματερή”.
Η Νήσος Χέντερσον είναι μια ακατοίκητη κοραλλιογενής ατόλη που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Περού.
Παρότι είναι υπερβολικά απομονωμένο, εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης και των
ρευμάτων του ωκεανού το νησί έχει μια από τις υψηλότερες συγκεντρώσεις μόλυνσης από πλαστικά σε όλον τον πλανήτη.
Ανήκει στο σύμπλεγμα των Νήσων Πίτκερν και οι κοντινότερες σε απόσταση πόλεις από εκεί είναι σχεδόν 5.000 χιλιόμετρα μακριά.
“Βρήκαμε απορρίμματα σχεδόν κάθε προέλευσης”, λέει η Τζένιφερ Λέιβερς, μια ερευνήτρια με έδρα την Αυστραλία η οποία ηγήθηκε μιας αποστολής στο νησί τον περασμένο μήνα.
“Βρήκαμε μπουκάλια και δοχεία, όλα τα είδη προϊόντων ψαρέματος και όλα τους είχαν προέλθει από παντού: Γερμανία, Καναδά, ΗΠΑ, Χιλή, Αργεντινή, Ισημερινό.
Ήταν ένα πραγματικό μήνυμα ότι κάθε χώρα έχει ευθύνη να προστατεύει το περιβάλλον, ακόμη και σε αυτές τις απομακρυσμένες περιοχές”.
Το νησί είναι τελείως απόμερο και οι επισκέψεις σε αυτό γίνονται περίπου κάθε πέντε με δέκα χρόνια για επιστημονικούς σκοπούς.
Η τοποθεσία του, ωστόσο, κοντά στο κέντρο του ωκεανού που επηρεάζεται από το ωκεάνιο περιστροφικό ρεύμα του Νότιου Ειρηνικού,
το καθιστά κομβικό σημείο για απορρίμματα που μεταφέρονται εκεί από τη Νότιο Αμερική ή από ψαρόβαρκες που πετάνε σκουπίδια στη θάλασσα.
Το οικοσύστημα αυτής της ατόλλης είναι τόσο πλούσιο ώστε το Χέντερσον να έχει ενταχθεί το 1988 στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Μάλιστα η Ουνέσκο το έχει χαρακτηρίσει “άθικτο παράδεισο”.
Διαθέτει αξιοσημείωτη βιολογική ποικιλότητα, που περιλαμβάνει δέκα ενδημικά είδη φυτών και τέσσερα είδη πουλιών.
