Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποφάσισε ομόφωνα να γίνει αποδεκτή η πρόταση της Εκκλησίας της Ελλάδος για την αγιοκατάταξη του μακαριστού μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου, γνωστού και ως Παπουλάκος.
Η μνήμη του Οσίου Χριστοφόρου θα τιμάται στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.
Ο Όσιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1770 στο χωριό ‘Αρμπουνας της επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας και αρχικά εργάστηκε ως κρεοπώλης. Ακολούθως, αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και μόνασε αρχικά στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων απέκτησε γνώσεις γραφής και ανάγνωσης. Σε ηλικία 80 ετών, επέλεξε να κηρύξει, με τη φήμη του να διαδίδεται γρήγορα, καθώς είχε έναν μοναδικό τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας και της κλοπής και υπέρ της προσευχής, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα την πολιτική της Βαυαρικής διακυβέρνησης και τη στάση της Εκκλησίας.
Σύντομα παραπέμφθηκε στον Επίσκοπο Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τη δημόσια δραστηριότητά του. Έξι μήνες αργότερα, ο Παπουλάκος ξεκίνησε περιοδεία στη νότια Πελοπόννησο, συγκεντρώνοντας χιλιάδες πιστούς. Αντιμέτωπος με την πίεση της κυβέρνησης, ο Βασιλιάς Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του σε μοναστήρι, με τον Παπουλάκο να καταφεύγει στη Μάνη για να σωθεί.
Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν άμεση, με την αποστολή του στρατηγού Γενναίου Κολοκοτρώνη και επιτελείου αξιωματικών για τη σύλληψή του. Ωστόσο, ο στρατός περικυκλώθηκε από 2.000 Μανιάτες. Στις 21 Ιουνίου 1852, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου, όπου παρέμεινε σε απομόνωση για δύο χρόνια. Προγραμματιζόταν να δικαστεί ως στασιαστής, αλλά οι εξελίξεις του Κριμαϊκού πολέμου υποχρέωσαν τον Όθωνα να του παραχωρήσει αμνηστία. Παρ’ όλα αυτά, εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της ‘Ανδρου, όπου εκοιμήθη και ετάφη το 1861.
