Μέσα σε μόλις δύο χρόνια η συμμαχία της ιταλικής Δεξιάς υπό την ηγεσία της Λέγκας έχει καταλήξει, από το να διοικεί αρχικά τρεις Περιφέρειες (Λιγουρία, Λομβαρδία και Βένετο), να έχει πλέον υπό τον έλεγχό της δώδεκα. Το παραδοσιακό προπύργιο της Αριστεράς, η Ούμπρια, είναι η τελευταία επιτυχία της συμμαχίας με πρωθηγέτη της τον Ματέο Σαλβίνι, αποδεικνύοντας ότι δεν επλήγη στο παραμικρό από την εκπαραθύρωσή του από την εξουσία μετά τον σχηματισμό της κεντροαριστερής κυβέρνησης Δημοκρατικού Κόμματος-Κινήματος 5 Αστέρων (PD/ M5S).
Πλέον, ο χάρτης της Ιταλίας έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα και η διαίρεσή του είναι εμφανής. Ωστόσο, όπως τονίζει σε χθεσινή έκθεσή του το Ινστιτούτο Cattaneo, δεν πρόκειται απλώς για μία αλλαγή του εκλογικού αποτελέσματος. Εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί στις νέες πλειοψηφίες είναι η ριζική μεταστροφή του εκλογικού Σώματος, με χρονικό όριο τη νίκη της Κεντροδεξιάς στη Σικελία το 2017 και την «καθαρή και χωρίς προηγούμενο ενίσχυση των πιο ριζοσπαστικών στοιχείων του εθνικισμού στην κεντροδεξιά παράταξη, που έχει φέρει την ξενοφοβική Λέγκα του Σαλβίνι στην αδιαμφισβήτητη ηγεσία της».
Η ψηφοφορία στην Ούμπρια, με την εκκωφαντική νίκη της Ντονατέλα Τεζέι με διαφορά 20 ποσοστιαίων μονάδων και σχεδόν τον διπλασιασμό των ποσοστών του ακροδεξιού «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το μοναδικό καινούργιο στοιχείο είναι η κατάρρευση του Κινήματος 5 Αστέρων, που -σύμφωνα με το ίδιο Ινστιτούτο- δεν αντανακλά τόσο στο δεδηλωμένο εσωτερικό οργανωτικό πρόβλημα του κόμματος ή στη ηγετική ομάδα του όσο στην ίδια την κρίση ταυτότητας του Κινήματος, που συνεχίζει διχασμένο ανάμεσα στην κεντροαριστερή και στην αντισυστημική πτέρυγά του.
Στην ουσία, το Κίνημα 5 Αστέρων εξακολουθεί να πληρώνει ακριβά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση (πρώτα με τη Λέγκα και τώρα με το Δημοκρατικό Κόμμα, δηλ. συμπράττοντας με τα δύο άκρα της πολιτικής σκηνής), που το έχουν κάνει να απομακρυνθεί από την προεκλογική ρητορεία του και τις υποσχέσεις για ρήξεις με το «σύστημα» και να μοιάζει πλέον κι αυτό άλλος ένας τροχός του πολιτικού κατεστημένου.
«Για το κόμμα τουΛουΐτζι Ντι Μάγιο, οι εκλογές στην Ούμπρια του 2019 καταδεικνύουν το πιο χαμηλό σημείο που έχει φθάσει το Κίνημα από το 2013 έως σήμερα», επισημαίνει το Cattaneo. Πρόκειται για μία υπαρξιακή κρίση που εντοπίζεται στη μη ομογενή κατανομή των ψήφων και στην απώλεια περίπου 20.000 ψήφων του Κινήματος σε αυτήν την Περιφέρεια. Εξάλλου, φαίνεται να εξαντλείται η πειστικότητα της αντισυστημικής εικόνας που θέλει να προβάλει το κόμμα και μέχρι σήμερα τού έδινε εκλογική ώθηση.
«Τόσο το PD όσο και το M5S έχουν σημειώσει τα χειρότερα ποσοστά τους, ακριβώς στις μικρότερες κοινότητες της επαρχίας», υποστηρίζει το ίδιο Ινστιτούτο, υπογραμμίζοντας πως πλέον και το κόμμα του Ντι Μάγιο, όπως και το PD, τείνουν πλέον να συγκεντρώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ψήφου τους μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στην περιφέρεια.
