Η Μέρι Γκρέις Άβες είναι τρομοκρατημένη από τις πληροφορίες για την εξάπλωση της επιδημίας του κορονοϊού διότι οι συμβουλές υγιεινής και κοινωνικής απόστασης που δίνονται είναι απλώς αδύνατο να εφαρμοστούν στην παραγκούπολη όπου ζει στη Μανίλα.
Η covid-19 αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα για τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε παραγκοπόλεις στην Ασία όπου δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει μένοντας σπίτι του.
«Ο περιορισμός ίσως είναι δυνατός για τους άλλους που είναι πλούσιοι, που έχουν χώρο», παραδέχεται η Μέρι Γκρέις Άβες. «Εδώ ζούμε ο ένας πάνω στον άλλο», παρατηρεί αυτή η μητέρα τεσσάρων παιδιών, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι 23 ετών. «Δεν μπορείς να συναντήσεις κάποιον χωρίς να τον ακουμπήσεις».
Οι πρωτεύουσες των κρατών της Ασίας ενίσχυσαν τα μέτρα για να προστατευθούν από τον κορονοϊό: Οι μισοί από τους 110 εκατομμύρια Φιλιππινέζους έχουν λάβει εντολή να μείνουν στα σπίτια τους. Το μέτρο της καραντίνας αφορά και τη Μανίλα. Όμως χθες Τετάρτη δεν εφαρμόστηκε στις παραγκουπόλεις αλλά και ούτε στην υπόλοιπη πόλη.
Μεγαλύτεροι κίνδυνοι
Με δεδομένο τον τρόπο μετάδοσης του ιού SARS-CoV-2 οι υγειονομικές αρχές όλου του κόσμου καλούν τους ανθρώπους να μένουν σπίτια τους και να πλένουν τα χέρια τους.
«Αλλά τι γίνεται για αυτούς που δεν μπορούν να κάνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο;», διερωτήθηκε πρόσφατα η Άνι Ουίλκινσον ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ερευνών για την Ανάπτυξη στη Βρετανία.
«Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι οι επιπτώσεις στους πιο φτωχούς αστικούς πληθυσμούς θα είναι μεγαλύτερος σε σχέση με τους υπόλοιπους», πρόσθεσε.
Το 2017 η Παγκόσμια Τράπεζα εκτίμησε ότι 250 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε παραγκουπόλεις στην ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό, κυρίως στην Κίνα, τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία.
Οι παραγκουπόλεις αυτές είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένες, ενώ η επιφάνεια των σπιτιών τόσο μικρή που δεν χρησιμεύουν παρά για τον ύπνο, ενώ συχνά στερούνται τρεχούμενο νερό. Η κουζίνα, η τουαλέτα, το πλύσιμο γίνονται συνήθως στους κοινόχρηστους χώρους που είναι πάντα γεμάτοι ανθρώπους.
