Οι Δημοκρατικοί στις ενδιάμεσες εκλογές κατόρθωσαν τουλάχιστον να «σώσουν τα έπιπλα» και να αποσπάσουν και ακόμη λίγο περισσότερα κέρδη.
Σε μια συναρπαστική βραδιά καταμέτρησης, η οποία ήταν στιγμές που το «μπλε κύμα» των Δημοκρατικών το χώριζαν από την άβυσσο μόλις μερικές χιλιάδες ψήφοι, το κόμμα πέτυχε τον κύριο στόχο του: να κατακτήσει ένα νομοθετικό αντίβαρο απέναντι στην πολιτική ατζέντα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, τερματίζοντας μία τετράχρονη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία και στα δύο Σώματα του Κοινοβουλίου. Εν ολίγοις, κατόρθωσαν να εμποδίσουν την απόλυτη παντοκρατορία του Τραμπ. Αλλά εκείνο που πρωτίστως μπορούν να εξαγάγουν ως θετικό αποτέλεσμα, σε τούτη τη δεύτερη αναμέτρησή τους με τον πλέον εξωφρενικό και πολωτικό πρόεδρο στην ιστορία, του οποίου το κόμμα παραδοσιακά εξέρχεται ηττημένο από τις ενδιάμεσες εκλογές, είναι τα ποσοστά ρεκόρ της αποδοκιμασίας του.
Μολαταύτα, ο ενθουσιασμός από τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα δεν δύναται να αποκρύψει μία αδιάσειστη βεβαιότητα: οι Δημοκρατικοί δεν κατόρθωσαν να διεισδύσουν σε βάθος στην εκλογική περιφέρεια απ’ όπου αντλεί ψήφους ο Τραμπ. Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει μια εναργής ανάγνωση, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα για το μεγάλο ζήτημα που τους απασχολεί καθ΄όλην την περασμένη διετία: τη στρατηγική για την ανατροπή του Τραμπ στις εκλογές του 2020.
Ενισχυμένοι από μία αναζωογονητική μετάγγιση οικονομικών πόρων κατά τις τελευταίες εβδομάδες της εκστρατείας, αλλά και το ισχυρό κοινωνικό κίνημα #MeToo, οι Δημοκρατικοί εξασφάλισαν αρκετές έδρες για να ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Τις αποφασιστικές τους νίκες τις αποκόμισαν σε εκείνες τις μετριοπαθείς περιοχές των προαστίων, όπου η φλογερή λαϊκίστικη ρητορική του Τραμπ είχε αποξενώσει τους ψηφοφόρους με πανεπιστημιακή μόρφωση και άλλες κοινωνικές ομάδες που συνθέτουν την παραδοσιακή βάση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Όμως για άλλη μία φορά τους ξέφυγαν οι αγροτικές περιοχές. Το χάσμα μεταξύ των μητροπολιτικών και προαστιακών περιοχών (που ψηφίζουν Δημοκρατικούς) και των αγροτικών περιοχών της Αμερικής (που στηρίζουν Ρεπουμπλικανούς) έχει καταστεί πιο βαθύ από ποτέ άλλοτε, και τούτο είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να ανησυχεί τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι τιμωρούνται από ένα εκλογικό σύστημα, που δίνει περισσότερο ποσοστιαίο βάρος στην ψήφο σε τούτες τις αγροτικές περιοχές.
Πολύ δυσκολότερη αποστολή για τους Δημοκρατικούς αποδείχθηκε ο έλεγχος της Γερουσίας, κάτι που λόγω της φύσης και του αριθμού των εδρών που διακυβεύονταν ήταν εμφανώς ακατόρθωτο. Αλλά και οι υποψήφιοι κυβερνήτες τους σημείωσαν ‘γλυκόπικρα’ αποτελέσματα. Το προαναγγελθέν ‘μπλε κύμα’ δεν έφθασε. «Ήμασταν οι άρχοντες του πεδίου», δήλωσε η Νανσί Πελόζι, η οποία στα 78 της χρόνια, θα είναι πιθανόν η νέα πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων επτά χρόνια μετά την προηγούμενη θητεία της.
Αποδείχθηκε πως ορισμένοι από τους αναμενόμενους σημαντικούς άθλους των Δημοκρατικών διαψεύσθηκαν με πολύ μικρά περιθώρια. Είναι η περίπτωση του Μπέτο Ο’ Ρουρκ, του νεαρού υποψηφίου των Δημοκρατικών για το Τέξας, που στο τέλος και με διαφορά μόλις 2,9%, υπέκυψε στον ισχυρό Ρεπουμπλικανικό Τεντ Κρουζ. Η ιστορία θα σκεπάσει κάτω από τον συμβατικό τίτλο «ο Ρεπουμπλικανός Τεντ Κρουζ κέρδισε στο Τέξας» το πραγματικό κατόρθωμα του νεαρού Δημοκρατικού, πρωταγωνιστή ενός κοινωνικού φαινομένου, που ήταν έτοιμο να βάψει ‘μπλε’ την υπερσυντηρητική Πολιτεία, χάρις σε ένα προοδευτικό και χωρίς συμπλέγματα προεκλογικό πρόγραμμα.
Εξίσου άδικο φαντάζει και το αποτέλεσμα της ήττας του 39χρονου Αφροαμερικανού κι επίσης ανοικτά προοδευτικού Άντριου Γκίλαμ, που συνοψίζεται στην φράση «ο εκλεκτός του Τραμπ Ρον Ντε Σάντις θα είναι ο νέος κυβερνήτης της Φλόριντα».
Ακριβώς στην Πολιτεία της Φλόριντα, που δύο φορές ψήφισε υπέρ του Μπαράκ Ομπάμα, οι Δημοκρατικοί διέθεταν το πιο αξιόπιστο πεδίο δοκιμής για να αξιολογηθεί ποιος πρέπει να είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπισθεί ο Τράμπ το 2020. Γιατί εξόν από τον Γκίλαμ, στις χθεσινές εκλογές κατέβαινε υποψήφιος για τη Γερουσία και ο λευκός, 70αρης, κεντρώος Μπιλ Νέλσον. Δηλαδή, στην εκλογική κονίστρα βρίσκονταν δύο υποψήφιοι που εκπροσωπούν τους δύο πόλους του κόμματος. Αμφότεροι, έστω και με μικρά περιθώρια, βγήκαν ηττημένοι από την αναμέτρηση.
Κέρδισε, αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, σε ένα παραδοσιακό φέουδο των Δημοκρατικών, το Κουΐνς της Νέας Υόρκης, ένα άλλο αναδυόμενο αστέρι, η 29χρονη Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, που θα αποτελεί το νεαρότερο στέλεχος στο Καπιτώλιο. Αλλά ίσως ακόμη πιο αξιέπαινη ήταν η νίκη του Μάξ Ρόουζ, υποψήφιου για τη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Στέιτεν Άιλαντ, που έως σήμερα αποτελούσε τη μοναδική ‘κόκκινη κηλίδα’ στην ευρύτερη περιφέρεια του «Μεγάλου Μήλου». Το Στέιτεν Άιλαντ είχε ψηφίσει υπέρ του Τραμπ το 2016, όμως ο Ρόουζ επιβλήθηκε του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου υποστηρίζοντας ένα πιο κεντρώο μήνυμα και προβάλλοντας περισσότερο την ιδιότητα του βετεράνου του πολέμου στο Αφγανιστάν, απ’ ότι την κομματική του ταυτότητα.
Ένας άλλος μετριοπαθής Δημοκρατικός, ο Γερουσιαστής Τζο Μάντσιν επανεξελέγη στη Δυτική Βιρτζίνια, μία Πολιτεία που είχε ψηφίσει με πάνω από 40% υπέρ του Τραμπ. Προκειμένου να προσελκύσει τους Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους, ο Μάντσιν έφθασε να ψηφίσει μαζύ με τους Ρεπουμπλικανούς υπέρ της εκλογής του αμφιλεγόμενου δικαστή Τζο Κάβανο στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Όμως, οι επίσης μετριοπαθείς Δημοκρατικοί υποψήφιοι Τζον Ντόνελι και Χέιντι Χάιτκαμπ, στις αυξητικά συντηρητικοποιούμενες Πολιτείες της Ιντιάνα και Βόρειας Ντακότα, απώλεσαν την έδρα τους απέναντι στους Ρεπουμπλικανούς διεκδικητές της.
Οι ενδιάμεσες εκλογές παρέχουν επιχειρήματα σε όλα τα ρεύματα, σε αριστερούς και κεντρώους, ορθόδοξους και ετερόδοξους, νέους και βετεράνους, που θα αναμετρηθούν στις προκριματικές για την ανάδειξη του επόμενου προεδρικού υποψηφίου, και τα οποία θα αρχίσουν να εμφανίζονται δημόσια αμέσως μόλις η πολιτική σκηνή «χωνέψει» και επεξεργαστεί τα συμπεράσματα από τα χθεσινά αποτελέσματα.
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, El Pais
