Όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο Έλον Μασκ αναγκάστηκε επιτέλους να αγοράσει το Twitter, την εταιρεία που προσπαθούσε επί μήνες να αποχωρήσει από την αγορά, θύμισε σε πολλούς τη διαφήμιση του 1979 για τις ξυριστικές μηχανές Remington στην οποία ο πρόεδρος της εταιρείας, Victor Kiam, διακήρυξε ότι του άρεσε τόσο πολύ το ηλεκτρικό ξυράφι «αγόρασα την εταιρεία»
Αυτό ήταν λάθος: στον Kiam άρεσε απλώς η επιχείρηση που αγόρασε, ενώ ο Musk είναι εθισμένος στην εταιρεία του, με την έννοια ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν. Κατά την απόκτηση του Twitter, ξέχασε λοιπόν τη συμβουλή που δόθηκε στον Tony Montana στο Scarface: «Μην παίρνετε ψηλά τη δική σας προσφορά».
Αμέσως μετά την απόκτηση των 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ωστόσο, ήταν τόσο ψηλά όσο ένας χαρταετός. Εμφανίστηκε στο γραφείο της εταιρείας στο Σαν Φρανσίσκο κουβαλώντας έναν νεροχύτη κουζίνας. “Μπαίνοντας στα κεντρικά γραφεία του Twitter – αφήστε το να βυθιστεί!” έγραψε στο Twitter με ένα βίντεο του στο λόμπι του κτιρίου.
Η επόμενη πράξη του ήταν να απολύσει τρία από τα κορυφαία στελέχη της εταιρείας – τον διευθύνοντα σύμβουλο Parag Agrawal, τον οικονομικό διευθυντή Ned Segal και τον επικεφαλής νομικών, πολιτικής και ασφάλειας Vijaya Gadde – οι οποίοι θα είναι πλέον ελεύθεροι να περάσουν λίγο χρόνο με τις αποζημιώσεις απόλυσης που έχουν αποκτήσει. : Ο Agrawal παίρνει 57,4 εκατομμύρια δολάρια, ο Segal 44,5 εκατομμύρια δολάρια και ο Gadde 20 εκατομμύρια δολάρια.
Αυτή ήταν μια κλασική φαλλοκρατική στάση από την πλευρά του νέου ιδιοκτήτη, αλλά και επιβεβαίωση της πονηριάς της τριάδας να αντιμετωπίσει τη νομική πρόκληση που τον υποχρέωνε να αγοράσει την εταιρεία και να δημιουργήσει τόσο ευχάριστα χριστουγεννιάτικα μπόνους για αυτούς.
Αυτό που πρόκειται να ανακαλύψει ο Μασκ, ωστόσο, είναι ότι η αγορά του Twitter ήταν το εύκολο κομμάτι. Σαν να το επιβεβαιώνει, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε στην προσωπική του πλατφόρμα κλώνων Twitter, Truth Social, ότι «είναι πολύ χαρούμενος που το Twitter βρίσκεται πλέον σε υγιή χέρια και δεν θα διοικείται πλέον από Ριζοσπαστικούς Αριστερούς Τρελούς και Μανιακούς που μισούν πραγματικά τη χώρα μας».
Αντί γι’ αυτό, τώρα θα μολυνθεί από υπερδεξιούς, συνωμοσιολόγους του QAnon και διάφορους λάτρεις που προτιμούσαν τη χώρα όταν ήταν μια δουλοκτητική «δημοκρατία». Και για ποιον θα πρέπει στο εξής ο Μασκ να αναλάβει την ευθύνη.
Η λειτουργία του Twitter δεν είναι σαν να κατασκευάζεις αυτοκίνητα ή πυραύλους – κάτι στο οποίο ο Μασκ είναι σαφώς πολύ καλός – αλλά το να τον έχεις υπεύθυνο για ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας δημόσιας σφαίρας θα μπορούσε να είναι σαν να εμπιστεύεσαι ένα ευαίσθητο ρολόι σε έναν πίθηκο.
Μέρος του προβλήματός μας με την τεχνολογία είναι η αφελής πεποίθησή μας ότι αν κάποιος έχει γίνει απίστευτα πλούσιος τότε πρέπει να είναι και απίστευτα έξυπνος. Πρόσφατα γεγονότα έχουν δει ένα ευπρόσδεκτο βαθούλωμα σε αυτή την αυταπάτη. (Δείτε το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Meta – το όνομα Facebook – .)
Ο Μασκ, παρ’ όλη την ταραχή του, δεν είναι διαφορετικός. Πλήρωνε γελοία για τις πιθανότητες για το Twitter και τώρα βρίσκεται σε σύγκρουση με τους τραπεζίτες, που δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ. Εάν απελευθερώσει την «ελευθερία του λόγου» στο Twitter –όπως έχει επανειλημμένα υποσχεθεί να κάνει– τότε θα βρει γρήγορα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ που είναι ανεπανόρθωτα εχθρικοί προς την Κίνα, της οποίας ο ανώτατος ηγέτης είναι επίσης μάλλον χωρίς χιούμορ. Και τα μισά από τα αυτοκίνητα της Tesla κατασκευάζονται στην Κίνα. Πήγαινε φιγούρα, όπως λένε.
Δείτε επίσης: Ποιο θα είναι το μέλλον του Twitter στα χέρια του Ίλον Μασκ;
