Ο νόμος που θέσπισε η κυβέρνηση των Ταλιμπάν για την «προώθηση της αρετής και την πρόληψη της ανηθικότητας» καθορίζει πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής των Αφγανών σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, τη σαρία. Ακολουθεί μια ανάλυση του κειμένου, το οποίο περιλαμβάνει 87 σελίδες και 35 άρθρα.
Η πιο αυστηρή διάταξη αφορά τη φωνή των γυναικών, οι οποίες έχουν ήδη αποκλειστεί από το εκπαιδευτικό σύστημα πέρα από το Δημοτικό σχολείο, και δεν επιτρέπεται να ακούγονται έξω από την κατοικία τους. Ένας άνδρας δεν μπορεί να κοιτάζει το σώμα ή το πρόσωπο μιας γυναίκας που δεν ανήκει στην οικογένειά του, και αντίστοιχα ισχύει και για τις γυναίκες. Οι γυναίκες υποχρεούνται να καλύπτονται πλήρως σε δημόσιους χώρους, ενώ οι άνδρες οφείλουν να διατηρούν γένειάδα μήκους τουλάχιστον όσο μια γροθιά.
Κατά την άσκηση, οι άνδρες υποχρεούνται να φορούν φαρδιά ρούχα που καλύπτουν το σώμα τους από τον αφαλό μέχρι κάτω από το γόνατο. Τα μέσα ενημέρωσης απαγορεύεται να δημοσιεύουν πληροφορίες που προσβάλλουν ή εξευτελίζουν τους μουσουλμάνους, ενώ οι εταιρείες μεταφορών οφείλουν να προσαρμόζουν τα δρομολόγιά τους για να δίδεται η δυνατότητα στους επιβάτες και τους οδηγούς να προσεύχονται. Ο σοδομισμός απαγορεύεται, «ακόμα και με τη σύζυγό σου», και παραδοσιακά παιχνίδια που περιλαμβάνουν σκληρά αυγά ή καρύδια απαγορεύονται.
Επιπλέον, απαγορεύεται να τραβήξει κάποιος ή να δει φωτογραφίες ή βίντεο ζωντανών όντων σε υπολογιστές ή smartphones, όπως και να έχει φιλικές σχέσεις με μη μουσουλμάνους. Απαγορεύεται επίσης η ανυπακοή στους γονείς.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν επιβληθεί πολυάριθμες υποχρεώσεις, όπως η παρουσία ενός «μαχράμ», ενός άνδρα συνοδού που ανήκει στην οικογένεια, κατά τις μετακινήσεις μιας γυναίκας, καθώς και η υποχρέωση για τις γυναίκες να είναι καλυμμένες από κορυφής μέχρις ονύχων (χιτζάμπ). Η προσευχή και η νηστεία κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού είναι υποχρεωτικές, ενώ απαγορεύεται η μουσική σε δημόσιους χώρους και οι εορτασμοί του Νοβρούζ.
Ωστόσο, ο νόμος αφήνει σε εκκρεμότητα σημαντικά ζητήματα, όπως η δυνατότητα των γυναικών να βγαίνουν μόνες τους από το σπίτι «σε περίπτωση σημαντικής ανάγκης», χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις. Επίσης, η απαγόρευση των φιλικών σχέσεων με μη μουσουλμάνους εγείρει ερωτήματα σχετικά με την εργασία των Αφγανών σε επιχειρήσεις άλλων χωρών. Οι ταξιαρχίες του υπουργείου Διάδοσης της Αρετής και Πρόληψης της Ανηθικότητας (PVPV) έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν τιμωρίες, συμπεριλαμβανομένης της τριήμερης κράτησης, χωρίς να είναι αποκλειστική τους αρμοδιότητα οι δικαστικές αρχές.
Ο νόμος τέθηκε σε εφαρμογή στις 31 Ιουλίου, και η πλήρης εφαρμογή του παραμένει αβέβαιη. Παρά τις περιοριστικές διατάξεις, οι γυναίκες συνεχίζουν να μιλούν στα μέσα ενημέρωσης, αν και η εφαρμογή των περιορισμών είναι πιο αυστηρή στις λιγότερο «αυστηρές» επαρχίες, όπως είναι αυτή της Καμπούλ.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δυνάμεις του PVPV περιπολούν στην Καμπούλ και προειδοποιούν τις γυναίκες που δεν έχουν «μαχράμ» ή δεν φορούν τα κατάλληλα ρούχα. Οι ποινές για την παραβίαση των κανόνων είναι συχνές, ενώ πολλοί άνδρες, όπως ένας 23χρονος κάτοικος της Καμπούλ, αναφέρουν ότι έχουν σταματήσει από τους φύλακες για να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του νόμου.
