Η γεωπολιτική ένταση στη Μέση Ανατολή εντείνεται καθώς Ισραήλ και Ιράν κλιμακώνουν τις στρατιωτικές τους δράσεις.
Για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, η Μέση Ανατολή βρίσκεται και πάλι στο χείλος της αβύσσου, αυτή τη φορά πιο κοντά από ποτέ.
Στην παρούσα φάση, πολλά θα εξαρτηθούν από την απάντηση του Ισραήλ στο νέο πυραυλικό πλήγμα του Ιράν και τη διαβάθμιση της προαναγγελθείσας ανταπάντησης.
Ανοιχτό ερώτημα παραμένει εάν η συγκυρία -εν μέσω ευρύτερων γεωπολιτικών εντάσεων και ενόψει και των κρίσιμων, αμφίρροπων αμερικανικών εκλογών στις 5 Νοεμβρίου- ευνοεί ένα τελικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Κάτι που επιδιώκει πλέον ανοιχτά η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ -με τη σιωπηλή ανοχή ή και στήριξη συμμάχων και περιφερειακών εταίρων του, υπό το αφήγημα της κλιμάκωσης για αποκλιμάκωση- χωρίς να παρουσιάζει κανένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ειρήνευσης ή επίλυσης του πλέον ακανθώδους ζητήματος: του παλαιστινιακού.
Εν μέσω του συνεχιζόμενου, πλην επισκιασμένου από τις εξελίξεις πολέμου στην αιματοβαμμένη Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ έχει πλέον εισβάλει στο νότιο Λίβανο και βομβαρδίζει μέχρι και το κέντρο της Βηρυτού, με στόχο την εξάλειψη της παραστρατιωτικής Χεζμπολάχ.
Ενισχύοντας έτσι δημοσκοπικά τα ποσοστά της και αλλάζοντας το αφήγημα εντός και εκτός του Ισραήλ, η κυβέρνηση Νετανιάχου εντατικοποιεί τα αεροπορικά πλήγματα κατά φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών στη Συρία και στην Υεμένη.
Όχι τυχαία, το Ισραήλ έδωσε την κωδική ονομασία Νέα Τάξη στη στρατιωτική επιχείρηση εξόντωσης του Χασάν Νασράλα.
Γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί υπάρχουν σε όλη τη περιοχή, καθώς πολλά μέρη της Μέσης Ανατολής ενδέχεται να βρεθούν στο επίκεντρο, με το Ιράν και το Ισραήλ να επιδιώκουν να επηρεάσουν την ισορροπία δύναμης στην περιοχή.
