Σε μια διαδικασία ανάκαμψης, μετά από μια δύσκολη περίοδο, βρίσκεται η παραγωγή ενός ελληνικού προϊόντος που χρονολογείται από την αρχαιότητα και από την εποχή του Ομήρου.
Ο λόγος για τη σταφίδα, ένα από τα πιο σημαντικά αγροδιατροφικά ελληνικά προϊόντα, με μεγάλο εξαγωγικό αποτύπωμα.
Η μεγαλύτερη μερίδα της παραγωγής εντοπίζεται στις περιοχές της Νεμέας, Αχαΐας, Ηλείας, Μεσσηνίας και Ζακύνθου.
Πριν από μια δεκαετία, η καλλιέργεια σταφίδας στη χώρα μας έφτανε σύμφωνα με εκτιμήσεις τα 140.000 στρέμματα, που μέχρι τις αρχές του 2020 μειώθηκε στα 100.000 στρέμματα και πλέον βρίσκεται στα 70.000 στρέμματα.
Η “μεγάλη ζημιά” σημειώθηκε την περίοδο του κορονοϊού, με τις τιμές να κατρακυλούν και πολλούς αγρότες να είτε εγκαταλείπουν το επάγγελμα είτε να αλλάζουν καλλιέργεια.
“Πριν τον κορονοϊό, η τιμή του προϊόντος ήταν περίπου 1,7 ευρώ το κιλό, ενώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι τιμές έπεσαν στα 70 λεπτά το κιλό,” δήλωσε ο Πρόεδρος της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Κορινθιακής Σταφίδας, Θανάσης Σωτηρόπουλος.
Όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, είχαν ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη σε μεγάλο βαθμό της καλλιέργειας, καθώς “είναι δύσκολη, ίσως η πιο δύσκολη καλλιέργεια στην Ελλάδα, αλλά και πανάκριβη,” όπως ανέφερε ο κ. Σωτηρόπουλος.
**Ανάκαμψη και εξαγωγές**
Ο ίδιος εκφράζει ωστόσο την αισιοδοξία του ότι ο κλάδος, παρά τις σημαντικές προκλήσεις, “θα βρει ξανά το δρόμο του.”
Αρχής γενομένης από τις τιμές, οι οποίες αναμένεται να είναι σε υψηλότερα επίπεδα από τα περσινά, πλησιάζοντας ακόμη και το ύψος προ καραντίνας. Κάτι θετικό για τους παραγωγούς, που μετά από κάποια δύσκολα χρόνια θα δουν τους κόπους τους να ανταμείβονται.
Η φετινή συγκομιδή θα είναι μεν μέτρια σε όγκο αλλά εξαιρετικής ποιότητας, κάτι που θα δώσει επιπλέον αξία στο παραγόμενο προϊόν.
Χωρίς ακόμη να μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, η φετινή παραγωγή αναμένεται να είναι αυξημένη σε σχέση με αυτή του περασμένου έτους, που έφτασε, σύμφωνα με εκτιμήσεις, στους 12.000 τόνους.
Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη αποθεμάτων λόγω της ακόμη μικρότερης περσινής συγκομιδής, θα θέσει στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη της καλλιέργειας.
Η ελληνική σταφίδα έχει παρουσία σε πάνω από 45 χώρες, έχοντας ως “εισιτήριο” την ποιότητα και τα θρεπτικά συστατικά της.
Χαρακτηριστικό, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Διεπαγγελματικής, είναι το γεγονός ότι “η ελληνική σταφίδα εξάγεται σε χώρες που έχουν δική τους παραγωγή, όπως ΗΠΑ, Αυστραλία, χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.λπ.”
**Τα προβλήματα**
Πολλά όμως είναι τα προβλήματα με τα οποία αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί σταφίδας. Το κόστος παραγωγής και η έλλειψη εργατών γης κάνουν ολοένα και πιο δύσκολο το έργο τους.
Οι επαγγελματίες ζητούν την εκπόνηση ενός σχεδίου, ώστε να καταστεί εφικτό να γίνει “μηχανοκαλλιέργεια,” καθώς η έλλειψη εργατικών χεριών είναι πλέον γεγονός.
Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Σωτηρόπουλο, θα βοηθήσει τους παραγωγούς να μειώσουν το κόστος παραγωγής και κατ’ επέκταση θα επιτρέψει σε αυτούς να παραμείνουν στην καλλιέργεια και να μην την εγκαταλείψουν.
Τέλος, ένα σημαντικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε τα χρόνια της πανδημίας ήταν η εγκατάλειψη της καλλιέργειας. “Σε κάποιες περιοχές, οι παραγωγοί προτίμησαν να φυτέψουν ελιές,” ενώ σε άλλες, κυρίως σε παραθαλάσσιες περιοχές, οι ιδιοκτήτες στράφηκαν προς τον τουρισμό, σημείωσε ο κ. Σωτηρόπουλος.
