Η φωτογραφία του άψυχου σώματος του πεντάχρονου Αϊλάν Κουρντί, που λήφθηκε το 2015, σε παραλία της Αλικαρνασού, ήταν η στιγμή ολόκληρος ο κόσμος συγκλονίστηκε, σοκαρίστηκε και και αντιλήφθηκε όλες τις διαστάσεις του μεταναστευτικού. Ήταν η στιγμή, που ο κάθε άνθρωπος, είδε στην φωτογραφία του Αϊλάν ένα δικό του παιδί να σκοτώνεται. Αυτή, ήταν η πρώτη φορά που αποτυπώθηκε το δράμα των μεταναστών, σε μόνο μία φωτογραφία.
Η θλίψη και το σοκ, μετά από επτά χρόνια, έχουν σβηστεί από τα μυαλά πολλών ανθρώπων, αφού πλέον θεωρούν «φυσιολογικό», να σκοτώνονται καθημερινά άνθρωποι που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο, σε ένα ταξίδι ζωής, που καταλήγει σε θάνατο. Πλέον, ο Αϊλάν, όπως και χιλιάδες άλλοι Αϊλάν, που σκοτώθηκαν στη διάρκεια των χρόνων, δεν είχαν ούτε όνομα, ούτε επίθετο. Είναι… απλά αριθμοί σε ένα μαύρο κατάλογο, χωρίς τέλος.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης, έσβησε στην προσπάθειά του να πατήσει στο έδαφος της Κύπρου, ένας 24χρονος Σύριος. Αυτά ξέρουμε, αυτά μας είπαν. Ούτε ονόματα, ούτε στοιχεία, ούτε τίποτα που να παραπέμπει, στο γεγονός ότι χάθηκε μια ζωή. Η αντιμετώπιση μιας τόσο τραγικής είδησης, έπεσε στα χαμηλά. Δεν ήταν κάποιος συμπατριώτης μας ή κάποιος διάσημος για να ενδιαφερθούμε γι’ αυτόν, να γράψουμε ένα, έστω και υποκριτικό, «RIP» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσποιούμενοι ότι λυπηθήκαμε γι’ αυτόν. Ούτε καν από προσποίηση δεν μπήκαμε στον κόπο να γράψουμε ένα σχόλιο γι’ αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Είναι ένας αριθμός, αφού δυστυχώς έτσι μάθαμε να μετράμε τους μετανάστες. Σε νούμερα, που φθάνουν στην πατρίδα μας ή σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βρίσκουμε απ’ ότι φαίνεται, πιο ενδιαφέροντα τα στοιχεία, ότι για παράδειγμα έφθασαν στη χώρα μας τόσες χιλιάδες αλλοδαποί, στο πρώτο πεντάμηνο του έτους, από το πόσοι μπορεί να έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην Ευρώπη, για ένα καλύτερο αύριο.
Εξάλλου, κανείς, τουλάχιστον μέχρι χθες, από την ημέρα που οι μεταναστευτικές ροές, άρχισαν να φθάνουν στην Κύπρο, δεν έχασε τη ζωή του και ίσως αυτό να ενισχύει το αίσθημα που επικρατεί στον άνθρωπο, να μην ενδιαφέρεται και πολύ για πράγματα που συμβαίνουν μακριά του. Δυστυχώς, το ξημέρωμα της 2ας Ιουνίου 2022, έμελλε να καταγραφεί ως μια μαύρη σελίδα στην ιστορία. Ο πρώτος θάνατος μετανάστη, που βούτηξε στη θάλασσα, από το πλοιάριο που τον μετέφερε στην Κύπρο, για να φθάσει στη στεριά, είναι πλέον γεγονός. Ήταν, δυστυχώς, θέμα χρόνου να συμβεί, όπως συνέβη και σε πολλές άλλες χώρες.
Για όλους μας, είναι απλά ένας 24χρονος Σύριος, που στοιβάχτηκε σε μια βάρκα για να κάνει το ταξίδι ελπίδας προς το νησί μας. Για τους συγγενείς και τους φίλους του, έχει όνομα και επίθετο, έχει τη δική του ιστορία και σίγουρα, όσοι τον ήξεραν και έμαθαν τα τραγικά μαντάτα, έχουν βυθιστεί στο πένθος που προκαλεί κάθε ανθρώπινη απώλεια.
Ότι κι αν δείξουν οι έρευνες που διεξάγονται από την Αστυνομία για τον χαμό του, λίγη σημασία θα έχει, αφού το αποτέλεσμα είναι εκεί και δεν αλλάζει. Επέβαινε με άλλους 44 σε δύο πλοιάρια που ξεκίνησαν από την Αττάλεια της Τουρκίας και γύρω στις τρεις τα ξημερώματα της Πέμπτης, έπεσαν στη θάλασσα, στα 300 μέτρα από την ακτή. Οι 44 τα κατάφεραν να πατήσουν στεριά, ο 24χρονος, το όνομα του οποίου παραμένει ακόμα άγνωστο, παρά τις προσπάθειες του, δεν τα κατάφερε, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στη θαλάσσια περιοχή της Λάρας.
Για ώρες τον έψαχναν, μα δεν κατάφερναν να τον εντοπίσουν. Σηκώθηκε ελικόπτερο και άκατοι άρχισαν περιπολίες, μα ήταν ήδη αργά. Το άψυχο σώμα του, εντοπίστηκε λίγο πριν τις δέκα το πρωί.
Ακόμα και άτομα που βρίσκονται για τριάντα και πλέον χρόνια στη Λιμενική Αστυνομία περιέγραψαν στον REPORTER, ότι δεν έζησαν ξανά ένα τέτοιο περιστατικό και μακάρι να μην το ξαναζήσουν.
Στη μέγγενη οι μετανάστες
Οι μετανάστες, βρίσκονται από τη μια στη μέγγενη των ασφυκτικών πιέσεων από πλευράς της Τουρκίας, η οποία επιχειρεί να τους διοχετεύει χωρίς κανένα ενδοιασμό και ενδιαφέρον, στην Ευρώπη, μέσω της Κύπρου, είτε με πλοιάρια, είτε μέσω της Πράσινης Γραμμής και από την άλλη, έχουν τα μέτρα που λαμβάνονται από το κράτος, το οποίο βρίσκεται υπό ασταμάτητη πίεση και προσπαθεί να αναχαιτίσει τις μεταναστευτικές ροές, που φθάνουν στη χώρα.
Έτσι βρίσκονται κάπου στη μέση δύο κόσμων που συγκρούονται, με την μια να πιέζει και την άλλη να αντιστέκεται απέναντι στον τουρκικό κλοιό που πολιορκεί την Ευρώπη. Στην τελική, την πληρώνουν οι μετανάστες, που ψάχνουν για ένα καλύτερο αύριο… Που ταξιδεύουν για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, με τον κίνδυνο τελικά να μην τα καταφέρουν να ελλοχεύει.
Ίσως μετά από ένα τόσο τραγικό περιστατικό, όπως αυτό του 24χρονου, να αλλάξει και τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισής απέναντι στους μετανάστες, γιατί ως γνωστόν, στην Κύπρο, αν δεν συμβεί κάτι κακό, δεν αλλάζουμε στάση, σε πολλά θέματα.
Και κάτι ακόμα. Κάποια κόμματα που εκφράζουν τις ανησυχίες τους, είτε υπέρ, είτε κατά των μεταναστών και των ροών, θα μπορούσαν να σπαταλήσουν έστω και λίγο μελάνι, για να εκφράσουν τη θλίψη τους για ένα τόσο σοβαρό περιστατικό. Αντ’ αυτού, τα άλλοτε λαλίστατα κόμματα, που επιδίδονται σε ασταμάτητες εκδόσεις ανακοινώσεων, μετά από επεισόδια με μετανάστες, είτε για να τους καταδικάσουν, είτε να τους υπερασπιστούν, έκριναν ότι ο θάνατος ενός 24χρονου στη θάλασσα της Κύπρου, που ήταν ο πρώτος στα χρονικά, δεν έχρηζε σχολιασμού… Θα μπορούσαν να το πράξουν, με τρόπο που θα ενίσχυε τις θέσεις τους, επί του μεταναστευτικού ζητήματος, ωστόσο, δεν θεώρησαν ότι υπάρχει λόγος.
πηγή: reporter.com.cy
Δείτε επίσης: Ρώσοι συνταγματάρχες σε υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία τους: «Γ@μ…ένε Πούτιν»
