Παρά τη διαδεδομένη άποψη περί ανδροκρατούμενων θέσεων στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα, την τελευταία δεκαετία παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών σε αυτά και να μειωθεί ακολούθως το εκλογικό χάσμα μεταξύ των φύλων.
Γράφει η Βαλάντου Γιαννακούδη
Οι μελέτες υποδεικνύουν ότι αυτή η τάση αποτελεί αποτέλεσμα συνειδητής στρατηγικής για να απευθυνθούν τα δεξιά κόμματα – που παραδοσιακά προσελκύουν περισσότερους άντρες – στο γυναικείο εκλογικό σώμα μέσω της εκπροσώπησής τους. Συνυπολογίζοντας παράλληλα το γεγονός πως οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να ψηφίσουν πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, εξηγείται περαιτέρω η τάση των συντηρητικών κομμάτων να στραφούν προς την υιοθέτηση πιο προοδευτικών θέσεων σχετικά με το φύλο και να «στρατολογούν» όλο και περισσότερες γυναίκες στην ηγεσία των κομμάτων. Για παράδειγμα, η Τζόρτζια Μελόνι διαμόρφωσε αποκλειστικά με τις δικές της δυνάμεις το κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» οδηγώντας το από ένα μικρό περιθωριακό κόμμα στην εξουσία με ποσοστό πάνω από 20%.
Όσον αφορά την ιδεολογία των ακροδεξιών κομμάτων σχετικά με τα ζητήματα του φύλου, εντοπίζονται τρία βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, αυτά τα κόμματα απορρίπτουν την κοινωνία ισότητας των φύλων, θεωρώντας την ανισότητα ως μια φυσική κατάσταση. Δεύτερον, συνδέουν τα θέματα των γυναικών και την πολιτική με την παραδοσιακή οικογενειακή πολιτική. Δηλαδή, οι γυναίκες προσδιορίζονται συχνά μέσα από τις ιδιότητές τους ως σύζυγοι και μητέρες, θεωρώντας αυτές υποδεέστερες των ανδρών. Με αποτέλεσμα αυτό να επηρεάζει την κοινωνική πολιτική. Τέλος, κοινή θέση αυτών των κομμάτων είναι πως οι γυναίκες χρειάζονται προστασία επειδή γίνονται μητέρες. Από τα παραπάνω στοιχεία, γίνεται φανερό πως τα λαϊκιστικά κόμματα της Δεξιάς υποστηρίζουν σαφώς διακριτούς ρόλους των φύλων, με τους άντρες κυρίως να είναι υπέρμαχοι αυτής της προσέγγισης υπό τον φόβο πως όσο μεγαλώνει η ισότητα των φύλων τόσο απειλείται η δική τους θέση.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται προοδευτικές εξελίξεις στη δεξιά και ακροδεξιά πολιτική σκηνή. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία, το Κόμμα για την Ελευθερία απορρίπτει την εικόνα των παραδοσιακών γυναικών και υποστηρίζει τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, ενώ υποστηρίζει παράλληλα τα δικαιώματα των LGBTQ. Στη Γαλλία, η Μαρίν Λε Πεν υπερασπίζεται το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση.
Tο φύλο αποτελεί κριτήριο για τις γυναίκες ψηφοφόρους;
Ωστόσο, ενδιαφέρον προκαλούν τα πρόσφατα ευρήματα σχετικά με τις προτιμήσεις των γυναικείων ψηφοφόρων, τα οποία υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες δεν ψηφίζουν απαραίτητα γυναίκες, αλλά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στις ιδεολογικές θέσεις και στην ουσιαστική εκπροσώπησή τους στα ζητήματα του φύλου. Σημειώνεται πως προηγούμενες έρευνες διαπίστωσαν ότι η γυναικεία ηγεσία παίζει σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση ψήφων των γυναικών. Κάτι που φαίνεται να αναιρείται. Επομένως, το φύλο δεν αποτελεί πανάκεια για τις γυναίκες ψηφοφόρους, αλλά έπεται ως κριτήριο των πολιτικών θέσεων.
Δείτε επίσης: Πόλεμος στο Ισραήλ: «Νεκροί δέκα πράκτορες της Χαμάς» ανακοίνωσε ο ισραηλινός στρατός
