«Το μεγαλύτερο επίτευγμά σας είναι ότι η οικολογία έγινε το τέταρτο πολιτικό σημείο αναφοράς δίπλα στο κοινωνικό, το φιλελεύθερο και το συντηρητικό», είπε ο Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαιερ, ο σοσιαλδημοκράτης (SPD) πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στο λόγο του για τα 40 χρόνια από την ίδρυση των Πρασίνων σε εκδήλωση που έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο Βερολίνο. «Μάλλον θα ήταν ο χειρότερος εφιάλτης ορισμένων εκ των ιδρυτών του αν ήξεραν ότι σαράντα χρόνια μετά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σαν να λέμε η προσωποποίηση του κατεστημένου, ερχόταν στον εορτασμό των γενεθλίων του», πρόσθεσε χαριτολογώντας. Εξέφραζε έτσι με τον πιο περιεκτικό τρόπο την πορεία ενός κόμματος, το οποίο από οργισμένο κίνημα διαμαρτυρίας μεταμορφώθηκε σταδιακά σε σοβαρό κόμμα εξουσίας. Σήμερα οι Πράσινοι (Die Gruenen) είναι τόσο ισχυροί ώστε θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ακόμα και τη καγκελαρία στις προσεχείς εκλογές, όπως πιστεύουν ορισμένοι Γερμανοί αναλυτές διαφόρων πολιτικών τάσεων, ενώ άλλοι θεωρούν βέβαιο ότι θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση με τους συντηρητικούς είτε μετά τις εκλογές του 2021 ή ενδεχομένως ακόμα και νωρίτερα αν καταρρεύσει ο σημερινός μεγάλος συνασπισμός…
Πολλές από τις απόψεις τους, τις οποίες κάποτε ορισμένοι χαρακτήριζαν «ανόητες», τις υιοθετούν σήμερα όλα τα κόμματα, ακόμα και ορκισμένοι εχθροί τους. Κινδυνεύουν επομένως να υποστούν εκλογικές απώλειες προς όλες τις κατευθύνσεις. Ένας ακόμα από τους κινδύνους που διατρέχουν είναι και το γεγονός ότι παραμένουν ένα «δυτικό» κόμμα, αφού η επιρροή τους στα ανατολικογερμανικά κρατίδια παραμένει χαμηλή. Ένα ακόμα αδύναμο σημείο τους είναι το ότι αποτελούν ένα μάλλον ελιτίστικο κλαμπ μορφωμένων ψηφοφόρων των πόλεων, ενώ στην ύπαιθρο δεν έχουν την ίδια απήχηση.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, το κόμμα που κάποτε φόβισε το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας και ανέτρεψε την κυριαρχία των τριών μεταπολεμικών πολιτικών σχηματισμών (συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων), είναι σήμερα αναπόσπαστο μέρος του «κατεστημένου» κομματικού συστήματος. Τόσο που η πρώην προέδρός τους (1984-1988), η Γιούτα Ντίτφουρτ, να δηλώνει πρόσφατα στον τύπο με τον ίδιο επικριτικό τόνο όπως και όταν αποχωρούσε το 1991, ότι «οι Πράσινοι «πρόδωσαν τους αρχικούς τους στόχους» και δεν πρόκειται να στείλει ευχές για την ίδρυσή τους, αφού είναι πλέον «ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα». Εν τούτοις, όπως παρατηρούν γερμανικές εφημερίδες, οι Πράσινοι παρέμειναν κατά βάσιν πιστοί στον πυρήνα των επιδιώξεων τους, αφού είναι το μοναδικό αξιόπιστο κόμμα για θέματα περιβάλλοντος και προστασίας του κλίματος στην Γερμανία, κάτι που του δίνει πόντους στην εποχή της Σουηδής ακτιβίστριας Γκρέτα Τούνμπερκ, του νέου συμβόλου οικολογικής συνείδησης, που κάποτε μονοπωλούσαν οι Πράσινοι.
Για «κρίση μέσης ηλικίας» δεν μπορεί φυσικά κανείς να μιλήσει. Το αντίθετο. Μπορεί να μεταμορφώθηκαν και να προσαρμόστηκαν, αλλά ένα κόμμα 40 ετών δεν μπορεί παρά να έχει ωριμάσει, να έχει μάθει ότι οι ακραίες εξαγγελίες είναι εύκολες και τα οράματα καλά, αλλά στην πράξη δύσκολα εφαρμόσιμα. Οι συγκρούσεις των λεγόμενων ρεαλιστών και των φονταμενταλιστών εντός του κόμματος, μέχρι την σημερινή απόλυτη επικράτηση των πρώτων υπό το νέο χαρισματικό ηγετικό δίδυμο, την Αναλένα Μπέαρμποκ και τον Ρόμπερτ Χάμπεκ, υπήρξαν παροιμειώδεις, σήμερα όμως έχουν κοπάσει.
