Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα ότι η Ρωσία προγραμματίζει να συνεχίσει τη διοχέτευση φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι η Μόσχα δεν μπορεί να υποχρεώσει το Κίεβο να τηρήσει τη συμφωνία διέλευσης, η οποία λήγει στο τέλος της χρονιάς.
«Όσον αφορά την Ουκρανία, δεν εγκαταλείπουμε αυτή τη διέλευση, αυτό είναι παράξενο. Γιατί; Επειδή εμείς, και η Gazprom, σκοπεύουμε να εκπληρώσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας προς τους καταναλωτές με τους οποίους έχουμε μακροχρόνια συμβόλαια», τόνισε ο Πούτιν.
«Υπάρχει ένα συμβόλαιο διέλευσης που λήγει στις 31 Δεκεμβρίου φέτος. Αλλά αν η Ουκρανία αρνηθεί αυτή τη διέλευση, τότε δεν μπορούμε να την αναγκάσουμε», πρόσθεσε.
Ο Πούτιν σημείωσε ότι οι κύριοι καταναλωτές της Gazprom στην Ευρώπη δεν φαίνεται να επιθυμούν την ολοκλήρωση της συμφωνίας διέλευσης, ακόμη και αν παρέχουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Ο αγωγός Ουρενγκόι-Πομάρι-Ουλζχόροντ, κατασκευής Σοβιετικής Ένωσης, μεταφέρει αέριο από τη δυτική Σιβηρία μέσω της Σούντζα στη ρωσική περιφέρεια του Κουρσκ, και στη συνέχεια μέσω Ουκρανίας προς τη Σλοβακία. Στη Σλοβακία, ο αγωγός χωρίζεται, με μία από τις διακλαδώσεις να κατευθύνεται στην Τσεχική Δημοκρατία και την άλλη στην Αυστρία. Οι κύριοι αγοραστές αερίου είναι η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Αυστρία.
Σε περίπτωση που η Ουκρανία αρνηθεί τη διέλευση ρωσικού αερίου, η Ρωσία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τον αγωγό TurkStream, ο οποίος διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα, για να προμηθεύσει την Ευρώπη. «Αν η Ουκρανία αρνηθεί τη διέλευσή μας, αυτό σημαίνει ότι οι όγκοι αερίου που εισέρχονται στην Ευρώπη θα μειωθούν», ανέφερε ο Πούτιν. «Θα ακολουθηθούν άλλες διαδρομές, κυρίως μέσω του TurkStream, ίσως εν μέρει μέσω του Blue Stream στην Τουρκία. Αλλά αυτό είναι επιλογή τους. Πώς θα τους επηρεάσει, δεν το γνωρίζω πλήρως».
Επιπλέον, αναφερόμενος σε ενδεχόμενες συνομιλίες με την Ουκρανία για το τέλος του πολέμου, ο Πούτιν υπογράμμισε ότι, αν και το Κρεμλίνο δηλώνει ότι οι όροι για ειρηνευτικές συνομιλίες δεν πληρούνται προς το παρόν, αναφέρθηκε στην Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία ως πιθανούς μεσολαβητές. Επανέλαβε την άποψή του ότι η πρώιμη συμφωνία που είχε επιτευχθεί κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου σε συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, η οποία δεν εφαρμόστηκε ποτέ, μπορεί να αποτελέσει τη βάση για νέες συνομιλίες.
