Εγκάρδιες ευχές για ειρήνη και ευημερία απέστειλε στην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος και στο πρόσωπό της σε ολόκληρο το ελληνικό έθνος με την ευκαιρία της 200ής επετείου από την έναρξη του απελευθερωτικού Αγώνα το 1821.
Όπως επισημαίνεται στο μήνυμα, που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας: «Ο λαός της Ελλάδος προ δύο αιώνων επέδειξε με τη δράση του τεράστια πνευματική ανδρεία και ηρωισμό, υπομένοντας δοκιμασίες με μεγάλη οδύνη, υπό συνθήκες ανελευθερίας, ενισχυόμενος αδιαλείπτως στις δυσχέρειες από την πατρώα ορθόδοξη πίστη. Η ευλογία της γαλανόλευκης ελληνικής σημαίας στη Μονή της Αγίας Λαύρας το 1821 δεν σημάδευσε μόνον την έναρξη του θυσιαστικού εθνικού αγώνα για τα δικαιώματα και την ελευθερία των Ελλήνων, αλλά αποτέλεσε και σύμβολο της λαϊκής ενότητας, στη βάση της οποίας έγκειτο η ένθερμη αγάπη προς την πατρώα γη. Το ακαταμάχητο του λαϊκού πνεύματος, η θέληση για νίκη και το έντονο αίσθημα ευθύνης για την τύχη της Πατρίδος, που βίωσαν εκείνες τις ημέρες όλοι οι Έλληνες, αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του ενιαίου κράτος της Ελλάδος, από τη Θράκη έως την Κρήτη και από τα Επτάνησα έως τα νησιά του Αιγαίου».
Αναδεικνύοντας το ρόλο των ομογενών, που έζησαν στο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και των ρωσικής καταγωγής φιλελλήνων, ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας σημειώνει: «Ο ρωσικός λαός ουδέποτε υπήρξε αδιάφορος για την τύχη των αδελφών του ως προς το πνεύμα και την πίστη Ελλήνων. Συμπάσχοντας κατά την περίοδο των πόνων και των βασάνων τους, προσφέροντας στήριξη στους δύσκολους καιρούς, υπερασπιζόμενοι με το όπλο στο χέρι το δικαίωμα των Ελλήνων στην ειρηνική ζωή στη γη των προγόνων τους, οι Ρώσοι απέδειξαν εμπράκτως την αγάπη τους έως προθυμίας την ψυχήν αυτών ίνα θύσωσιν υπέρ των φίλων αυτών (Ιω. 15. 13). Της ελληνικής απελευθερώσεως προηγήθηκε η εθνική ανάταση με εστίες, μεταξύ άλλων, στην Οδησσό, το Ταγκανρόγκ και τη Χερσώνα. Κατέστη αυτή εφικτή, εν πολλοίς, χάριν των νικών των ρωσικών όπλων, που προηγήθηκαν, και την υποστήριξη των Ρώσων φιλελλήνων. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εκτιμά ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον της σύγχρονης Ελλάδος για τη μνήμη των Ρώσων στρατιωτών και ναυτικών, οι οποίοι έπεσαν σε μάχες για την ελευθερία των Ελλήνων αδελφών τους. Και μόνον το όνομα του Ιωάννη Καποδίστρια αρκούντως ανάγλυφα καταδεικνύει πόσο στενώς έχουν συνενωθεί οι ιστορικές τύχες των χωρών μας».
Και καταλήγει στο μήνυμά του, που απεστάλη διά της διπλωματικής οδού, ο Πατριάρχης Μόσχας: «Συνδεδεμένοι με την ίδια πίστη και τον ίδιο πνευματικό πολιτισμό, με συγγενείς εθνικές παραδόσεις, οι λαοί της Γης των Ρως και της Ελλάδος έχουν μια κοινή πολιτισμική αποστολή στο σύγχρονο κόσμο. Οι ‘Αγιοι μας, οι ορθόδοξοι πρόγονοί μας μάς δίδαξαν να αξιολογούμε τη θυσιαστική διάθεση ως ανώτερη του πραγματισμού, τη φιλία ως ανώτερη του οφέλους, την αλήθεια ως ανώτερη της ισχύος, την ελευθερία ως ανωτέρη της ευημερίας.
Σήμερα, παρά τις παροδικές πολιτικoύ χαρακτήρα στρεβλώσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων, που υπαγορεύονται έξωθεν, οι λαοί μας διατηρούν την αφοσίωση στις καλές παραδόσεις της φιλοξενίας και της εγκαρδιότητας, της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Είμαι πεπεισμένος ότι οι κληρονόμοι της Αγίας Γης των Ρως και της Ορθοδόξου Ελλάδος δεν έχουν μόνον κοινό παρελθόν, αλλά και κοινό παρόν και, οπωσδήποτε, κοινό μέλλον».
