Οι Ελβετοί εκλέγουν σήμερα το κοινοβούλιο τους, με την κλιματική αλλαγή να κυριαρχεί στην ατζέντα και για το λόγο αυτό να διαφαίνεται άνοδος των οικολόγων και αποδυνάμωση της λαϊκιστικής δεξιάς, η οποίας ωστόσο αναμένεται να παραμείνει η πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας.
Τα εκλογικά τμήματα άνοιξαν από χθες, Σάββατο σε μερικούς δήμους, έπειτα από μια εκστρατεία που εστιάστηκε σε μεγάλο βαθμό στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, το οποίο αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη ανησυχία των Ελβετών μαζί με τα ασφάλιστρα υγείας.
Η μετανάστευση, κεντρικό θέμα στις εκλογές του 2015, δεν συζητήθηκε σχεδόν καθόλου, αλλά το αντιμεταναστευτικό κόμμα UDC (Δημοκρατική Ένωση του Κέντρου – λαϊκιστική δεξιά) αναμένεται να παραμείνει πρώτη πολιτική δύναμη. “Η δύναμη του UDC οφείλεται κυρίως στην ικανότητα αυτού του κόμματος να οικοδομεί μια μακροχρόνια πολιτική πρόταση και σε ένα πιστό εκλογικό σώμα”, εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο πολιτικός επιστήμονας ‘Οσκαρ Ματσολένι.
Η ψηφοφορία για την ανάδειξη της άνω και κάτω βουλής του κοινοβουλίου ολοκληρώνεται σήμερα το μεσημέρι, αλλά σχεδόν ο κύβος ερρίφθη, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των 5,5 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων εκλογέων ψήφισε με επιστολική ψήφο.
Οι πρώτες εθνικές προβολές δεν αναμένονται ωστόσο πριν από το βράδυ.
Στις 11 Δεκεμβρίου οι βουλευτές θα ορίσουν τους επτά υπουργούς της κυβέρνησης, των οποίων τα χαρτοφυλάκια θα μοιραστούν όλα τα μεγάλα κόμματα.
Μαγική φόρμουλα
Οι 200 εθνικοί σύμβουλοι (κάτω βουλή) εκλέγονται με απλή αναλογική, ενώ οι 46 σύμβουλοι που εκπροσωπούν τα καντόνια (άνω βουλή) ορίζονται σύμφωνα με ένα πλειοψηφικό σύστημα σε δύο γύρους.
Η παραδοσιακή σταθερότητα της ελβετικής πολιτικής σκηνής περιορίζει τις εκπλήξεις και μειώνει το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων.
Λιγότερο από ένας στους δύο Ελβετούς πολίτες συμμετέχει συνήθως σε αυτές τις κοινοβουλευτικές εκλογές που διοργανώνονται κάθε τέσσερα χρόνια και στους ψηφοφόρους ηλικίας μεταξύ 18-24 ετών το ποσοστό πέφτει σε σχεδόν έναν στους τρεις, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών του FORS.
Το 2015, το ποσοστό συμμετοχής των Ελβετών ήταν 48,5%.
Από το 1959, τα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας –το δεξιό λαϊκιστικό UDC, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), το Κόμμα Φιλελεύθερων Δημοκρατών (PLR, φιλελεύθερη δεξιά) και το κεντρώο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (PDC) μοιράζονται κυβερνητικές θέσεις σύμφωνα με το σύστημα της “μαγικής φόρμουλας”.
Η δημοσκόπηση που διεξήγαγε για τη δημόσια ελβετική τηλεόραση RTS το Ινστιτούτο Sotomo, για την πρόθεση ψήφου στην κάτω βουλή, δείχνει ωστόσο μια αποδυνάμωση των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων. Τοποθετεί το UDC στο 27,3% (με υποχώρηση κατά 2,1% σε σχέση με το εκλογικό βάρος του 2015), το PS στο 18,2% (-0,6%), το PLR στο 15,2% (-1,2%) και το PDC στο 10,6% (-1%).
Ενώ η δύναμη του UDC αυξάνεται σταθερά από τη δεκαετία του 1990, ακόμη και “μια απώλεια της τάξης του 2-3% θα ήταν αποτυχία” σε μια χώρα όπου η δύναμη των κομμάτων δύσκολα μεταβάλλεται, δήλωσε ο ‘Οσκαρ Ματσολένι.
Αντίθετα, το Ινστιτούτο Sotomo αναμένει ένα “πράσινο κύμα”: οι Πράσινοι (αριστερά) κινούνται προς ένα ποσοστό ρεκόρ, με το 10,7% της πρόθεσης ψήφου (+3,6%), όπως και οι Πράσινοι-Φιλελεύθεροι (δεξιά) στο 7,3% (+2,7%).
Δεδομένου ότι τα δύο οικολογικά κόμματα τοποθετούνται διαφορετικά στο πολιτικό φάσμα, δεν είναι βέβαιο ότι θα συμμαχήσουν τον Δεκέμβριο κατά την εκλογή των υπουργών.
