Οι ακτίνες του ήλιου, που έχει αρχίσει δειλά δειλά να ξεπροβάλει στον καταγάλανο ουρανό της αρχαίας Βύβλου, προσπαθούν να βρουν διέξοδο στα πέτρινα σοκάκια της πόλης, το σημερινό Jbeil του Λιβάνου, με το γραφικό λιμανάκι και τον κοσμοπολίτικο μεσογειακό αέρα. Περίπου τέτοια ώρα, ο Πιερ Άμπι Σαάντ (Pierre Abi Saad) παίρνει συνήθως τον δρόμο προς τη Hjoula και ανηφορίζοντας στα ορεινά αναζητεί ζώα που έχουν χαθεί …εκατομμύρια χρόνια πριν. Στον Λιβανέζο παλαιοντολόγο με την ευγενική φυσιογνωμία και τη χαρακτηριστική, μελίρρυτη φωνή θα μπορούσε να αποδοθεί κάλλιστα ο χαρακτηρισμός «κυνηγός απολιθωμάτων», αφού έχει αφιερώσει τη ζωή του έως σήμερα στην αναζήτηση και ανάδειξη ενός ιδιαίτερου είδους απολιθωμάτων, αυτό των ψαριών.
Το ιδιότυπο αυτό… ψάρεμα είναι, άλλωστε, οικογενειακή υπόθεση για τον Πιερ και τα αδέλφια του καθώς ο παππούς τους ήταν αυτός που δεκαετίες πριν έβρισκε τυχαία το πρώτο του απολίθωμα. Τότε, ίσως να μην είχε συνειδητοποιήσει, όχι μόνο πόσο προικισμένος από τη φύση είναι ο τόπος του, αλλά κυρίως ότι το «μικρόβιο» θα περνούσε από γενιά σε γενιά. Από τον παππού στον γιο κι από εκεί στα εγγόνια. Οι τελευταίοι διατηρούν σήμερα έναν εκθεσιακό χώρο με απολιθώματα ψαριών -από τη (δική τους) μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή στη Μέση Ανατολή- στην παλιά αγορά της Βύβλου, λίγα μέτρα μακριά από την πλατεία με τον παχύ ίσκιο που περίτεχνα «υφαίνουν» οι φορτωμένες με φούξια άνθη βουκαμβίλιες.
Το «Memory of Time» (όπως ονομάζεται ο εκθεσιακό χώρος), κάθε γωνιά του οποίου κρύβει κι έναν μικρό …θησαυρό, αποτελεί το δεύτερο σπίτι του γνωστού Λιβανέζου παλαιοντολόγου, ο οποίος απολαμβάνει να εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια στους επισκέπτες τη μοναδικότητα των εκθεμάτων.
Σοφία Παπαδοπούλου
*Το δημοσίευμα φιλοξενείται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού freepress του ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Πρακτορείο», που κυκλοφόρησε την περασμένη Πέμπτη, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
