Τη Μαρία Σπυράκη την συναντήσαμε στο γραφείο της, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, το οποίο όπως παραδέχεται η ίδια «λατρεύει να εξερευνά». Ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος από το 2014, είναι πρώτη μεταξύ των Ελλήνων ευρωβουλευτών σε νομοθετήματα καθώς και πρώτη σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Κάνοντας απολογισμό μάς αποκαλύπτει την πιο δυνατή στιγμή της θητείας της, και στην ερώτηση τι θα θέλατε να γνωρίζει ο κόσμος πριν σας κρίνει, η απάντηση είναι: «Τη δουλειά μου. Να γνωρίζουν τη δουλειά μου».
Συνέντευξη: Έλενα Ιατρίδου – Δημήτρης Κετικίδης
Κάμερα/μοντάζ: Κωνσταντίνος Δέσκας
«Δεν μου αρέσουν οι φασαρίες και τα δράματα», δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Μαρία Σπυράκη για την υπόθεση σκανδάλου που την αφορούσε η οποία όμως όπως ξεκαθάρισε «έχει μπει στο ντουλάπι και η απόφαση είναι οριστική». «Πήγα παρακάτω έχοντας στις αποσκευές μου πολλή δουλειά», συμπλήρωσε η Ελληνίδα ευρωβουλευτής.
Η απόφαση αθώωσης της Μαρίας Σπυράκη από την ευρωπαϊκή εισαγγελία, είναι οριστική. Όπως τονίζει η ίδια, διευκρινίζοντάς μας τον όρο “αρχειοθετείται”, η υπόθεση έχει απορριφθεί κάτι που αποδεικνύεται και από τη μετάφραση του κειμένου το οποίο μιλάει για «οριστικό κλείσιμο της υπόθεσης».
«Θεωρώ πως από την ώρα που εγείρεται ένα ζήτημα που μας αφορά εμάς τους πολιτικούς, θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στον έλεγχο και να μη δημιουργούμε κανένα εμπόδιο, γι’ αυτό συναίνεσα στην άρση της ασυλίας μου. Αυτή η περιπέτεια κόστισε πολύ και σε εμένα προσωπικά και στην οικογένειά μου. Η δουλειά που μου έδωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να κάνω, με έσωσε από το να σκέφτομαι ότι βρίσκομαι σε μια περιπέτεια», σχολίασε η κ. Σπυράκη.
«Ήταν μια περιπέτεια που κόστισε πολύ τόσο σε εμένα όσο και στην οικογένειά μου», ήταν τα λόγια της σχετικά με το συναισθηματικό κομμάτι της υπόθεσης.
«Δεν ήταν εύκολη “φάση” αλλά νομίζω ότι έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Δεν είναι ευχάριστο πράγμα να εξηγείς στα παιδιά σου γιατί υπάρχει τόση αρνητική δημοσιότητα γύρω από το πρόσωπό σου, ούτε να απαντάς σε ερωτήσεις για δημοσιεύματα που σε εμπλέκουν με χρήματα. Το ερώτημα «γιατί μαμά» το απαντάει κανείς και όταν τα παιδιά του είναι τεσσάρων ετών κι όταν είναι 16. Οι απαντήσεις στα παιδιά μου έφταναν σε μια κατακλείδα ότι υπάρχει δικαιοσύνη, ότι οι κοινωνίες έχουν κανόνες, και ότι όταν ένας κανόνας παραβιάζεται, ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις ευθύνη, πρέπει να την αναλάβεις και να ζητήσεις από τη Δικαιοσύνη να ερευνηθεί η υπόθεση».
Όσο για το αν πήγε «πίσω» το κοινοβουλευτικό της έργο μέχρι να κλείσει η υπόθεση, η κ. Σπυράκη απαντά πως όλη αυτή η κατάσταση «με πείσμωσε, κι αυτό το δείχνουν οι αριθμοί από το κοινοβουλευτικό μου έργο. Είναι μια κατάσταση στην οποία πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου να αφοσιωθεί στο αντικείμενο που σου έχει ανατεθεί. Απείχα από τον δημόσιο διάλογο όμως δεν απείχα από τη δουλειά μου, ούτε από την επαφή μου με τους ανθρώπους. Ήταν μια επιλογή που μου ταίριαζε. Δεν μου ταιριάζουν οι φασαρίες και τα δράματα. Πήγα παρακάτω έχοντας στις αποσκευές μου πολλή δουλειά».
Η κουβέντα δε θα μπορούσε να μην πάει και στις πανευρωπαϊκές εξεγέρσεις των αγροτών, με την ευρωβουλευτή να στέκεται κυρίως στην αθρόα εισαγωγή προϊόντων από τρίτες χώρες στην Ευρώπη.
«Αυτό το πρόβλημα έχει δύο χαρακτηριστικά», σημειώνει αρχικά για να συνεχίσει πως «το πρώτο είναι ότι δεν προλαβαίνουν οι ευρωπαϊκές Αρχές να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους. Σε τρόφιμα κυρίως οπωροκηπευτικά που έρχονται από την Τουρκία, το 55% των δειγμάτων έχουν φυτοφάρμακα, ένα ποσοστό το οποίο είναι υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Υπάρχει λοιπόν, ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο αφορά το πόσο εντατικά θα κάνουμε τους ελέγχους, και πώς θα βάλουμε τα ευρωπαϊκά στάνταρ που καθορίζουν τον ανταγωνισμό. Ο ανταγωνισμός νοθεύεται και μπορείς να στείλεις στην Ευρώπη προϊόντα τα οποία είναι κατώτερης ποιότητας.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό που πρέπει να δούμε ως Ε.Ε. είναι το θέμα της διατροφικής μας ασφάλειας μέσα από την υποστήριξη του πρωτογενούς τομέα. Δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, αλλά είμαστε σε μια στιγμή που πρέπει να πέσουν τα μάτια μας στον αγροτικό κόσμο».
Η κ. Σπυράκη κλήθηκε να μιλήσει και για τη διαχείριση των χρημάτων και για το αν η Ε.Ε. όφειλε να ενημερώσει καλύτερα τόσο τους αγρότες όσο και τους κτηνοτρόφους έτσι ώστε να αποφευχθούν εν μέρει οι διαμαρτυρίες αλλά και οι μεγάλες φυσικές καταστροφές που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα το περασμένο φθινόπωρο.
«Η ανθεκτικότητα των έργων που κατασκευάζουμε πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Δεν γίνεται να κάνουμε έργα για τον Ιανό και να έρχεται η κακοκαιρία Ντάνιελ και να πλημμυρίζουν τα χωριά. Στην Καρδίτσα έχουμε κλιματικούς πρόσφυγες, αφού οι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης θα μετεγκατασταθούν. Αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που στην Ε.Ε. λέγεται “νέα κανονικότητα”. Αυτή η νέα κανονικότητα θέλει πολύ πιο ισχυρές υποδομές, θέλει πολύ πιο ισχυρές επενδύσεις, και να μην αντιμετωπίζουμε τα έργα για την κλιματική κρίση ως έργα πολυτελείας», υπογράμμισε η κ. Σπυράκη.
«Η πιο δυνατή μου στιγμή ήταν όταν καταλήγαμε στη συμφωνία για το μεθάνιο»
Μετά από δέκα χρόνια παρουσίας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η ευρωβουλευτής απαρίθμησε τις πιο σημαντικές στιγμές για την ίδια, ξεχωρίζοντας τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για το μεθάνιο.
«Είναι ωραίο να σε χειροκροτούν, αλλά νομίζω ότι η πιο δυνατή μου στιγμή ήταν όταν καταλήγαμε στη συμφωνία για το μεθάνιο στην παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα στη Γλασκόβη με τις ΗΠΑ, διότι το παρατηρητήριο δε θα γινόταν ποτέ άλλοτε. Επίσης, όταν καταλήξαμε στη συμφωνία για τα βιώσιμα χημικά που ήταν επίσης μια πολύ δύσκολη συμφωνία. Μια ακόμη πολύ δυνατή στιγμή ήταν προχθές που καταλήξαμε στη συμφωνία για τα μικροπλαστικά έτσι ώστε να βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις να περιορίσουν τη διαρροή των πλαστικών προς τις θάλασσες. Δεν μπορώ να ξεχάσω επίσης ότι έφερα στην Ε.Ε. τρεις φορές το θέμα της ποιότητας του αέρα στα δυτικά της Θεσσαλονίκης».
Το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου κατά της χώρας μας έγινε βασικό σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με την ίδια, πρόκειται για ένα ανομοιογενές κείμενο και μια ανομοιογενή προσέγγιση, ενώ έψεξε την αντιπολίτευση για το γεγονός ότι ψήφισε ένα κείμενο στο οποίο «συνδέεται η πορεία του κράτους δικαίου με τη χρηματοδότηση, πράγμα που θεωρώ ότι είναι εγκληματικό».
«Ήταν μια δύσκολη μέρα για την Ελλάδα διότι αυτό το ψήφισμα δεν έλαβε υπ’ όψιν μια σειρά από βήματα τα οποία έχουν γίνει και δεν έλαβε υπ’ όψιν τη σταθερή πρόοδο της Ελλάδας όπως αναφέρει σε έκθεσή της η Κομισιόν τον Ιούλιο του 2023. Στη συγκεκριμένη έκθεση σύμφωνα με την Κομισιόν η Ελλάδα έχει κάνει μια πρόοδο στα θέματα του κράτους δικαίου. Για να δημιουργηθεί αυτό το κείμενο χρησιμοποιήθηκαν υποθέσεις που είναι στη Δικαιοσύνη όπως οι υποκλοπές και η τραγωδία των Τεμπών και καταγγελίες. Όλο αυτό δεν συνιστά ένα ομοιογενές κείμενο και μια ομοιογενή προσέγγιση.
Το χειρότερο που συνέβη με αυτό το κείμενο είναι ότι στο τέλος συνδέεται η πορεία του κράτους δικαίου με τη χρηματοδότηση, πράγμα που θεωρώ ότι είναι εγκληματικό», είπε η ευρωβουλευτής.
Ως επικεφαλής εισηγήτρια για τον Κανονισμό CLP της ταξινόμησης, επισήμανσης και συσκευασίας χημικών προϊόντων, η κ. Σπυράκη ρωτήθηκε και για το αν είμαστε κοντά σε μια toxic – free Ευρώπη.
«Δουλεύουμε πάρα πολύ γι’ αυτό. Πρέπει να αναβαθμίσουμε τον βασικό μας κανονισμό για τα χημικά. Όλο αυτό γίνεται στη βάση της στρατηγικής για τα βιώσιμα χημικά. Θεωρώ πως το κενό που είχαμε και έχουμε ακόμη είναι η εφαρμογή. Στην Ε.Ε. έχουμε προχωρήσει στη δημιουργία νέων κατηγοριών επικίνδυνων ουσιών. Πέρα από τα καρκινογόνα, πλέον έχουμε τα πιθανά καρκινογόνα και όχι μόνο. Αυξάνουμε τη βεντάλια των πιθανών ουσιών κι αυτό είναι προς όφελος του καταναλωτή και του περιβάλλοντος».
Τέλος, η ευρωβουλευτής ξεκαθάρισε πως η τελική απόφαση για το αν θα είναι εκ νέου υποψήφια ανήκει στον πρωθυπουργό, ενώ όπως είπε, θέλει να γνωρίζουν οι πολίτες «τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζω τα πράγματα στην Ευρώπη» αλλά και τη δουλειά που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια.
«Η απόφαση δεν ανήκει σε εμένα. Θέλω να επαναλάβω ότι θέλω να κριθώ από τους πολίτες και ότι η τελική απόφαση ανήκει στον πρωθυπουργό».
«Θέλω να γνωρίζουν τη δουλειά μου και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζω τα πράγματα στην Ευρώπη. Να ξέρουν την αλήθεια μου, δηλαδή τη σχέση μου με τον καθένα από τους ανθρώπους που ψηφίζουν».
