Σήμερα, το βάρος πέφτει στο πεδίο της εθνικής ασφάλειας, σε μια προσπάθεια να “συγκολληθούν” οι ρωγμές στο εσωτερικό της ΝΔ
Μετά τη δημόσια αμηχανία που προκάλεσαν οι παρεμβάσεις Δένδια, Κικίλια και Γεωργιάδη για τις αμοιβές στις Ένοπλες Δυνάμεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιστρέφει στη Βουλή με βαριά «πυρομαχικά»: ένα κολοσσιαίο εξοπλιστικό πακέτο ύψους 28 δισ. ευρώ και έναν πολιτικό στόχο – την ανασυγκρότηση της “δεξιάς βάσης” του.
Η επικοινωνιακή στρατηγική έχει αλλάξει τροχιά: από την ένταση στο εσωτερικό του κυβερνητικού στρατοπέδου και τη δυσαρέσκεια για την αντιμετώπιση των ένστολων, ο πρωθυπουργός επιδιώκει να στρέψει τη δημόσια συζήτηση στον πατριωτισμό, την ασφάλεια και την τεχνολογική αναβάθμιση του στρατεύματος.
Πέρα από τη ρητορική για «εθνική ανάγκη» και «σύγχρονες απειλές», ο Μητσοτάκης παρουσιάζει ένα πρόγραμμα μακράς πνοής που περιλαμβάνει:
την είσοδο της κυβερνοάμυνας στον επιχειρησιακό σχεδιασμό,
τη συνεργασία με ερευνητικά ιδρύματα για «εγχώριας κατασκευής» οπλικά συστήματα,
τη συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε κάθε προμήθεια.
Παράλληλα, επιχειρεί να δώσει και «πατριωτικό νόημα» στις αυξήσεις στους ένστολους, συνδέοντάς τις με την ανάγκη προσέλκυσης νέων υποψηφίων για τις στρατιωτικές σχολές — ένα επιχείρημα που ήρθε, όχι τυχαία, λίγο πριν από τα μηχανογραφικά των υποψηφίων.
Από χθες είχε ξεκινήσει η αλλαγή της ατζέντας με την εμφάνιση στο Υπουργείο Εργασίας και την ανακοίνωση της νέας αύξησης στον κατώτατο μισθό. Σήμερα, το βάρος πέφτει στο πεδίο της εθνικής ασφάλειας, σε μια προσπάθεια να “συγκολληθούν” οι ρωγμές στο εσωτερικό της ΝΔ και να ενισχυθεί το προφίλ του πρωθυπουργού ως εγγυητή σταθερότητας.
Το ερώτημα όμως παραμένει: μπορεί το αφήγημα των “28 δισ. για την άμυνα” να καλύψει το ρήγμα εμπιστοσύνης στο εσωτερικό της κυβέρνησης και το σφυροκόπημα από τη βάση; Ή απλώς μετατοπίζει τη συζήτηση για λίγο — μέχρι την επόμενη εσωκομματική έκρηξη;
