Μια σπαρακτική σκηνή καταγράφηκε στη Γάζα, καθώς διασώστες ανέσυραν ζωντανό ένα μικρό κορίτσι από τα συντρίμμια.
Καθώς την κρατούσαν στην αγκαλιά τους, εκείνη επαναλάμβανε με αγωνία την ίδια ερώτηση: «Πού είναι η μαμά μου;» — χωρίς να γνωρίζει ότι ίσως ανήκει πλέον σε μια από τις πολλές οικογένειες που έχουν αφανιστεί.
Η σπαρακτική αυτή στιγμή αποτυπώνει τον αβάσταχτο πόνο που βιώνει καθημερινά ο άμαχος πληθυσμός της Λωρίδας της Γάζας, καθώς οι βομβαρδισμοί δεν σταματούν εδώ και 18 μήνες. Σύμφωνα με τις καταγραφές, πάνω από 17.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα σε αυτό το διάστημα.
Η κατάσταση είναι τόσο δραματική, ώστε οι γιατροί στις ζώνες πρώτων βοηθειών χρησιμοποιούν πλέον τον όρο WCNSF — τα αρχικά από την αγγλική φράση wounded child, no surviving family (τραυματισμένο παιδί χωρίς επιζώντες στην οικογένεια) — για να περιγράψουν τις αναρίθμητες περιπτώσεις παιδιών που έχουν μείνει εντελώς μόνα.
Την ίδια ώρα, οι γειτονιές της Γάζας έχουν μετατραπεί σε πεδία ερειπίων, καθώς η ισραηλινή επίθεση συνεχίζεται αδιάκοπα. Ο αποκλεισμός ανθρωπιστικής βοήθειας και η κατάρρευση των υποδομών αναγκάζουν τα σωστικά συνεργεία να επιχειρούν με γυμνά χέρια, με σφυριά ή αυτοσχέδιο εξοπλισμό, προσπαθώντας να σώσουν όσους βρίσκονται ακόμη θαμμένοι στα συντρίμμια.
Η αγωνιώδης φωνή του μικρού κοριτσιού δεν ζητά τίποτα περισσότερο από αυτό που κάθε παιδί θεωρεί αυτονόητο: τη μητέρα του. Και όμως, μέσα στον απόλυτο τρόμο του πολέμου, ακόμη και αυτή η απλή ερώτηση μένει αναπάντητη.
