Το μεγάλο ερώτημα: Πού πάει το ΠΑΣΟΚ;
Στη Χαριλάου Τρικούπη επικρατεί έντονος προβληματισμός. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν στασιμότητα, η πολιτική δυναμική μοιάζει να έχει χαθεί, και οι εξελίξεις γύρω από τα Τέμπη δεν ευνοούν το ΠΑΣΟΚ, παρά τις πρωτοβουλίες του. Αντιθέτως, η Πλεύση Ελευθερίας φαίνεται να κεφαλαιοποιεί τη λαϊκή οργή, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να κερδίζει έδαφος, ακόμα και μετά τις αμφιλεγόμενες στιγμές στη Βουλή.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να σπάσει το μονοπώλιο της ατζέντας των Τεμπών, εισάγοντας νέα ζητήματα, αλλά χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Οι εσωκομματικές ανησυχίες πληθαίνουν, οι ψίθυροι αμφισβήτησης των στρατηγικών επιλογών της ηγεσίας γίνονται πιο ηχηροί, και η αμηχανία εντείνεται.
Η επόμενη περίοδος θα είναι καθοριστική: θα καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να ξαναβρεί τη θέση του ως κύριος εκφραστής της προοδευτικής αντιπολίτευσης ή θα παραμείνει στάσιμο, αφήνοντας άλλους να καλύψουν το κενό;
Αυτό το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό, αλλά απολύτως πρακτικό. Η κοινωνία αναζητά μια αξιόπιστη εναλλακτική απέναντι στην κυβέρνηση, όμως το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να παλεύει περισσότερο με τη δική του ταυτότητα παρά με το να ηγηθεί της αντιπολίτευσης.
Η πρόταση δυσπιστίας, η πρωτοβουλία για την προανακριτική και οι τοποθετήσεις για τα Τέμπη δεν φαίνεται να του αποδίδουν πολιτικά οφέλη. Αντίθετα, η Πλεύση Ελευθερίας, με τον αντισυστημικό της λόγο, κερδίζει έδαφος, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει παγιδευμένο σε μια αμήχανη πολιτική μέση.
Το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να το εμφανίσει ως «ουρά του ΣΥΡΙΖΑ» ή της Κωνσταντοπούλου, ενώ εσωτερικά οι γκρίνιες πληθαίνουν. Η Χαριλάου Τρικούπη χρειάζεται επειγόντως έναν πολιτικό αιφνιδιασμό. Διαφορετικά, ο κίνδυνος πολιτικής περιθωριοποίησης δεν είναι απλώς θεωρητικός – είναι προ των πυλών.
