Στη Γαλλία ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια η Νάντια Μουρούζη. Εκεί, μάλιστα, παντρεύτηκε και διδάσκει θέατρο, ούσα μακριά από τα ελληνικά θεατρικά και τηλεοπτικά δρώμενα.
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό Down Town και αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, ότι ο λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε την Ελλάδα, ήταν επειδή είχε υποστεί βία!
Αναλυτικά η συνέντευξη που έδωσε η Νάντια Μουρούζη:
Γιατί αποφεύγετε να δίνετε συνεντεύξεις;
«Αν δεν έχω να πω για μια νέα δουλειά, το θεωρώ περιττό να βγω να μιλήσω. Η τελευταία μου συνέντευξη ήταν με αφορμή ένα έργο. Όπως έλεγε και ο Αρτώ, ηθοποιός και θεωρητικός του μοντέρνου θεάτρου, για το περιοδικό του: “το περιοδικό αυτό δεν είναι ούτε εβδομαδιαίο, ούτε μηνιαίο, ούτε τίποτα άλλο. Θα βγαίνει όταν έχουμε κάτι να πούμε”».
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια άλλαξαν σχεδόν τα πάντα στη ζωή σας. Φύγατε από την Ελλάδα, παντρευτήκατε, έχετε μια νέα καθημερινότητα πια.
«Έτσι είναι. Είχα ανάγκη να αλλάξω σελίδα, να έχω κοντά μου ανθρώπους με καλή ενέργεια, να ζήσω μια νέα ζωή»
Τι σας έκανε να θέλετε τόσο έντονα να φύγετε;
«Πήρα την απόφαση το 2014. Είπα: «Νάντια, ήρθε η στιγμή να αλλάξεις τη ζωή σου». Ο λόγος που έφυγα από την Ελλάδα ήταν ότι είχα υποστεί έντονη βία – μη με ρωτήσεις, σε παρακαλώ, περισσότερα γι’ αυτό, δεν θα ήθελα να επεκταθώ- και αμέσως μετά ήρθε ο θάνατος της μητέρας μου, με την οποία ήμουν πολύ δεμένη. Έφτασα, λοιπόν, στο μηδέν και είπα «ή προχωράς ή βουλιάζεις εδώ». Και έτσι έφυγα για το εξωτερικό»
Και αποφασίζετε να εγκατασταθείτε στη Γαλλία. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο μέρος;
«Πηγαίνεις εκεί που σε περιμένουν άνθρωποι. Εγώ, λοιπόν, πήγα πρώτα σε μια στενή μου φίλη, στο Λονδίνο. Κατά έναν περίεργο τρόπο, την ίδια στιγμή τρεις πολύ στενοί μου άνθρωποι έφυγαν και εκείνοι για το εξωτερικό. Δεν μου πήγαινε όμως πολύ το Λονδίνο και δυο μήνες μετά αποφάσισα να φύγω για τη Γαλλία»
Πώς ήταν οι πρώτες μέρες στη Γαλλία;
«Όπως λέει και η γαλλική παροιμία: “Κάθε αναχώρηση κι ένας μικρός θάνατος”. Πήγα, λοιπόν, στο Παρίσι όπου είχα αγαπημένους φίλους μου. Λένε, επίσης, ότι “Παριζιάνος δεν είναι αυτός που γεννιέται στο Παρίσι, αλλά αυτός που αναγεννιέται στο Παρίσι”. Εγώ, λοιπόν, αισθανόμουν στο Παρίσι, κατά κάποιον τρόπο, σαν να επιστρέφω στον τόπο μου. Μιλούσα και τα γαλλικά, οπότε μου ήταν πιο εύκολο. Τον πρώτο καιρό έμενα στο διαμέρισμα της φίλης μου, της Christine, κοντά στη Βαστίλη».
