Με την πολύ καλή πορεία του «Κάποτε στο Χόλυγουντ» του Ταραντίνο να συνεχίζεται, η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου αναμένεται να σημαδευτεί από την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία του τρόμο-έπους «Το Αυτό: Κεφάλαιο 2», που βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ.
Επίσης, οι φίλοι των δικαστικών δραμάτων μπορούν να δουν το γαλλικό φιλμ «Η Εμμονή», ενώ οι σινεφίλ δεν πρέπει να χάσουν τις ψηφιακές επανεκδόσεις «Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ», του Φριτς Λανγκ και «Οι Νύχτες της Καμπίρια» του Φεντερίκο Φελίνι.
«Η Εμμονή»
(«Une Intime Conviction») Δικαστικό δράμα, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Αντουάν Ρεμπόλ, με τους Μαρίνα Φόις, Ολιβιέ Γκουρμέ, Λορέν Λούκας, Φιλίπ Ουσάν, Ζαν Μπενγκουινί, Φρανσουά Καρόν κα. Μια πολύκροτη δικαστική ιστορία, που απασχόλησε τη γαλλική κοινή γνώμη, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Αντουάν Ρεμπόλ, ο οποίος μετά από τέσσερις μικρού μήκους ταινίες, εδώ κάνει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κερδίζοντας το στοίχημα, τουλάχιστον απ’ τους λάτρεις του είδους.
Βεβαίως, το γαλλικό δικαστικό σύστημα, δεν έχει τη θεαματικότητα του αμερικανικού, καθώς η δικαστική ακροαματική διαδικασία είναι γεμάτη από λεπτομέρειες, αλλεπάλληλες ερωτήσεις και επιχειρήματα, που ίσως κουράσουν τους αμύητους. Στο φιλμ υπάρχουν πολλοί αληθινοί χαρακτήρες, αλλά και ένας φανταστικός, αυτός της Νόρας (εξαιρετική η Μαρίνα Φόις), μια μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, που έχει μια σχέση με τον κατηγορούμενο και αφιερώνει σχεδόν τη ζωή της για την υπεράσπισή του.
«M. Ο Δράκος του Ντίσελντορφ»
(«M») Δραματική ταινία μυστηρίου, γερμανικής παραγωγής του 1931, σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ, με τους Πίτερ Λόρε, Έλεν Γουίντμαν, Ότο Βέρνικε, Ίγκε Λάντγκουντ, Γκούσταφ Γκρούντγκενς κα.
Ασπρόμαυρη αυστηρότητα, στιλιζαρισμένη επιβλητικότητα, εξπρεσιονιστικοί φωτισμοί, σκηνικά και κινηματογραφική άποψη, ένας Πίτερ Λόρε μοναδικός και ορισμένες σκηνές που σημάδεψαν τον κινηματογράφο και τους νεότερους σκηνοθέτες, αποτελούν αυτό το αριστούργημα του Φριτς Λανγκ, που είναι και η πρώτη ομιλούσα ταινία του στη Γερμανία. Και δεν είναι τα μοναδικά στοιχεία που κάνουν το «Μ» του Λανγκ κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό.
Είναι και η εκφραστική λιτότητά του (ελάχιστοι διάλογοι), που απογειώνεται με τη χρήση ενός ανατριχιαστικού μοτίβου που επανέρχεται συνεχώς όταν ο δολοφόνος σφυρίζει μια μελωδία (από τη σουίτα του Έντβαρ Γκριγκ «Πέτερ Γκιντ»), πάντα εκτός πλάνου, όταν είναι έτοιμος να χτυπήσει.
(Φωτογραφία από την ταινία «Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ»)
