Ενώ η Νέα Υόρκη και οι πέριξ αυτής Πολιτείες είναι στα πρόθυρα επιβεβλημένης καραντίνας, ο David Byrne έγραψε το Σάββατο ένα άρθρο γνώμης για την εκούσια απομόνωση και «το τι μας συνδέει όλους όταν η φυσική παρουσία δεν μπορεί να μας συνδέσει». Στην εφημερίδα Wall Street Journal δημοσιεύτηκε σύντμηση του άρθρου, ενώ ολόκληρο το άρθρο στο διαδικτυακό περιοδικό του τραγουδιστή, το Reasons to Be Cheerful.
«Είναι ειρωνεία το ότι, ενώ η πανδημία μας υποχρεώνει να παραμείνουμε στις ξεχωριστές γωνίτσες μας, μάς δείχνει το πόσο περίπλοκα είμαστε συνδεδεμένοι όλοι» έγραψε ο Byrne. «Αποκαλύπτει την πλειάδα των τρόπων με τους οποίους διασταυρώνονται οι ζωές μας, σχεδόν χωρίς να το παίρνουμε είδηση. Και μας δείχνει ακριβώς πόσο αδύναμη γίνεται η ύπαρξή μας όταν προσπαθούμε να εγκαταλείψουμε αυτές τις συνδέσεις και απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλον. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατοικία, ράτσα, ανισότητα, το κλίμα – είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα η οποία μπάζει νερά».
«Οι ιοί δεν σέβονται σύνορα. Εισέρχονται ακόμη και με επιπλέον ελέγχους και περιορισμούς στα ταξίδια. Ίσως λιγότεροι, αλλά κάποιοι τρυπώνουν. Και έως ότου υπάρξει εμβόλιο, κανείς δεν είναι άτρωτος σε αυτούς» συνέχισε.
Επικεντρώθηκε, ακολούθως, στο πώς ορισμένες πόλεις και χώρες στον κόσμο αντέδρασαν στην πανδημία. Ανέφερε ότι στην ιταλική πόλη Vo, όπου κατεγράφη ο πρώτος θάνατος από κορονοϊό στην Ιταλία, η πόλη αμέσως έβαλε λουκέτο, έγιναν τεστ σε όλους τους κατοίκους, τα κρούσματα τέθηκαν σε καραντίνα έως ότου ο αριθμός των ασθενών μηδενίστηκε. Από την άλλη, στην Ταϊβάν έλεγχαν με GPS μέσω δορυφόρου ότι παρέμεναν σπίτι τους όσοι ήταν σε καραντίνα. Και στις δύο περιπτώσεις περιορίστηκαν, προσωρινά, οι ατομικές ελευθερίες χάρη της εθνικής ασφάλειας.
«Έχουμε αλλάξει τη συμπεριφορά μας στο παρελθόν. Λοιδορούσαν τον Ignaz Semmelweis, όταν στα μέσα του 19ου αιώνα, είπε ότι αν οι γιατροί πλύνουν τα χέρια τους πριν καταπιαστούν με τους ασθενείς τους θα σώσουν ζωές. Μετά τον θάνατό του, άλλοι ειδικοί μικροβίων όπως ο Louis Pasteur και ο Joseph Lister έδειξαν πόσο σωστός ήταν και η διαδικασία αυτή υιοθετήθηκε. Οι γιατροί, και όλοι μας, κάναμε οικειοθελώς αυτή την αλλαγή, χωρίς εξαναγκασμό» θύμισε.
«Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι και ευκαιρία να μάθουμε πώς να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. Για πολλούς από εμάς, η αξία του συλλογικού αγαθού έχει, τα τελευταία χρόνια, φθαρεί. Αλλά σε μια έκτακτη κατάσταση αυτό μπορεί να αλλάξει γρήγορα» εκτιμά ο Byrne.
