Γνωρίζοντας όλοι μας την Ελένη Γερασιμίδου και τις ιδεολογικές της πεποιθήσεις -διετέλεσε και βουλευτής του ΚΚΕ- θα ήταν αδύνατον να σκεφθούμε πώς θα μπορούσε να έχει σχέση με ένα… ανάκτορο. Εκτός, ίσως, αν πρόκειται για ένα ανάκτορο επί… σκηνής όπως, το “Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”, του Παναγιώτη Μέντη.
Όπως λέει η δημοφιλής ηθοποιός σε συνέντευξη που παραχώρησε με τον σύζυγό της ηθοποιό Αντώνη Ξένο στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πρόκειται για έναν «εξομολογητικό μονόλογο» που γράφτηκε μετά από προτροπή της προς τον συγγραφέα και παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν. Το εντυπωσιακό είναι ότι για μία ακόμη φορά τη σκηνοθετεί η κόρη της, Αγγελική Ξένου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με σκηνοθετεί η Αγγελική, η οποία είναι ηθοποιός και παίζει από το 2005. Είναι η τρίτη φορά που με σκηνοθετεί είτε μόνη όπως τώρα, είτε με τον Αντώνη. Αυτή πρωτολάτρεψε το συγκεκριμένο έργο κι εγώ τώρα το λατρεύω κάθε μέρα και περισσότερο. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο σύζυγός μου δεν έχει δει την παράσταση γιατί από τις πρόβες ακόμη τον συγκινεί τόσο πολύ το έργο που δεν θέλει να το βλέπει επειδή κλαίει… Κι αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή το θέμα τοποθετείται τοπικά αλλά δεν αφορά μόνο τη Θεσσαλονίκη, αλλά όλους τους ανθρώπους που κάνουν τα πάντα προκειμένου να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω απ΄ το κεφάλι τους», επισημαίνει η δημοφιλής ηθοποιός.
Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό “Ανάκτορο” που χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα, σημειώνει πως το αναφέρει έτσι περιπαιχτικά.
Ρωτώντας τον Αντώνη Ξένο για ποιο λόγο φορτίζεται συναισθηματικά παρακολουθώντας την παράσταση, λέει χαριτολογώντας πως εκείνος είναι ο… χαμάλης που ασχολείται με τα τεχνικά μέρη της και απλώς ακούει τον μονόλογο τής συζύγου του. «Όταν άρχισε η πρόβα, ο μονόλογος, άρχισε να με χαλάει, γιατί αυτά τα απλά λόγια που λέει η ηρωίδα, τα καθημερινά της βάσανα, είναι συγκλονιστικά. Αυτά που έλεγε η μάνα μας, η γειτόνισσα και άλλοι που έζησαν τις εποχές της μετανάστευσης που έφευγαν από την Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο που δεν ήρθε ποτέ. Γιατί και το “Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” είναι αυτό που δεν ήρθε ποτέ. Στην ουσία ήτανε ένα ερείπιο χτισμένο πάνω σε άμμο…».
Μιλώντας για τη συγγραφή του έργου, η Ελένη Γερασιμίδου αναφέρει πως είναι χρόνια φίλοι με τον Παναγιώτη Μέντη και κάποια στιγμή τον προέτρεψε να γράψει ένα έργο για να το ανεβάσει εκείνη. «Σε λίγο καιρό -το Γενάρη του ΄18- μου έφερε το “Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”, επειδή μάλλον έχοντας ζήσει κάποια περίοδο στη Θεσσαλονίκη, είχε βιώσει μία παρόμοια ιστορία με ένα σπίτι φίλων του όπως αυτό που αναφέρεται στο έργο», σημειώνει.
Ερωτηθείσα αν γράφτηκε ειδικά για εκείνη, απαντά αρνητικά λέγοντας χαρακτηριστικά πως δεν υπάρχει έργο που γράφεται ειδικά για κάποιον. Όπως επισημαίνει «είναι διαφορετικό να γράψει ένας συγγραφέας ένα έργο με προτροπή κάποιου και διαφορετικό να γράψει για εκείνον. Καθήκον κάθε ηθοποιού είναι να υποδυθεί ένα ρόλο που να φαίνεται δικός του. Πολλές φορές μου λένε “στα μέτρα σου ήταν αυτός ο ρόλος” κι έχω αρχίσει να θυμώνω λιγάκι επειδή δεν είμαι μέντιουμ, καφετζού ή διάφορα άλλα που έχω υποδυθεί. Κάνω συνήθως λαϊκές γυναίκες, και είναι τιμή μου αυτό, γιατί κι εγώ λαϊκός άνθρωπος είμαι. Για κάθε ρόλο που θα υποδυθεί ένας ηθοποιός απαιτείται πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να δουλεύει επιστημονικά. Συνεπώς δεν μπορείς να υποδυθείς ενστικτωδώς ένα ρόλο επειδή σου πάει…».
Θέτοντας στους δύο καλλιτέχνες το ερώτημα πώς νιώθουν όταν τους σκηνοθετεί η κόρη τους Αγγελική Ξένου, όπως τώρα στη συγκεκριμένη παράσταση, η Ελένη Γερασιμίδου απαντάει πως «είμαι υπάκουη γιατί εκείνη την ώρα είμαστε συνάδελφοι, όπως και όταν δεν μας σκηνοθετεί αλλά παίζουμε μαζί σε μία παράσταση υπό τις οδηγίες άλλου σκηνοθέτη. Λίγο… ζωηρούλης είναι ο Αντώνης όταν μας σκηνοθετεί η Αγγελική», λέει χαμογελώντας.
Από την πλευρά του ο Αντώνης Ξένος τονίζει πως «η Αγγελική βγαλμένη από τη σχολή του Γιώργου Κιμούλη και όπως και τα άλλα παιδιά που αποφοίτησαν από τη συγκεκριμένη σχολή, έχουν τέτοιες βάσεις που είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Είναι ένα παιδί που ψάχνεται διαρκώς, μορφώνεται, ανακαλύπτει πράγματα, παρακολουθεί τα νέα ρεύματα και έχει άλλα εφόδια που δεν τα έχουμε εμείς και γι΄ αυτό συμμορφωνόμαστε στις σκηνοθετικές της υποδείξεις».
Η παράσταση “Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” θα παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο “Θέατρο Από Κοινού”, ενώ από τον Ιανουάριο οι δύο καλλιτέχνες θα παίξουν στην παράσταση “Οι καρέκλες” του Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη.
