“Προσωπικά, δεν αντέχω να βλέπω τη φωτογραφία των τριών κοριτσιών από την Καλαμπάκα. Το πένθος είναι μεγάλο“, εξομολογείται η Ελένη Κοκκίδου.
Στο ένθετο ENJOY της εφημερίδας Κυριακάτικη Δημοκρατία και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου μίλησε η Ελένη Κοκκίδου. Η γνωστή ηθοποιός, που φέτος συμμετέχει για 10η χρονιά στη «Μουρμούρα» του Alpha, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών.
Υπάρχει πλέον μια γενική κατήφεια, ένα πένθος, μία θλίψη από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και μετά. Το νιώθετε κι εσείς; Ο κόσμος έχει αποσυρθεί, έχει κλειστεί στον εαυτό του, υπάρχει η αίσθηση ότι ζούμε από τύχη. Αυτό ξεχνιέται;
Αυτό που έγινε στα Τέμπη δεν ήταν σεισμός, μια τυχαία φυσική καταστροφή. Αυτό μας ταρακούνησε όλους, γιατί όλοι μας θα μπορούσαμε να ήμασταν πάνω σε αυτό το τρένο. Για χρόνια πολλά μπαίνουμε στα τρένα. Μας αφορά όλους λοιπόν. Και ξαφνικά λες: ρε παιδί μου, πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της ευθύνης, ο σταθμάρχης, ο πιο πάνω από αυτόν, η εταιρία, οι Αρχές, η Κυβέρνηση;
Τι είμαστε για αυτούς; Τίποτα; Οπότε αυτός ο κραδασμός είναι πολύ βαρύς, πολύ βαθύς. Δε μπορείς να δεχτείς ότι κάηκαν σε μια στιγμή φοιτητές σαν τα κρύα τα νερά. Δε μπορείς να δεχτείς ότι εξαϋλώθηκαν άνθη. Γι’ αυτό και βγήκαν στους δρόμους τα νιάτα και κατέβηκαν όλοι.
Προσωπικά, δεν αντέχω να βλέπω τη φωτογραφία των τριών κοριτσιών, των δίδυμων και της ξαδέλφης τους από την Καλαμπάκα. Μου είναι αδιανόητο αυτή η ομορφιά να χάθηκε, να κόπηκε σε ένα λεπτό. Αυτά τα τρένα ήταν μια κινούμενη βόμβα. Δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση, φωτοσήμανση. Το μάθαμε με τον πιο τραγικό τρόπο, διαψεύστηκαν οι πάντες. Το πένθος είναι μεγάλο, γι’ αυτό και η μεγάλη σιωπή. Είναι το μέγεθος της τραγωδίας. Είναι τόσο μεγάλο το ψυχολογικό σοκ.
Λες: μα δε μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο! Για να μοιραστούν τα μεγάλα κέρδη του σιδηρόδρομου, οι εργολάβοι καθυστερούσαν τη φωτοσήμανση και να τα αποτελέσματα. Για να είναι ευχαριστημένοι όλοι από τη μοιρασιά. Αυτά τα νέα παιδιά θα μας στοιχειώνουν για πάντα. Σκοτώθηκαν στον καιρό της τεχνολογίας. 20 χρόνια δεν έγινε τίποτα για την ασφάλεια των τρένων, χειροκίνητα όλα.
Τα παιδιά αυτά «έφυγαν», δεν υπάρχουν πια. Τι να πεις στους γονείς τους; Έκλεισαν αυτά τα σπίτια. Αυτό που έγινε για την ελληνική κοινωνία με το τρένο στα Τέμπη συγκλόνισε όπως ο σεισμός. Και δεν έφταιγε η φύση αλλά ανθρώπινο χέρι. Ο σταθμάρχης είναι το σύμπτωμα του νεποτισμού στη χώρα μας. Αυτό που έγινε στα Τέμπη είναι τόσο απίστευτο, γι’ αυτό καθίσταται και τόσο σοβαρό, γιατί δημιούργησε αυτόν τον όλεθρο άνθρωπος, άνθρωποι. Και πλέον μας έχει κάνει όλους να λέμε: ζούμε και σήμερα από τύχη. Τραγικό!
Δείτε επίσης: Στάθης Σχίζας για Χρήστο Δάντη: «Αν με θεωρεί λάσπη, εγώ τον θεωρώ αξιότιμο καλλιτέχνη»
